Reis mee.

Zaterdag 18 april 2015

Vandaag iets gezien wat ik nog nooit eerder had ervaren.

Rechts van ons de Abel Tasman zee, links van ons het regenwoud met bloeiende Yuka’s en palmen en recht voor ons de besneeuwde bergen van de NZ Alpen.

Vanaf de camping konden wij de bergtoppen met sneeuw al zien en we moesten nog wel even 185km rijden om ze te bereiken. Ik kan je vertellen dat het een heel apart gevoel geeft deze combinatie en dat terwijl ik toch dacht al veel te hebben gezien.

Na een heerlijke nacht op de rustige camping in Greymouth, waarin het wel behoorlijk heeft geregend, waren we kort na 07.00 uit bed en om even voor 10.00 al onderweg richting de plaats Franz Josef waar de gelijknamige gletsjer ligt. We werden wakkere met een stralende zon en die is de gehele dag bij ons gebleven op een klein wolkje in de bergen na.

Dit eiland is nog groener en nog minder verpest door woningbouw en boerderijen of de bekende houtkap, hier staat nog veel, of weer, origineel woud.

De wegen zijn redelijk breed en goed van oppervlakte maar worden smaller naar mate je verder naar het zuiden rijdt. Ook kom je vaak 1 baans bruggen tegen waardoor één van beide kanten moet wachten. Wat we vandaag ook tegenkwamen was een autoweg waar bij een brug werd gedeeld met de trein en je rijdt dus werkelijk over het spoor, heel apart.

Tegen 13.00 uur kwamen wij aan bij onze geplande camping net voor Franz Josef en hebben dus weer een mooie leuke plek voor de nacht vlak bij de hoofdgebouwen en toiletten. Even een broodje tonijn gemaakt en weggewerkt en toen op weg naar de start van de bush tocht naar de gletsjer. Het was een behoorlijke loop ( walk ) over ruw en ongelijk terrein met veel rotsen en rotsblokken omdat je eigenlijk op de rivierbodem loopt.

Op diverse borden was te zien waar de gletsjer zich door de jaren heen bevond, en dat varieert nog al van 18.000 jaar geleden tot in de zee tot meer dan 20km landinwaarts en nu op ongeveer 18km. Het schijnt dat de gletsjer zich in beide richtingen 1 tot 5 meter per dag kan verplaatsen en dat de berg waar hij op ligt nog steeds groeit per jaar 1 tot 2 cm. Dit komt omdat deze bergen zich precies op de breuklijn bevind en de tektonische platen hier over elkaar heen schuiven. Vandaar ook de aardbevingen in dit gebied.

Els heeft zich weer weten te presenteren als een echte doorzetter en heeft het hele traject tot aan de gletsjer weten te volberengen.

Moe maar zeer voldaan zijn wij aan het avondeten begonnen en gaan zo plat om uit te rusten van de behoorlijke inspanning.

Ik zal nog wel proberen wat foto’s te plaatsen om jullie de indruk te geven hoe het was.

Cheers , the downunders.