The very hot weather in the outback. English
Ivanhoe or not.
We might be Dutch and we might be stubborn but sometimes we might have a bright moment as well. On the morning that we were suppose to leave Wilcania to head too Ivanhoe I saw a copper on the camping who I consulted. The road would be okay to drive up there even in de current heat which would be even hotter in that area but the main thing was , lake mungo fell completely dry and that left only the hot sand dunes to visit. 5,5 hours up and 5.5 down. Thus is this worth it???
After some deliberation we decided to head for the Snowy’s now instead of on Friday. So after about 5 hours’ drive we arrived at a roadhouse camp side on our way to Hillston, we took one look and the answer was unanimous , no this is not for us. This meant an other drive of 150 km to get to Hillston, but there is still enough daylight and the car is going well and our spirits are still high so we moved on. After a short call to the tourist camping they decided to wait till we were in at about19.00 hrs.
Again a warm welcome and very low rates because she reckoned that if I got a Aussie pension I deserved a pensioners rate. So for only 31$ we stayed one night with the 4 of us.
Setting up the van took only 30 minutes with the 4 of us and because we all needed a nice cold drink we headed for the RSL in the next block. After a couple of cold ones we moved on to the kitchen for a lovely meal prepared with 8 hands. It was still pretty warm and sleeping was hard in the beginning but we all fell asleep. Next morning after a complete brekkie back on the road again towards Lake Talbingo which was reserved already for Saturday the 26th so after a call they put us up for some extra nights as well. One night at 76 and the rest of the time at spot 75 exactly the same spot as last year when Els got sick, but now she is in a much better shape.
The first night was very cool and we even needed a sheet when early morning it dropped till close to 20 degrees.
Next day, Thursday, we drove into Tumut to spend a lot of $$ on food and grog and a walk through the peaceful town.
Friday, into the Snowy’s to see the old trails and towns, the Kiandra hut and lots of Bromby’s. drove all the way to Cooma for a short visit to the town and Carl and me went to Flynns wrecking yard to watch the old and forgotten cars of our past to walk into memory lane followed by a visit at the Victoria pub for a clod one to sink. Again a much cooler night to have a lovely sleep .
Saturday, via divers places we went too Thredbo for a walk along the river and look at the mountains and the long way back at sunset so we could see all the creatures who come out they’re hiding by that time.
So lots of things to look back at made some memory’s, had lots of fun so far.
More to read later on this blog, cheers.
de Snowy's en Cooma
Vandaag op vrijdag, de dag voor Australia Day, zijn wij met alleen de auto op pad geweest.
Laat ik eerst even wat corrigeren, ik noemde onze Holden zwart, dit is fout in de zon lijkt hij nu donkerbruin en paars met metalic. Ja ook zit hij onder de rode stof van de outback en iedereen wil dat ik hem was. Gaat niet gebeuren, de rode outback stof blijft erop zolang als het kan.
Na wederom een heerlijke nacht in de koelte van de bergwind en de afkoeling van het water van het zeer grote meer waar we vlakbij staan , zijn wij na het ontbijt de Snowy’s in gereden . hier lijkt het op dat we in Oostenrijk zijn , klimmen en klimmen en draaien en scherpe afdalingen, maar dan wel links rijdend. Zeker de moeite waard als je dan op een uitkijkpost over de valleien en bergen en vooral boomtoppen heen kan kijken. Even naderhand een stop bij de restanten van een historisch plaatsje Kiandra op 1500 meter hoogte, hoewel geen sneeuw meer natuurlijk wel een stuk koeler. Na weer een uur rijden de eerste Bromby’s (wilde paarden). Deze paarden zijn hier terecht gekomen eind 1800 toen die ontsnapten bij de eerste boeren in dit gebied en naderhand de vrijgelaten beesten toen de Hydro dam klaar was.
Degene die wij zagen, te bereiken via een dirtroad, was een mooie jonge zwarte hengst met bruine merrie en veulen.
Het lag in de bedoeling dat we eten en drinken zouden meenemen om te lunchen maar het brood lag in de vriezer en wij zijn zonder vertrokken, dus na de bezichtiging van een overlevingshut( een herbouw van een ding uit 1850) door naar Adaminaby ( wat Els en mij bekend voor kwam want we waren hier al eerder geweest) om te lunchen een grote ijskoffie en een lange klestpartij met de uitbater over het wel en wee van de Bromby’s populaties wilde honden en katten en gepensioneerd zijn en toch weer werken.
