Wij zijn vanochtend , na een reparatie van een achterlicht, vertrokken uit Te Anau via binnen wegen naar Invercargill aan de kust. Na dagen van hoge bergen met veel mist, wolken, toppen met sneeuw en koude en regen klaarde het weer naar mate we de kust naderde steeds meer op. Het voordeel van rijden over de binnenwegen is dat je op plaatsen komt die blijkbaar stil zijn blijven staan in de tijd waarin ze werden gebouwd. Het enige wat is veranderd zijn de wegen ( asfalt ) en de auto's . Zo kwamen we rond de middag in een gehucht aan met oude huizen van rond de 1900 dat Tuatapere heet, het is niet meer dan een hoofstraat met een paar kleine korte zijstraatjes. Midden in de bocht van de doorgaande weg staat een oud huis wat men heeft omgetovert tot museum waar een paar oude kinderwagens ( uit 1950 ) die voor het pand staan de aandacht trekken. Bij binnekomst krijg je een tijdschok want werkelijk alles is uit de periode van eind 1800 tot in de 1960. Het is er heerlijk warm want de gietijzeren kachel uit begin 1900 wordt volop gestookt, aande achterzijde van deze kachel staan een echte origenele stoof van begin 1920 in werkende staat. Verder twee muziekkasten met ingebouwde radio en draaitafel van rond 1950, karntonnen serviezen koperen en tinnen pannen en ketels een zeer oude piano met wortelnotenfineer en een bruidsjurk uit 1850. Net voor de doorgang naar het volgende vertrek staat een vitrine waar men zelf gebakken pasteitjes en gevulde broodjes serveert. In de volgende ruimte , eierkloppers, tomaten zaagjes snijmolens en koffiemolens enz. enz.

Vlak voor ons vertrek kwam een vrouw met ons praten en wilde ons een paar vragen stellen over bepaalde dingen die ze bezat, het bleek Helen te zijn die al 77 jaar was en het meeste van de goederen die er stonden waren van haar ouders en grootouders geweest, zij werkt nog steeds in de bakkerij om in haar levensonderhoud te voorzien. Met haar praten en daar zijn brengt je terug in de tijd of je dat nu wilt of niet. Het was een onvergetelijke ervaring.

Onderweg ook nog mooie stranden en uitzichten bekeken en nog één maal gestopt om de besneeuwde bergrug met laag hangende wolken en zon te fotograveren. Hoewel het maar 185km zou zijn hebben we er ruim 200 geredenen i.pl.v. 2,5 uur zijn we 6uur onderweg geweest. Veel foto's rijker, mooie natuur gezien, lief oud mens gesproken en uiteindelijk in Invercargill op een mooie en zeer rustige camping aan beland. De stad is ook weer erg oud met plaatjes van schitternde Art-Deco huizen en zelfs ouder.

Zodra het kan voeg ik de fotos toe, maar we maken er zoveel dat alleen het verwerken ervan mij uren kost en dan moet ik er wat selecteren, verkleinen en plaatsen op de site, kom tijd te kort.

Cheers the down unders.