Capital Hill

6 februari 2019

Na wat strubbeling bij de start van de dag zijn we op weg gegaan om de regeringsgebouwen, zowel oud als nieuw, van binnen en van buiten te gaan bekijken. Het oude parlement gebouw wat er al staat van kort na de eerste wereld oorlog staat voor het grootse gedeelte boven de grond en nieuwe is voor het grootste deel ingegraven in een berg welke naderhand is hersteld. Kijkend van nieuw naar oud naar over het meer, Lake Burley, gevolgd door de Anzac Parade over het mausoleum richting de top van Mount Ainsley staat alles in één rechte lijn op elkaar. En net als in Parijs waarbij er wegen schuin op het centrum afkomen is dit met twee wegen ook gedaan wat een zeer ruimtelijke werking op de stad heeft.

In het nieuwe gebouw hebben wij een rondleiding daar alle gangen en kamers genomen met een uitleg door een oude maar zeer bekwame dame die vroeger lerares was geweest en ook wist hoe ze ons moest boeien en zo nu en dan een kwinkslag door het verhaal heen gooide als en beetje smakelijke jus.

Via een grote omweg naar de Anzac laan , om diverse monumenten te bekijken, gereden waar we te laat waren voor het museum maar ruim op tijd voor de “last post” waarbij alle dienstvlakken acte de préséance gaven en er elke avond een andere militair wordt geëerd en herdacht vaak met nabestaande of vrienden erbij die teven kransen leggen . zeer indrukwekkend en zeker de tijd en de moeite waard om mee te maken.

Vermoeid zijn wij na het eten van een deel van het varkens pootje van John met salade vroeg naar bed gegaan.

Kort verslag van een lange indrukwekkende dag die bijna niet te omschrijven valt.

Verjaardag met ongeval

Zaterdag 2 februari,

Na het zingen van lang zal ze leven voor Marja en het ontbijt zijn we per auto naar Bungadore gereden voor koffie met speciale pancakes in “the Woodworks”. Voordat we daar naar toe gingen eerst even het grote Elvis schilderij gekocht sam sam met Carl als verjaardagscadeau voor haar. Na de koffie al het mooie houtwerk bekeken en verder in het kleine plaatsje rondgewandeld in een heerlijk zonnetje. Het was erg druk want het was Munster Day vandaag, een samenkomst voor allerlei verkopen, vroeger hoofdzakelijk vee. In het begin van de middag na het ophalen van het schilderij reden wij de stad uit toen ik me opeens realiseerde dat er nog getankt moest worden, dus terug het dorp in gedraaid naar de Texaco. Daar aangekomen keek in in mijn linker buitenspiegel om de tankdop op de juiste plek te hebben toen men in de auto begon te roepen “kijk uit”. Bleek er een vrachtwagen uit een paarkeerplaats schuin voor ons aan het achteruit aan het rijden te zijn. Hij had ons blijkbaar niet zien staan en ondanks het toeteren knalde hij boven op de bullbar, die verboog en drukte tegen de motorkap en brak de lens van de rechterkoplamp. Bij hem aanspreken, vroeg hij hoe lang ik er la stond? Hij had wel een rijbewijs maar géén verzekering zei hij. Tankbediende erbij betrokken politie gebeld die 45 minuten later arriveerde. Hij kreeg gelijk een waarschuwing voor het rijden met onafgedekte lading en als hij wel weer zou rijden de belofte op een bon van 285 $. Na aandringen van de politie gaf hij aan wel een verzekering te hebben maar het laagste niveau. Wij moesten allebei een ademanalyse doen waarna wij onder toezicht onze gegevens moesten uitwisselen en Anthony de dringende waarschuwing om het probleem met mij, het was zijn schuld, op te lossen. Nadat de politie weg was en wij ondertussen wat benzine erin gegooid hadden vroeg Anthony om drie prijsopgaves voordat hij wilde overgaan tot het inzetten van zijn verzekering. Ik heb hem nog geprobeerd over te halen om het direct af te doen maar dat wilde hij niet. Wij op weg naar de camping waar David en Jeanne en Chris om vier uur op ons zouden wachten om naar John te gaan voor koffie, ja ja. Pas tegen half vijf vertrokken we met twee auto’s, wij wetende dat het anders zou gaan , maar Marja en Carl niet. Bij Langdon ave aangekomen liepen wij richting de tuin waar zeker 30 mensen zaten te wachten en zongen voor Marja, surprise party compleet. Het was reuze gezellig en pas tegen 12 uur gingen wij richting de camping.