De bergen aan de linkerkant er weer uit gereden om in Cooma te komen voor , ja hoor weer, wat drinken en rondlopen in deSnowystad. Carl ik de dames in de steek gelaten om de grootste auto slopen Flynns te bezoeken. Na het betalen van 10$ p.p. mochten wij in het oudste gedeelte waar voor ons veel oud maar verroest ( meest vliegroest) jeugd sentiment staat. Zelfs een body van een Holden EK 1962 ute gevonden die voor 1500$ te koop was, ga ik niet doen, geen tijd voor weer een project.
Na nog een verfrissing in de lokale pub zijn we aan de terugrit van 150 km weer op de bloedhete camping waren en direct konden deelnemen aan de pizza avond. Het is nu 22.30 en de temperatuur is van 37 naar 30 gedaald , de airco in de caravan staat aan en we genieten van de avond met een drankje terwijl het behoorlijk druk is geworden omdat het morgen een nationale feestdag is Australia Day.
Cheers mate, see you later.
Ivanhoe hoe of wat??
Weg van Wilcania.
Tijdens ons ontbijt hebben wij overlegd wat te doen, gaan we naar Ivanhoe zoals afgesproken of doen we het anders.
Gelukkig hadden Marja en Carl in hun cabin heerlijk geslapen met de airco op vol, dus die waren net als ik goed uitgerust, Els helaas wat minder door de warmte. Aan het einde van het rijtje cabins waar Marja en Carl hadden geslapen zat er een reislustige politieman die aangaf aan nog te vliegen in geheel NSW en omgeving. Bij de vraag hoe de weg was naar Ivanhoe kreeg ik te horen“redelijk te doen met tussen de 80 a 100 km dirtroad” en een oplopende temperatuur die hoger zou liggen dan in Wilcania. Ook gaf hij aan dat Lake Mungo met de Chinese duinen muur volledig droog lag en het ook nog eens 5.5 uur rijden zou zijn vanaf Ivanhoe. Met deze informatie het overleg weer ingegaan.
Onder het genot van een flesje ijskoud water besloten we richting de Snowy Mountains te rijden waar het zeker 10 graden koeler zou zijn overdag en wellicht 15 snachts, wel een lange rit, 750 km.
IJskoud water krijgen wij door veel flesjes in de plaatselijke koeldiepvriezers te leggen en de volgende dag in onze eigen koelkast, zo blijft de koelkast koud onderweg en hebben wij koud drinken.
Via rustige en lege wegen kwamen wij aan een plaatsje Hillston, op een bijna lege camping waar we zeer goedkoop konden vertoeven voor één nacht omdat ik gepensioneerde korting kreeg vanwege mijn Australisch pensioen. Nog steeds tegen de 50 graden dus besloten we eerst naar de RSL (ex soldaten) club te gaan voor een paar koele drankjes tot de zon onder was en de afkoeling begon. Na het eten en wat kletsen lekker plat voor de nacht.
Volgende ochtend waren we binnen een uur klaar met inpakken en reden we om even 9.30 weg.
Op naar Lake Talbingo, die we onderweg belde zodra we bereik hadden en aangegeven dat we een paar dagen eerder wilde komen. Kon eerst niet maar toen ik het had over onze email contact was het zo geregeld. Het gaat niet om watje kunt maar wie je kent.
In totaal wel een lange dag om daar te komen want we moesten ook nog een bergrug over die heet“The Great Dividing Range “even na 19.00 liepen we binnen en via een hartelijk ontvangst kregen wij plek 76 aangeboden voor 1 nacht.
Het was er inderdaad een stuk koelen en gedurende de nacht moesten wij zelfs een laken over ons heen trekken omdat de temperatuur tegen de 20 zakte.
Volgende ochtend , heerlijk uitgeslapen op ons gemak bij een zeer aangename temperatuur ontbeten en naderhand de caravan verzet naar 75, en dit ius dezelfde plek als vorig jaar waar Els zo ziek werd, en we na een week naar het ziekenhuis mochten rijden.
In de middag naar Tumut voor alle boodschappen en een ijskoffie en wat kleine reparatiespullen tbv de caravan. Kortom een rustige dag , met in de avond zalm, salade en aardappelen, en iedereen vroeg naar bed om weer heerlijk te kunnen slapen bij slechts 20 graden in de loop van de nacht.
