Lake Argyle. Nederlands.

Na ons verblijf in Kakadu National Park, zijn wij net buiten Darwin in Howard Springs neer gestreken op een Big4 camping met alle faciliteiten en rust want we staan zeker 7 km vanaf de Hwy richting Darwin.

De eerste middag alléén maar boodschappen gedaan en de afspraken voor de service van de auto en caravan gemaakt, was nodig want de auto is al 300km over zijn kilometer stand heen en de caravan moest rond de 8500km en daar zitten wij net op.

In de loop van de avond kregen wij een sms van de zus van David dat haar broer ook op een Big4 stond met een camper, merk Winnabago en een klein blauw autootje er achter. Wij in het donker op zoek, staat hij in de zelfde laan drie plaatsen verderop. Je begrijpt wel dat we even aanklopte en voor dat wij het door hadden was het weer laat.

In de ochtend op zoek naar een monteur voor de auto en gelukkig kon ik om 12,30 uur al terecht. Hoewel er geen problemen met de auto waren en er niets extra moest worden gedaan heb ik al vast wel de aandrijfriem laten vervangen want die drogen snel uit hier met de hoge temperaturen en ik moet er niet aan denken als die breekt ergens in de bush straks. De volgende dag, zaterdag, waren om 10.00 uur alle reizende Moore’s aanwezig voor koffie maar voor we het wisten was het lunchtijd en na veel plezier zijn ze om een uur of vijf weer vertrokken. Zondag overdag rustig aan gedaan en de eerste strepen van de caravan een andere kleur geverfd moest wel op tijds klaar zijn zodat wij net als op donderdagavond weer naar de Mindil Markets konden gaan in Darwin. Deze markt doet mij echt terug denken de oude hippie markten in Sydney. Veel te zien en heel veel soorten eten om uit te kiezen, deze keer hebben wijn het bij allemaal kleine hapjes gehouden van verschillende kraampjes.

Maandag zonder de caravan naar Litchfield Park gereden en daar verschillende stevige wandelingen naar watervallen gedaan waarvan één er uit sprong.

Dit heet de “Cascade Falls”, en je kon kiezen uit een makkelijke route naar de lage waterval of een iets moeilijkere maar veel langere wandelroute naar de hoge watervallen en dan via de lage weer terug. Aangezien Els en ik nergens meer voor terug deinzen hebben wij de lange route gekozen. Flink wat water mee en rustig lopend hebben we de drie kilometer naar boven afgelegd door ruig en heet terrein de berg op in drie kwartier toen wij arriveerde bij de hoge “Cascade”. Erg mooi en er liep zelfs nog water over ondanks dat we midden in het droge seizoen zitten en het al zes maanden niet meer heeft geregend. Even een pauze genomen en genoten van de koelte van het water, maar toen we weer op weg wilde gaan, naar de gemakkelijke en lage waterval, konden we de richting niet meer vinden. Dus de schaduw van de bomen opgezocht waar Els even ruste terwijl ik de berg op klom om te kijken of het pad daar liep. Toen ik bijna boven was, riep Els mij terug, en wat bleek tijdens het foto’s maken (en inzoomen) zag ze een bordje met een pijl richting de lage waterval aan de overkant van de rivier. Na klauteren en ontwijken van de rivierstroming belande wij weer op een soort pad waarin met kleine rood/oranje die geplakt waren op de rotsen in de rivier de richting aangaven. Helaas waren de meeste pijltjes door de stroming en rotsblokken weggevaagd en kon je hooguit nog de bevestiging er van vinden als aanwijzing. Na een goed uur klimmen en klauteren kwamen wij bij de lage waterval uit en was het pad weer zoek. Gelukkig kwamen er wat mensen via de lage waterval naar boven geklommen en bleek bij navraag dat zij het “easy” pad hadden genomen wat zwaar tegen viel want het was klimmen en klauteren en glibberen over puntige rotsen in door en over het water om weer bij het pad te komen. Els wilde verder en niet terug dus wij ook over smalle richels en puntige rotsen heen om de overzijde van de rivier en de waterval te bereiken, ik vond het machtig mooi om te doen (een beetje jeugd van de Cotter en Suriname was weer terug). Gelukkig bereikte we na een half uur een zand/rots pad wat ons direct in een stuk onverwacht regenwoud leidde met steile klimmen en boomstronken als hindernissen. Hier vandaan, bereikte wij na een uur weer onze auto en konden we voldaan en vermoeid terug kijken op een geweldige wandeling met een zeer avontuurlijk karakter, met mooie herinneringen en prachtige foto’s van schitterende ongerepte natuur.