Zo, dus ondanks de tegenvaller met de auto is de dag en avond erg goed uitgepakt.

Allemaal met een goed gevoel naar bed. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe avonturen.

Talbingo verlaten en op weg .......

Vrijdag 1 februari 2019

Het inpakken ging als vanzelf en we waren zo klaar met zijn viertjes. Bij het afscheid nemen van James & Diana zijn we nog foto’s van hun gaan maken bij het grote ingangsbord.

Deze mensen weten wat gastheer en gastvrouw betekend, ze staan voor je klaar om alles op te lossen en geven je raad en daad voor de tijd dat je bij ze bent. James tekende prachtige routes uit om dingen te zien die niet op de kaart staan en wist uiteindelijk zelfs waar Marja geskied moest hebben in de jaren 60, en ja het klopte precies zoals de omschrijven van hem en die van Marja bij elkaar kwamen.

Na vier uurtjes rijden eerst door een bergachtige omgeving om uit de Snowys te komen zijn wij gestopt bij de afrit Gundagai waar de “Dog on the Tuckerbox” staat en hebben we wat gegeten en gedronken voordat we de grote weg naar Yass en Canberra pakte waar we om vier uur aankwamen. Aangezien alles al was geboekt en betaald konden we snel naar on plekje langs het hek van de camping. Hierom had ik verzocht zodat we en voldoende ruimte hadden om ook de tent op te zetten maar ook al het wildleven wat er zit op en rond deze bushcamping in Sutton zo’n 10 km buiten de stad richting “Lake George”.

De caravan stond zo, en we besloten om even het bed van Carl & Marja te lichten zodat we de tent onder hun matras vandaan konden halen, zodat we ook die onder de luifel konden opzetten voor meer leefruimte. Dat bleek een goed idee, want tijdens het opzetten ontdekte we dat Chris James zijn toilet stond te spoelen en Jeanne was er ook aanwezig en even later zagen wij ook David Moore. Beide waren hier om ons welkom te heten in Canberra.

Iedereen wilde helpen en zodoende stond de tent er zo, weliswaar niet geheel naar mijn zin maar hij stond. Jeanne kookte eten voor ons allemaal wat we gezien de onverwachte weersomslag van zeer warm naar koud met 20 graden of meer verschil, in knus verband bij ons in de tent aten. Na het eten wat te drinken erbij en voor we het wisten was het al weer tegen 12. Uur. Lief leuk en gezellig. Alleen kreeg Carl het koud dus heb ik de verwarming opgezocht en aangezet. Toch vreemd he die grote verschillen , van ruim in de 35 overdag en tegen de 15 of lager in de nacht. Doet mij terug denken aan de jaren zestig toen wij hier woonde.

Morgen is zus jarig en is er wat geregeld en gepland waar zij totaal niets van weet en wij alleen maar weten dat er wat is geregeld, best spannend hoe Carl en Marja gaan reageren .

Dat lees je later.

Big plans .......

Big plans for today, which turned out to be unable to for fill.

The caves at Jarrangobilly and a walk around the area is wat we wanted to do, instead this is wat happened.

For ones we finished our brekkie pretty early and headed of for Tumut to do our shopping and of course to have a nice cappuccino and Iced coffee with banana bread in town at our favorited corner store. Walking through the town Carl all of a sudden wanted to get a haircut which was possible at the 3th barber, a 80 year old well experienced men. Marja stayed with Carl and Els and I went to Target so Els could pick up some trousers to cover her leg when we put a thinner bandage on tomorrow, from there to the pharmacy to pick up some bandages and met upwith well cut Carl and Marja to head for Woolworths. Done some shopping and drove to the adjoining service station to give the car some juice as well. While I was filling her up I noticed that that she had one flat boob. Finding a tyre repair centre was a challenge . the first one was closed, the second one was pretty busy and could only help us at the end of the day, the last one took the car before our lady’s had time to get out of it. After about a half an hour, one screw les in the rubber, 35$ less in the pocket we got on the road again. Back to the campsite to eat our late lunch and put the shopping away. Time started to run out and we would not have enough time to do a proper visit to the caves so we decided to stay at the campsite. While I was fitting in some screens at some of the windows of the van, Marja has been a very lovely attraction for everything wat bites at night and is covered with big bulges on arms and legs, it started to rain cats and dogs . So after all I am pretty happy that we were not on the (dirt) roads now.