Zijn er dan géén negatieve dingen te melden, ja hoor de laptop doet erg moeilijk. Alle e-mails en email adressen kwijt, word wil niet openen en meer . maar dat zl de pech niet drukken.
Morgen gaan we weer verder, maar dan zonder caravan.
Op naar Wilcania Nederlands
Van de gebroken heuvel naar Wilcania,
Na een heerlijke nacht waarin we allemaal hebben geslapen, de een wat meer de ander wat minder, hebben wij ontbeten in de kampkeuken, tegen de vele vliegen die ons lastig vielen. Ondanks het vroege uur dat we op waren was het al weer dik in de 20 graden met een zeer lage luchtvochtigheid.
Om 9.00 uur begonnen met het rijklaar maken van de caravan en alles inpakken. Binnen 45 minuten stonden we vertrek klaar.
Volgende stop was een inlever punt voor de lege flessen welke 10 cent per stuk opleveren, helaas daar aangekomen was het zo druk dat ik besloot om door de rijden, op naar de bank voor een overdracht nummer welke ik niet bij mij had en de dealer wilde graag geld over maken en daar zeggen wij géén tegen , toch.
Toen nog even met de caravan de parkeerplaats op van het winkelcentrum waar Woolworths zit en maar liefst ruim 5 parkeerplaatsen inpikken zodat we nog even de nodige boodschappen en vooral drinken konden halen want na 1 mildere nacht en dag gaat de thermometer weer dik de 40 in vandaag en de ook de rest van de week.
Ondanks dat de navigatie maar slechts 145 kmaangaf naar de volgende stop bleek het ruim 220 te zijn, heel de weg rustig kunnen rijden met de airco op stand 3 of 4 en veel thermische wervels gezien die de rode stof hoog de lucht in tillen. Halverwege bij een typisch Australis roadhouse gestopt om een plas en drinkpauze, bij een heerlijk kletsmajoor die veel te vertellen had, en toen het bergachtige landschap weer in waar we één stuk meer dan een half uur omhoog reden.
Tegen 14.00 uur rolde wij Wilcania binnen, waar de supermarkt volledig ingestort was en het benzine station aan de doorgaande weg geen 98 meer had, wat is dit stadje achteruit gegaan zeg. Gelukkig was er in een achteraf straatje nog een BP station met wel 98 alleen kon er niet rondrijdendus vooruit erin en achteruit stekend weer de straat op, blijkbaar ben ik dit soort capriolen nog niet verleerd met een sleurhut, dus alles kwam goed.
Wij waren vandaag de eerste op de camping, en tijdens het opzetten werd het zo heet dat Marja en Carl besloten om een huisje te nemen met airco voor de nacht.
Wij hadden al verschillende verhalen over de Darling river gehoord en besloten deze met onze auto te gaan bekijken, nu heeft het in dit gebied al 7 a 8 jaar niet geregend en dat was zichtbaar , bijna geen water meer erin en je kon op sommige stukken over de bodem lopen, wat Carl en ik ook hebben gedaan.
Aangezien de ze camping in de bush en in de outback ligt , barst het hier van het wild leven. Dus de parkieten, kangoeroes en diverse vogel soorten lopen hier op de camping, waarmee wij ons hebben vermaakt tussne het eten en drinken door. Want drinken moet je veel bij de ze temperaturen en lage luchtvochtigheid, dus dat doen we dan ook.
Morgen rijden we verder met een rit van ongeveer 4 uur naar Ivanhoe. Daar later meer over.
On the road again English
On the road again.
It took some doing but we are back on the road.
After buying the car in Melbourne at Lillydale we drove to Preston to pick up the mattress we ordered for the new to make bed in the van. That all went really well and way before the heavy traffic started we drove out of the big city.A short stop along the highway to have a drink and an other drive for a couple of hours took us to Charlton were we found a nice motel for the night and a lovely old pub the have a meal and sink some cold drinks. In the morning we woke up refreshed and Carl and Marja went for an early swim before we hit the road again. The plan was to get to Mildura early in the afternoon so we could start preparing the van or do some shopping . The car was running great the aircon nice and cool and the road almost empty. We stopped for al lunch at Ouyen at the bakery, just in time because they wanted to close early because of the heat. After lunch the car refused to start, plenty of power in the battery but not a sound at all only the light on the dash where on. So I walked around to find a mechanic and to my surprise I found a Station of the racv who wanted to help me but told me to ring my insurance and road assist first. Now that took time like you don’t want to know, but in the end they decided to ring someone to come help. Just for fun I tried to start the car again and surprisingly it started to run without any problem just as the mechanic from the racv arrived. So with a big smile, easy money for him and no delay for us, we said goodbye. He thought it might have been the starter engine who got too hot in this weather and the long drive, advice “get it fixed in Mildura” . The rest of the trip was easy as. When we got to Mildura I drove straight to the garage were we been before, but it was so busy just outside there we drove on to the hotel to check in and bring the stuff up while Els stayed in the car with the engine running and aircon on, it was 50 outside. When Carl and me returned and Els went in the hotel the car stalled and all went blank.