Dinsdag een grote schok toen de monteur onze caravan een beurt kwam geven (op de camping, goed he), want toen hij het linker wiel demonteerde voor het bekijken van de remmen en de lagers stak het ijzerdraad aan de achterzijde van de band door het loopvlak heen. Kan gebeuren dus het reserve wiel gepakt wat nog nooit was gebruikt maar in het zonlicht zag ik kleine barstjes in het rubber, bleek de band nog ouder dan de caravan zelf, namelijk van 1983. Dus niet meer te gebruiken helaas. Uiteindelijk alle wielen in de auto gegooid en op zoek naar drie nieuwe banden. Die vond ik bij K-markt, het waren “Goodyear” lichte truck banden die men binnen twee uur kon monteren. De monteur op de camping heeft ze er weer onder gezet en daarmee hebben we een groot probleem weten te voorkomen denk ik. Ondanks de extra onverwachte kosten zijn wij toch naar Bunnings (Aussie Praxis) gegaan om wat LED verlichting te halen voor de sleurhut want toen laatst de stroom uit viel hadden alleen wat zaklampen.

Natuurlijk hebben wij nog veel gedaan, beleeft en mensen ontmoet en nog veel te vertellen maar dan wordt dit echt een boek en dat willen wij jullie niet aandoen, dus hieronder beknopt een paar dagen tot op heden, vrijdag 22 augustus.

Woensdag 12 -8.

Naar Katherine terug waar de splitsing van de wegen lopen en wij moeten gaan kiezen wat te doen. Voor de derde keer naar de Big4 aldaar in vier jaar, moet dus wel bevallen. Bleken Jos en Laz daar ook te zijn aangekomen op een ander camping in de stad waar wij de avond hebben doorgebracht met eten en een drankje.

Donderdag 13-8.

Naar Edith Falls gereden waar we weer een lange wandeling hebben gedaan over de bergen rond de watervallen zodat we de watervallen van bovenaf konden bekijken na ruim twee uur waren we terug bij de start en zijn we gaan zwemmen in de rivier die door de waterval wordt gevorm, en hoewel er krokodillen zijn daar was het veilig omdat het zoetwater jongens zijn. Voor ons beide geldt dat onze conditie blijkbaar beter wordt met de dag want het ging er “easy” deze keer.

Vrijdag 14-8.

Na een heerlijker lange nachtrust (inspanning???) is Els naar de kapper gegaan op de camping en ben ik wat kleine klusjes gaan doen aan de caravan. In de middag heeft Els alle was weggewerkt terwijl ik de strepen op de caravan heb geverfd.

Zaterdag 15-8.

Gewoon een reisdag op weg naar Timber Creek als tussen stop. Met een grote verrassing, een basis camping niets op aan te merken en goedkoop in tegen stelling tot de meeste roadhouses onder weg, maar een kleine rivier aan de achterzijde met zoetwater krokodillen die om 17.00 uur gevoerd werden zodat wij foto’s konden maken. Ook veel vogels in de bomen en op het gras en een hangbrug over de rivier waarna de bush begon en er in de bomen wel een paar honderd vliegende honden (vruchten etende vleermuizen) hingen te schreeuwen).

Ik had in de middag nog tijd genoeg om weer een streep te schilderen, is nu bijna af en het wordt wel wat.

Zondag 16-8.

Weer een reisdag nu naar een geliefde “Lake Argyle”.

Hier kregen wij een mooie plek in de schaduw waar vandaag wij de vallei onder ons kunnen overzien tot aan het meer wat 18 tot 19 keer groter is dan de haven van Sydney. Hoewel de weg 4 jaar geleden hier leeg was en nu nog niet druk merkten wij wel dat er veel mensen deze richting op gaan in augustus/ september en was er meer verkeer dan toen. Na het betalen en wij naar onze plek reden begon er een feest van herkenning want we werden welkom geheten en toegezwaaid door stellen die we op eerdere campings hadden ontmoet en onze felle strepen op de caravan schijnen op te vallen en worden een punt van herkenning blijkbaar.

Wij hebben hier een week geboekt, deels om de omgeving te verkennen, vogels te bekijken in het wild, dingen te doen en wandelingen te ondernemen.

Maandag 17-08.

Nog voor het ontbijt en de hoge temperatuur ( richting de 35 tot 40 graden) de bovenrand aan de deurzijde die goud was lichtgrijs gemaakt. Was dat gisteren van plan maar de tijd is hier 1,30 uur terug gezet dus het was al snel donker maar ook eerder licht in de morgen.

Tot mijn verbazing heeft Els het over onze route aanpassen en in plaats hier vandaan naar Alice Springs te gaan toch richting Broome en Perth te rijden.

Dinsdag 18-08.

Weer vroeg begonnen met klussen en de andere zijde van de caravan de streep na het verwijderen van de overtollige siliconenkit ook grijs geschilderd.

