Reismee

Zaterdag 25 april.

Wij zijn nu voor drie nachten in de Universiteitsstad Dunedin aangekomen, vanaf vrijdagavond.

Na onze (in)spannende trip de afgelopen dagen met vele wandelingen en bijbehorende klimmen om de natuur op zijn mooist te zien, is Dunedin een stad. Bijna net zo’n stad als elke stad langs de kust hier, gebouwd op bergen en heuvels uitlopend naar de boulevard aan het strand of stranden. Een centrum wat is ontstaan in de koloniale tijd van Engeland wat zeer duidelijk terug komt in de architectuur van de stad met bouwwerken die wederom terug gaan tot eind 1800 en begin 1900 waardoor je ook hier weer stukjes Art-Deco ziet verschijnen tijdens het wandelen en rijden.

De heuvels en de bergen zijn bezaaid met huizen die kenmerkend zijn voor Nieuw Zeeland en Australië, brick fineer, of te wel hout en steen ( i.v.m. de aardbevingen ) met veelal een stalen golfplaten dak.

Buiten dat wij de stad willen bekijken hebben we de eerste dag al afgesproken met de dochter van mijn neef Chris en zijn vrouw Marcia uit Te Pohou van het Noorder eiland.

Volgens de dingen die we kunnen en zullen gaan doen, wordt het weer wandelen en klimmen en klauteren maar zullen zeker een dag rust nemen om de was en zo te doen.

Zaterdag is het Anzac day, en nu zelfs 100 jaar, waarbij alle gesneuvelden van alle oorlogen en conflicten waarin NZ is betrokken was, worden herdacht en dat wordt hier grootser herdacht dan dat wij dit doen op 4 mei in Nederland. Wij zullen zeker ons eerbetoon tonen door het dragen van een klaproos ( poppy ) en als je dat dus ziet op de foto’s weet je waarom.

Deze keer laat ik het hierbij en zullen de teksten bij de foto’s het moeten doen.

Bye, bye, bloggers en volgers.