The mechanic tried to get it going again without any luck. Next day our friend John towed the car to the garage to be fixed, and about 2 hours later we got the call that it was running again. Reason, some had taken out an alcohol lock and messed up the wiring all the way to the fuse box. In the mean time the dealer reacted to my calls and emails, with a lot of apologies and the promise to pay the cost we had to make to get it fixed.
Straightaway a service and total check-up arranged, so we could go with a good feeling on the road again. When we picked it up , he had more then 100 points checked and there was nothing wrong at all, we where good to go.
In the mean time we went swimming, shopping and caravan preparing so on Saturday morning we packed everything and hit the road shortly after 14.30 hours for Broken Hill. Were we arrived at 18.00 hours without a single hick-up.
More about Broken Hill in the next story.
Broken Hill
Dag in de out-back. 2e dag in caravan.
Na een rustige nacht waarin we allemaal geslapen hebben, de één wat meer dan de ander, op ons gemak ontbeten. Hierna de stad in om iets tegen een been uitslag te kopen en wat kleine andere dingen.
Langs de mijn, waar perriet, zilver en meer wordt gewonnen richting Silverton! Jullie kennen allemaal die plaats zonder het te weten, het is de plek waar Mad Max is opgenomen met al die vreemde voertuigen. Door het stadje heen gereden en de bush er rondom heen bezocht en toen naar een plek waar de aarde 250 tot 300 meter naar beneden valt door vroegere verschuiving van tektonische platen miljoenen jaren geleden. Hierdoor krijg je heuvels en bergen die tegen een platte vlakte aan liggen en een magnefiek gezicht geven. De weg tot het einde afgereden waarna hij in een gravel en zand weg veranderde en erg ruw werd, de auto kan dit makkelijk verdagen maar sommige passagiers minder. Dus via de bergen terug en naar de pub waar de crew van Mad Max regelmatig verbleven en daar een lokaal biertje gedronken. Via een omweg naar een eeuwen oude begraafplaats waar er meer dan 200 jaar geleden een groot aantal mensen binnen korte tijd zijn begraven, reden??? Op de weg terug naar de hoofdweg gestopt om een wandeling te doen op een bodem van een droog gevallen rivier met veel eeuwen oude bomen er in en om heen. Wegrijden kon ik het niet laten om er even met de auto door heen te rijden. Wat niet alleen waardering opleverde maar wel mijn rijgevoel uit het verleden versterkte.
Tijdens het terug rijden zagen wij diverse kleine en grote kangoeroes en in tegenstelling tot gisteren géén emoes deze keer.
Via de hoofdstraat van Broken Hill , waar we aan heerlijke maaltijd nuttigde terug naar de camping waar de zonsondergang zich net inzette.
Nu in de aangename koelte van de avond, 26 graden, lekker buiten zittend, de blog bijwerken en Carl ligt naar het tennis te kijken, Marja is aan het bloggen en Els aan het faceboeken en dingen opzoeken voor morgen, en zo zijn wij allemaal in ons eigen ritme aan het komen.
Morgen, gaan we 150 km verder langs de rode aarde naar Wilcania om daar een plekje te vinden bij camping Warrawong.
Dus een rustige dag morgen, daar hoort u meer over.
onderweg , on the road again.
Onderweg/ on the road again.
Na een heerlijk en vers ontbijt in een bakkerijtje in het centrum van Charlton met een rustige snelheid de weg tussen de weid open vlaktes op richting Mildura. Hier staat onze caravan maar daar gaan wij nog niet in, eerst een par dagen aclimatiseren in een hotel vlakbij het centrum.
Onderweg bij de plaats Ouyen gestopt om te lunchen, het is ondertussen bloedheet, richting of in de 40 c, de winkels hebben zelfs briefjes op de deuren dat ze vanwege de hitte sluiten.
