Reismee Coral Coast 2 Nederlands.

Schreef ik vorige keer dat we de 17.000 km grens waren gepasseerd nu is dit ondertussen al 19.000 km geworden en dan zijn wij nog niet eens in Perth waar we na het optreden van Nearly Neil de 18^de vertrekken richting Sydney waar we dan op uiterlijk 7 november moeten zijn voor ons bezoek aan Neil Diamond. Afstand Perth Sydney is 3975km, en hier hebben wij dus 18 dagen voor om te doen.

Terug naar onze reis tot nu toe.

In Carnarvon zijn we naar het Apollo Space Centre geweest wat een belangrijke rol heeft gespeeld tijd de eerste bemande landing op de maan. Ten tijde van werkte er hier ruim 250 mensen voor dit centre waar ook weer veel Amerikanen waren. Nadat het Apollo programma was afgesloten is bijna alles terug gegaan naar de USA en de rest schijnt begraven te zijn. Wat over is zijn een paar mega grote schotels en een museum waarin wij bijna een hele hete middag zijn geweest.

Langs dit deel van de kust is het zwemmen moeilijk vanwege de hoge golfslag en of de hoge kliffen die hier zijn en als dat er niet is vindt je er mangrove bossen. Ook is de plaats erg bekend om de fruitteelt die over heel Australië wordt verscheept.

Door naar Hamelin, waar we een juweeltje van een Bush camping vonden midden in de duinen achter een deel van de “Shell Beach”, waar ook een afgraving is want in vroegere dagen maakte men grote bouwblokken van de geperste schelpen en daar bouwden men huizen mee. Aangezien het een korte rit was en we tijd genoeg hadden zijn wij naar de grote “Shell Beach”, gereden richting Denham. Een mooie stille plek met een makkelijke, leuke duin wandeling die je brengt op een uitgebreid strand met miljoenen jaren oude witten schelpen (1 tot 2 cm groot) laag van tientallen meters dik en super zout water wat blauw groenig van kleur is. Je kunt en mag er ook zwemmen maar je moet je kunnen afspoelen want het zout zet zich op je lichaam vast, dit hebben wij dus niet gedaan. Alleen maar foto’s gemaakt en gewandeld. Door naar één van de weinige plekken in de wereld waar je het ontstaan van nieuwe steen/ rotsen kan zien en ook net als het vorige op de wereld erfgoed lijst staat, de Stromatolites. Het was nu eb en de kleuren waren daardoor minder dan 4 jaar gelden toen het vloed was, ondanks dat is het nog steeds iets fantastisch om te mogen aanschouwen.

Terug op onze bushcamping ontdekte wij een grote kolonie wilde Zebra vinken die er blijkbaar pas zijn gekomen nadat er 4 jaar geleden een orkaan over het gebeid is getrokken en alle kraaien heeft weg gejaagd. Zijn die orkanen toch nog ergens goed voor. De kolonie leefde eerst in een boom met mistletoe maar heeft nu ook al op diverse andere plaatsen nesten gebouwd zoals in raamkozijnen, plafondbalken en heide parasols. De schattingen lopen op tot 200 stuks en dan liggen er nog overal nesten met jongen.

Kalbarri, om daar te komen moet je door een woestijn heen die op dit moment in bloei komt want het is einde winter en dat is een machtig mooi gezicht om er 70 km door heen te rijden. Kalbarri zelf is een plek waar ik zelf wel wil blijven hangen zo mooi en layback als het daar is. Hier hebben wij mijn verjaardag in een pub gevierd met een lekkere maaltijd en geel drink spul. De volgende dag naar een vogelpark in de buurt en op onze route naar Geralton en aangezien er maar één weg is rijden wij met een kopwind 120 lang langs de kust met fantastische uitzichten op de Indische Oceaan.

Na één nacht in Geralton door naar Cervantes, ook dit gaat weer langs de kust en over hoge duinen en door bloeiende stukken woestijn met blauwe, paarse, lila, roze, gele, witte en fel oranje bloemen laag bij de grond of in hoge struiken, je komt hier ogen te kort. Bovendien is dit de plaats waarvandaan je de Pinnacles kan bezoeken wat wij dan ook gedaan hebben en er zeker 4 uur besteed hebben. Als je daar loopt krijg je het gevoel dat je in het Dinosaurus tijdperk bent. Wat blijkt achteraf, de Pinnacles zelf zijn ook rond die tijd ontstaan en zijn honderd duizenden jaren bedekt geweest, door stuif zand en die wandelende duinen met wit zand, de Pinnacles zijn omringt door geel zand, wandelen nog steeds in de buurt rond. Als je goed naar de foto’s kijkt zie je de voorzijde van de wandelende duin over de begroeiing heen gaan.

Na twee nachten Cervantes, door naar Toodyay wat meer van de kust af ligt.

Hoewel wij hier al eens geweest waren reden wij de camping voorbij zo verscholen ligt die, maar ook dit is een juweeltje. Waar veel mensen géén weet van hebben want het is nu schoolvakantie en het was er heerlijk rustig. Veel vogels, ook soorten die bedreigd zijn vliegen hier rond. En hoewel het lang duurde kreeg ik een 28 (wat een naam) zo ver dat hij uit mijn hand wat zaad kwam eten.

Op naar Hyden, dit is de plek waar de bekende Wave Rock ligt en daar hebben wij dan ook 2 nachten tegenaan gekampeerd. Want er is veel meer te zien in die omgeving, zoals de Hypo Yawn rock, Mulka’s Cave met 50.000 jaar oude handafdrukken en een wild verhaal over Mulka zelf. Zal ik een apart hoofdstuk van maken. Ook een paar mooie wandeling gemaakt waarvan één zelfs over de bovenzijde van de Wave, want het land houdt niet op bij de wave toch. De Wave is een granieten berg die een klein deel boven de grond is uitgekomen door het wassende water van rivieren (en oceaan) en verstuiven van het zand. Door het water en het zand (en stenen) is aan de luwzijde van de berg een vorm ontstaan die op een golf lijkt maar dan wel 15 meter hoog en zo de naam Wave kreeg.

Ondertussen zijn wij al weer bij deze magische plek weg maar daar over de volgende keer.

Groetjes van de Downunders.