While Carl and Ben did the dishes, the lady’s put clean linen on the beds, so tonight we will sleep in a cool night with clean sheets to dive into.

Tomorrow an other day. Everything has a reason, we say.

So dear followers tomorrow we give it an other try. Cheers.

Plannen de mist in.

Grootse plannen vandaag, die totaal niet konden waargemaakt. Zoals na de boodschappen opnieuw de bergen in en dan de Jarrangobylli groten bezoeken maarrrrr,,,,..

Na het ontbijt waren wij redelijk vroeg klaar om te vertrekken en even wat boodschappen in de dichtbij zijnde stad te gaan halen, Tumut op 50 km.

Eerst even een ijskoffie / cappuccino met bananenbrood in een lekker warm maar niet al te heet zonnetje waarna er onderweg zowaar een kapperwas waar Carl even naar toe wilde om zijn kapsel te laten inkorten, Marja bleef bij hem terwijl wij door liepen naar Target. Daar wilde Elsnieuwe lange dunne broek kopen omdat morgen haar verband wordt vervangen voor dun gaas. Dus ook naar de drogist voor nieuwe gaasjes en toen met zijn alle door naar Woolworths, lege flessen ingeleverd en de pruttel gehaald. Op de weg uit het winkelcentrum nog snel even de tank bijvullen en zie ik daar ineens een zachte achter band die vanochtend nog goed was. Op zoek naar een bandenspecialist die ons kon/wilde helpen, de eerste was gesloten, de tweede had het erg druk en kon pas wat doen aan het einde van de dag, de derde had de auto al te pakken voordat de meisjes de auto uit waren. Na een goed half uur, één schroef minder in de band, 35 $ lichter weer op weg. Moesten eerst naar de camping vanwege de boodschappen en verlate lunch waardoor de tijd om de grotten te gaan bezoeken erg krap werd, besloten op de camping te blijven. Terwijl ik de horren aan het maken was voor twee ramen zodatzus niet meer lek geprikt wordt door onze vriendelijke Australische muggen die haar bloed zeer aangenaam vinden, begon het volop te gieten met onweer erbij. Blij dat we nu de steile hellingen en stof weg op moesten. Morgen weer een dag.

Vanavond het restant macaroni opgemaakt aangevuld met een heerlijke salade en een flink stuk watermeloen. Terwijl Carl en ik de afwas deden hebben de dames de bedden verschoond en slapen we straks in een koele nacht, 19 graden, en een schoon bed zodat we morgen weer vrolijk de dag ingaan om de grotten te gaan bezoeken. Wij denken maar zo “alles heeft een reden”.

Tot het volgende verhaal beste volgers. Cheers.

Rondotje. Nederlands

Els is aan de beterende hand en na het verschonen van haar verband op haar gewonde been besloten om een tripje met de auto maken met wat kleine wandelingetjes bij aankomst op de van te voren geplande punten.

James, de eigenaar van de camping had op een summier blaadje een route voor ons beschreven die ons naar zowel historische als mooie natuur zou leiden.

Vanaf Talbingo recht omhoog de bergen in, het meest geliefde stukje van zowel Marja als Els, dit betekend de automatische versnelling in de 2 en op 2000 tot 3000 toeren in één ruk 8km klimmen met gemiddeld 40km per uur. Langs steile afgronden en wanden die zijn uitgehakt in de bergen, met veel scherpe bochten voorzien van majestueuze bomen en na de regen van de afgelopen dagen veel bloeiende struiken met heerlijk geurende bloemen, voor zo ver je dat in de auto kan ruiken.

Na ruim 50 km rijden draaide wij de normale weg af naar rechts richting Mount Selwyn wat nog wel steeds geasfalteerd is en leidde naar een plek die Marja zou kunnen herkennen omdat zij in die buurt 50 jaar geleden heeft geskied. Hoewel de jaren zijn verstreken en er veel is veranderd lijkt het er inderdaad op dat dit die plek is geweest, leuk voor haar. Gelukkig voor ons lag er nu geen sneeuw maar het was er zeker 10 graden koeler dan op de camping na een tijdje moesten wij de auto in vluchten omdat we werden aangevallen door vervelende horzels.

