12 feb. 2019

Vandaag een korte maar zeer uitdagende rit, van het voor Marja niet echtherkenbare Orange in het binnenland naar Katoomba in de “The Blue Mountains” , een totaal ander gebied. Dit is een regenwoud in de bergen die vanaf de kust bij Sydney het binnenland in leiden tot bijna 180 km diep.

De rit begon zoals die van gisteren over lang glooiende heuvels met wat licht groen gras en en verspreid de o zo bekende Australische eucalyptus bomen, dit bleef zo totdat we Bathorst 20 km voorbij waren en er ineens slechts twee rijbanen waren op de redelijk vlakke stukken en drie berg opgaand. Drie klinkt veel maar het is slechts een inhaal strook voor een 400 tot 500 meter. Dit veranderde toen de echte grote jongens begonnen die stijl zijn en behoorlijk bochtig met daarna zeer lange scherpe afdalingen. De regel is, de versnelling die je gebruikt op te stijgen gebruik je ook om te dalen, dit doet niet iedereen. Ook een knoert van een vrachtwagen niet die geladen was met hout, vermoedelijk voor pallets. Die kwam iedereen met een rotgang voorbij berg af maar berg op moest hij remmen voor een klein busje met het resultaat dat hij slechts met 20 km p.u. naar boven kroop en een sliert verkeer ophield. Gelukkig heeft onze auto low gear ( het is een 4x4 ), waarin we vanaf net onder de 20 tot aan 50 km konden doortrekken en zo de jongen voorbij naar boven reden. Hoewel in de bochten moesten ook wij terug naar net boven de 20. Deze actie hebben wij vandaag diverse malen herhaald. Hiermee wordt een ritje van 150 km tot redelijk inspannend en voor sommige anderen ook uitdagend om mee te maken.

Na bijna 2 uur ploeteren kwamen wij bij het plaatsje Blackheat waar we na wat zoeken een parkeerplekje in een straatje vonden voor onze combinatie zodat we eindelijk aandacht aan onze verslaving konden geven, (ijs)- koffie. Ja ook Marja en Carl zijn voor het koude spul gevallen, iced long blacks. Ben dus niet meer alleen hiermede.

Hiervandaan was het nog maar 30 km naar de camping, Katoomba Falls , net tegen de 3 sisters waardoor de Blue Mountains zo bekend zijn.

Het inchecken ging gemakkelijk omdat wij vooraf gereserveerd hadden, gelukkig maar want ondanks dat de vakantietijd is afgelopen zit het stampvol, alleen het betalen ging niet. Na drie keer proberen mochten we doorrijden en later betalen. Het pin betalen gaat hier soms net zo als het internet, het weigert of is net even te zwak, heeft te maken met de kwaliteit en de verschillende systemen die botsen in dit grote land met lange afstanden en veel obstakels zoals bergen. Tegen de avond is het wel gelukt nadat de pinautomaat was reset.

De caravan opzetten samen met de tent, de uitbouw staat nu erg strak nadat er wat modificatie zijn doorgevoerd, ging zeer soepel en binnen 1.5 uur stond alles naast onze eigen badkamer en wc op een groot stuk beton. Moest wel 3 keer steken voordat de sleurhut stond zoals ik het als chauffeur wilde hebben. Samen een drankje genomen waarna de eerste blik op de eerste “look out “ hier werd geworpen. De komende dagen staan wandeling en bezoeken aan diverse leuke en mooie zaken gepland.

Meer weten , blijf ons volgen.