Na het eten wilde de auto weer niet starten en gaf zelfs geen kik. Dus ik wandelen door het dorp om een monteur te vinden, mijn vermoeden is dat de startmotor te heet word in de hitte daardoor uitzeten het anker niets raakt. Gelukkig vond ik zelfs de ANWB, (Racv) die wel wilde helpen . moest alleen even de nu de nieuwe verzekering bellen. Helaas, u bent nog niet bekend bij ons, ( te nieuw de papieren zijn nog niet verwerkt), uiteindelijk na wat aandringen en wat geschuif met ons papierwerk zou er iemand worden gezonden die moest beslissen of werden afgesleept. Gelukkig hebben wij ook dat verzekerd en zelfs als we moeten overnachten is dat gedekt. Na een tijdje probeerde ik het starten nog eens en ja hoor hij brulde weer als vanouds, en net op dat moment kwam de Racv aan rijden. Sorry sir, dit is gemakkelijk geld verdiend , hij doet het weer. Ook hij dacht aan de startmotor.
Vol goede moed op weg naar Mildura wat we zonder een enkel probleem bereikte. Hier twijfelde we of we eerst naar een bekende garage zouden rijden of naar het hotel en aangezien het op de zelfde weg lagreed ik ineen stuk door naar de garage “Dinamic”. Maar het was zo druk voor de deur dat we doorreden naar het hotelEls bleef in de auto met draaiende motor en airco aan , het was bijna 50 buiten, en wij brachten de bagage naar de kamers. Toen ik samen met Carl instapte en weg wilde rijden sloeg de auto af en viel alles zelfs uit.
Lopend naar Dinamic en het probleem uitgelegd waarna hij gelijk mee kwam met een start accu. Geen geluk het was einde verhaal. Ondertussen was het na 16.00 uur en de sleepdienst zou het niet redden om de auto voor 17.00 uur bij de garage te krijgen.Onze vriend John gebeld en die kwam de volgende dag om onsdie paar honderd meter te slepen. Wij lekker het zwembad in en genieten van het heerlijke weer en naderhand heerlijk eten.
Na een goede nachtrust heerlijk ontbeten . alles goed gepland, na de sleep de stad in voor allerlei inkopen. Wel vooraf de dealer ingelicht dat ik niet echt blij was met de gang van zaken. Tegen 14.00 uur een bericht dat de auto weer liep en dat de financiële schade mee viel. Oorzaak, er had een alcoholslot in de auto gezeten en dat was er slordig uit verwijderd waardoor er draden los konden trillen en zelfs 1 draad in de zekeringskast los lag. Volgend hem was de auto verder okay. Gelijk een afspraak gemaakt voor een servicebeurt en een algehele controle voor vrijdag. Ondertussen lekker eten, drinken en leuke dingen doen. Ook diverse berichten en e-mails binnen van de dealer, alles wordt vergoed en hun vinden het erg vervelend dat dit zo heeft gelopen.
De beurt vrijdag was snel klaar en de auto is helemaal klaar voor onze trip met caravan volgens de monteur. Waar zou je zijn zonder vrienden en bekende monteurs die je uit de brand kunnen helpen.
Zaterdag, is de dag dat we gaan vertrekken. Alles is goed gepland en iedereen weet wat te doen. Dus na de nodige boodschappen, eten en vooral drinken, de boel inrichten. Om 13.00 uur de witte auto naar de stalling en wilde we de caravan aan koppelen aan de zwarte auto, blijkt er een ander connectie aan de deze auto als de vorige. Hup weer de stad in om een verloopstekker te kopen, stom dat ik dit niet eerder had gezien zal wel de ouderdom zijn. Na de simpele aankoop een lunch en milkshake gekocht en terug naar de camping. Joepie , de stekker past , de lichten doen het en we gaan rijden. Op naar Broken Hill. Onderweg Els even naar de camping gebeld en samen met Marja een plek voor twee dagen geregeld. Moesten wel voor 20.00 uur binnen zijn. Dus de eerste 150km ging met meer dan 105km p.uur in plaats vande normale 85 km. De wegen zijn leeg en het wegdek is redelijk vlak. De auto trekt het gemakkelijk en de caravan ligt super stabiel. Na de tankstop en plaspauze bij Coomba op een normaler tempo verder. Wij gingen het redden Qua tijd zekers toen we na een tijdje een tijdsgrens passeerdedat we een half uur terug gingen in de tijd.