Volgens de beschrijving van James moesten we de parkeerplaats oversteken naar een dirt road, en dat klopte. Dit was best een redelijk goeie weg en die voorde ons via bergen en dalen naar een splitsing waar wij links moesten op zoek naar een Blue Hole ( Tumut Ponds genaamd ) naar een behoorlijke rit en afdaling zagen wij het blauwe meer verschijnen, maar duurde nog wel even voordat we het bereikte, de weg hield op in het meer, wat ter plaatse zeer diep was. Hiervoor was ik al gewaarschuwd zodat proberen er in te rijden niet in mij op kwam, dit tot opluchting van sommige van de passagiers. Keren terug naar de eerste kruising en dan naar links, nog steeds over dirt, naar een onbekend dorp , Cabramurra. Daar ter plekke zagen wij buiten het laatste nog ontbrekende schakel in het Hydro systeem een koffieshop/postkantoor/informatiecentrum en supermarkt ineen waar wij eindelijk onze koffie konden drinken , het was wel al 14.00 uur, dus een hapje erbij lukte ook nog wel. Een vol buikje en een sticker rijker vertrokken we weer.

Via een nieuwe dirt road reden wij een flink stuk richting Three Mile dam, een mooie afgelegen plek in de bush waar je wel mag camperen maar weet van moet hebben dat die bestaat. Met een schiereiland in helder water en zeer veel mooie oude bomen en gras, slechts één nadeel, ook hier zijn weer zo nu en dan die grote horzels. Op een gegeven moment vluchtte Els en Marja naar de auto terwijl Carl en ik verder de boel onderzochten. Een wonder geschiedde, onverwachts kwam onze auto voorbij rijden met zowaar Els achter het stuur. Aan het einde van het schiereiland stopte de auto en wisselde de dames van plaats en kwam Marja terug rijden en remde stevig toen ze ons bereikte. Dus nu alléén Carl nog een keertje, komt goed.

Op de terugweg richting Talbingo, zijn ruim30 km de Old Plain Road opgedraaid. Langs deze weg heel veel kuddes Bromby’s (wilde paarden) gezien, skippy’s, arenden en diverse ander gespuis totdat we aankwamen bij een kloof met een waterval en mooie rotsformaties, de weg was soms wat uitdagend maar verder dan low met de vierwiel aangedreven auto hoefde ik niet te gaan. Dezelfde weg terug in record tijd zodat we ruim 220km later om 19.00 uur op de camping waren en nog twee nachten hebben bijgeboekt om nog meer van dit moois te aanschouwen.

Foto’s plaatsen lukt om technische redenen nog niet echt maar er wordt aan gewerkt.

Dus lieve volgers, tot snel.

Weather. English

Change of weather,

After days of high temps and lovely warm balmy days in the Snowy’s the weather all of a sudden turned into colder and rainy days with at night a nice 20 degree’s which is good for a solid sleep. But I found it cold so we had to put a sheet on the bed and a pj top for the night.

Saturday we did a long trip, 500km.  We went from Talbingo via The Great Dividing Range into the Snowy’s and out just before Cooma to turn right and enter them through Jindabyne to head for Thredbo were we did a  long walk along the river in the bush and after  long cool drink drove back through the mountains and farmland to the campsite for some tucker.

Sunday morning the first soft rain start falling down and after brekkie, ( lovely omelette made by chef Carl), we all had a shower before we could head of for the mountains again to visit the big dam or the hydro works with the big reservoirs for the water and power. Just before leaving Els wanted to bring away some garbage and sealed our destiny for the coming days, she tripped over a bump near the collection point and hurt her leg badly. Marja and I supplied first aid and we decided that she needed a hospital visit. We got there at 13.00 hrs and she left the place with bandage on but in general in good health, nothing broken only her ego. In to the car for our much needed (ice)coffee but almost everything was closed so we ended up at Maccas. It was very busy so from the four orders they got only one right, the coffee from Marja and Carl we could save with ice cubes and make it an ice coffee but mine was bugger all, it just belong to this day I think. So we left Els in the car and did some shopping at Woolworths before heading to Talbingo, on the way up we did see a lot of animals and especially those big jumping rabbits.

Today, Monday, the 3 of us went into town to refill the first aid box again, have our much needed ice coffee with banana bread to go with it. On the way back we drove to all the big dams and hydro works. Even dough Marja das not really enjoy the small winding road who go steep up and down, she held her own and loved the views she got presented in the end, the same for the tremendous nature.

The only thing wat has not happened yet is that Carl or Marja are taking over the steering wheel, something I can understand if you look where we been driving and it unexpected road jumping of those big rabbits like this afternoon happened again.