Toen omgekleed en onze zweemkleding aangedaan want vanmiddag gaan we een boottoer maken over het meer “Lake Argyle” met als hoogtepunt de zonsondergang tijdens het zwemmen onder het genot van hapjes en drankjes ( wijn en bier) terwijl je in het water drijft.

Uiteindelijk ben ik wel het water in gegaan en Els niet die vond het te koud ,23 graden water en de lucht tegen de 30, maar ik denk dat het idee van de krokodillen hier (er zijn er 30.000 in het meer) haar partte speelde. De bergen waar het meer in ligt zijn 800 miljoen jaar oud en bevat om die redenen ook geen fossielen om het leven pas 500 miljoen jaar bestaat. Het diepste punt is 42 meter en is 18 a 19 x groter dan de haven van Sydney. Er verdampt 2 cm water uit meer per dag omdat het midden in de woestijn ligt. De Hydro centrale die de rivier voedt vanuit het meer zorgt voor genoeg stroom voor de gehele regio van de Kimberley. Hiermee bespaart men 1 miljoen liter diesel per week wat eerder werd verbruikt. Over groene energie gesproken.

Woensdag 19-08.

Naar Kununurra gereden (75km heen en ook weer terug) om samen met Els in de shopping Mall daar via internet (bij ons is er géén bereik) onze plannen te bekijken en eventueel te boeken.

Na drie uur interneteten en navragen hadden wij twee optie over.

a) Wij gaan met een 4wdr vanaf Kununurra de Gibb River Road doen, ja zij wilt nu ook graag, en moeten allerlei dingen aanschaffen om dit te kunnen doen en een deel van onze spullen uit de caravan meenemen. Terwijl niet alles is te verzekeren bij het huren. Slechts 1000km vrij.

b) Wij rijden door naar Broome, stappen daar in een 4wdr camper met een vaste uitklap tent op het dak waarbij we alléén onze kussens en slaapzakken hoeven mee te nemen terwijl alles verzekering technisch is geregeld. Kost wel meer maar geeft ook meer zekerheid. Zelfs twee banden en een vooruit zijn verzekerd tijdens onze rit en alle km vrij, komt goed uit want onze rit zal ergens tussen de 2000 en 2200 bedragen waarvan 900 over zware en moeilijk begaanbare dirt roads.

Uiteindelijk hebben wij besloten met Wicked ( optie B ) in zee te gaan en ja wij vertrekken vanaf Broome op 1 september voor 10 dagen voor de ultieme ervaring en uitdaging.

Dit houdt ook in dat wij tot die tijd , zeg 11 september, onbereikbaar zullen zijn en ook niets meer op reismee kunnen /zullen zetten tot na die datum.

Van één van ozne buren , die ook de GRR heeft gedaan, hebben wij een extra jerrycan gekregen voor de diesel, zelf hebben wij genoeg water bij ons dus maak je géén zorgen over ons.

Donderdag 20-08.

Vandaag de dam zelf bekeken en de gehele te rijden route langs de dam en de Ord rivier verkent. Weer heel wat foto’s gemaakt van de dam en ook van veel vogels, vanmiddag zelfs van een grote groep Gordelgrasvinken die hier tussen de caravans aan het scharrelen waren.

In de avond samen met de achter buren Des & Jeannette nasi en varkensvlees gegeten waarna we bij de buren naast ons met ons allen een tijdje hebben doorgebracht bij hun kampvuur en verhalen en ervaringen uitgewisseld onder een heldere sterren hemel en een zwoele avond van 25 graden.

Vrijdag 21-8.

Vanochtend vroeg opgestaan, 05,00 uur, om de zonsopgang te kunnen bewonderen en daarna drie wandelingen gedaan waarvan de langste ruim 2 km bergop om de kloof van de Ord rivier te bereiken en te bekijken. Het is nu nog geen 12.00 uur en het voelt alsof het al laat in de middag is. Het is langzaamaan ook warmer aan het worden richting de regentijd die ergens in november gebint en voor die tijd gaat de temperatuur eerst nog dik in de 40 dagelijks voor 2 maanden lang.

Zaterdag 22-8.

Naar Kununurra om de laatste dingen voor de Gibb te regelen en te kopen en dit verhaal op reismee te plaatsen. Ook hebben wij een koffie afspraak staan met ander reizigers die we eerder hebben ontmoet.

Zondag 23-08.

Reisdag richting Broome, wat hier bijna 1000 km vandaag ligt en wij ons grote avontuur te gemoed gaan. Waarschijnlijk rijden we eerst richting Wyndham om te zien of we daar de Goulds kunnen vinden want hier hebben we die nog niet gezien.

Wel lieve mensen, beste volgers, dat was het weer voorlopig en het is weer meer en een langer verhaal geworden dan ik vooraf dacht maar we doen en beleven ook zo veel samen waar we jullie deelgenoot van willen maken.

Tot ziens ergens half september!!!!