Op de camping aangekomen ging het van een leien dakje, we stonden nog in het systeem en voor 120 $ voor twee nachten met ons vieren. Dat komt dus op 72 euro voor de twee nachten , niet verkeerd toch.
Na alle huishoudelijke beslommeringen en een heerlijke drankje onder luifel bij ruim 30 graden zijn wij allemaal tegen 24.00 plat gegaan.
Hoe het nu verder gaat lees je in het volgende verhaal.
Melbourne en op weg
Nadat het tweede deel van onze vlucht achter de rug was en wij na 45 minuten cirkelen mochten landen in Melbourne ( bleek een rookmelder in de controlekamer te zijn afgegaan hoorde we vanavond), konden we ons opmaken voor de beruchte douane controle.
Na de eerste veiligheids check mochten wij onze koffers gaan ophalen maar niet voordat onze landingskaarten diverse opmerkingen hadden verkregen. Bij de band stonden Carl en ik zeker al een kwartier te wachten en we hadden nog géén één tas of koffer gezien. Toen we door onze dames geattendeerd werden op een rijtje koffers die naast de band stonden op een voor ons onzichtbare plaats. En ja hoor, daar stonden onze koffers al een tijdje klaar. Op naar de welbekende en beruchte border security van Australië.
Daar aankomen werden wij via een lange rij in de richting van de controle balie geleid en aangezien wij weer onze T-shirts aan hadden mochten wij bij elkaar blijven. Halverwege kwam er een dame op ons of en die keek naar onze documenten en keurde die goed en mochten wij zo doorlopen naar de uitgang. Carl vond dit wel wat jammer want hij wilde die andere gangen en kamers eigenlijk ook wel zien. In de hal eerst maar eens geld pinnen, maar de eerste twee automaten werkten niet of waren leeg, Marja en ik naar een andere hal waar we wel geld konden tappen voor de taxi en wat te drinken.
Eenmaal buiten was het een wanordelijk zooitje bij de taxi standplaats voordat wij een busje hadden die ons en de bagage kon vervoeren. Ik heb tweemaal de chauffeur verteld waar hij naar toe moest en een uur later stonden wij inderdaad bij de Travellodge. Maar bij het inchecken kende ze onze boeking niet. Bleek dat die klojo ons bij de verkeerde had gebracht en dat voor 60$. Dus weer een taxi en een half uur later bij ons juiste en ook ons favoriete hotel in het hartje van Melbourne, extra kosten 35$. Ingecheckt en samen de stad in om wat te eten en drinken en de vermoeidheid van de vlucht er uit te lopen. In de avond bijtijds naar bed want de volgende dag moesten we vroeg op en veel doen.
Om tien uur in de ochtend bij de uitgang wantde dealer zou ons komen ophalen voor bezichtiging van de auto. Ik had die ochtend vroeg nog maar even een sms gezonden dat we wel met vier personen waren en veel bagage hadden. Dat was maar goed ook bleek naderhand want de secretaresse was eerst van plan met een kleine persoenen auto te komen, nu kwam ze met net zo’n grote bak als wij voor onze reis nodig dachten te hebben. Toen ze aan kwam rijden liep ik naar haar toe en sprak haar aan en volgens de sms hete ze Noor. Omdat ik haar naam goed uitsprak vroeg ze of ik een Nederlander was, ja en zij dus ook. Na een uur rijden kwamen wij bij de dealer in Lilydale aan waar de auto klaar stond, na nog wat kleine aanpassingen hebben we besloten de auto te kopen en rond lunchtijd reden wij weg. Heerlijke koffie en ijskoffie met tosti onderweg op en op naar Clark Rubber in Preston voor de bestelde matras zodat we voor vier op de weg uit Melbourne zaten om de avondspits te vermijden. Na 300 km om half zeven gestopt in Charlton bij een klein motelletje. Wat gegeten in de plaatselijke pub en natuurlijk wat gedronken en een leuk gesprek met de bareigenaar gehad. Terug buiten wilde in eerste instantie de auto niet starten maar na het verzetten van de automaat wel, dus dacht ik dat de fout bij mij lag. Lekker naar bed met de airco laag aan en een goed gevoel omdat alles volgens plan was gegaan en we op schema liggen
Morgen op naar Mildura. (volgend verhaal)