At 17.00hrs we got back to van and Els had done the complete laundry by herself and put the piles on our beds, very nice but should she with her leg???

When I check up on the fridge, it was turned off, out of gas. So got the bottle refilled and all is well.

In the mean time we put our heads together how and wat for the coming days, depending on that lovely leg of my partner we decide tomorrow.

So dear followers, new story’s in the make, see later.

weer omslag

Weer omslag.

Na dagen van intense hitte en overvloed van sunshine en zeer warme nachten, is het weer sinds zondagochtend omgeslagen terwijl wij in de al wat koelere bergomgeving vertoefde was het nu in de nachten net onder de 20 graden, en dat is dus koud voor ons.

Bovendien is er nu een rug van lage druk zich aan het verplaatsen van Melbourne richting Sydney en onze locatie zit daar midden tussen in. Het regent zo nu en dan en dat houd in dat de wegen hier en dar glad kunnen zijn omdat stof olie en rubber een schuimlaag vormen op de teerwegen. Het voordeel is dat we in de koelere nachten beter slapen en de minder hete dagen gemakkelijker door komen zonder overmatig te zweten.

Na zaterdag een zeer lange rit , wij zijn vanaf vlakbij Tumut ( Lake Talbingo) via de Great Dividing Range de Snowy’s ingereden en via Cooma er weer uit en erin via Jindabyne richting Thredbo ( het skicentrum) waar we in ruim 35 graden een wandeling langs de rivier hebben gedaan. Na een heerlijk verkoelend drankje dwars door de bergen en het boeren land terug naar de camping voor ons avondeten.

Zondagochtend de eerste regen die zachtjes in korte buien neer druppelde. Na het ontbijt, een heerlijke omelet van chef-kok Carl, gedoucht om de volgende rit de bergen in te maken of om de grote dammen te bezoeken waarachter de grote water reservoirs zich bevinden die in drogere tijden de steden in wijde omgeving van het nodige (smelt(water voorzien. Bij het wegbrengen van het laatste stukje vuilnis werd ons lot voor vandaag en zelfs morgen bezegeld, Els is gestruikeld over een bobbel in de weg en had eerste hulp nodig van Marja en mij, waarna gedecideerd werd besloten naar Tumut te rijden om daar met haar het ziekenhuis te bezoeken. Om 13.00 kwamen wij daar binnen en twee uur later in het verband maar verder gezond zaten we weer in de auto op zoek naar onze dagelijkse koffie. Bijna alles dicht dus het werd Macca’s ( Mac Donald ) daar was het druk dus van de vier orders klopte er maar 1 helaas. Via ijsblokjes konden wij de koffie van Carl en Marja nog ijskoffie maken, het ding van mij was hopeloos, hoort bij deze dag. Dus na wat boodschappen bij Woolworths terug richting Talbingo, onderweg veel beestjes gezien en kangoeroes die nu ineens tevoorschijn kwamen.

Aangezien Els rust moet houden zijn wij drieën op maandag naar de stad gegaan om de verbanddoos aan te vullen, wat inkopen te doen en eindelijk de juiste (ijs)koffie te drinken met bananenbrood erbij. Op de weg terug een paar uur besteed aan de dammen en Hydrowerken te bekijken. Hoewel, Marja de slingerende smalle bergpaadjes niet echt leuk vindt heeft ze zich kranig gehouden zowel op als neer en genoten van het uitzicht van de ontzettend grote meren welke door deze dammen gevormd worden en de manier van stroom opwekken. Ook de omringende natuur is overweldigend.

Heb het nog niet voor elkaar kunnen krijgen dat Carl of Marja het stuur over wil nemen. Wat wel begrijpelijk is gezien het terrein en de zoals vanmiddag het onverwacht de weg oversteken van een paar van die springkonijnen.

Toen we tegen 17.00 uur weer bij de caravan waren had Els alle was gedaan en op de bedden klaar gelegd per persoon, wat een schat maar ook wel een beetje eigenwijs ivm het been.

Bij controle bleek de koelkast uitgevallen door gebrek aan gas, dus snel nog even de fles laten bijvullen en weer aangekoppeld, tevens overlegd of wij hier nog 1 of 2 nachten kunnen blijven omdat er nog een paar mooie routes ( zowel rijden als lopend) te doen zijn. Dat beslissen we morgen.

Dus volgers, tot dan, see you later.