Reismee Nederlands/Dutch.

Vakantie met ons vieren.

Na de viering van oud en nieuw zijn wij met ons vieren nog veel meer gaan doen, hierbij een kort verslag tot 6 januari 2016.

Nieuwjaarsdag hebben wij rustig aan gedaan en buiten het winkelen om, ja de winkels zijn hier gewoon open, even wat tijd besteed om bij te komen. Rowie had trek in T-bone steak dus hebben wij allemaal een 300 tot 400 grams steak op à la Ben sr. Met salade en wat verse groenten en een heerlijk toetje toe, net als thuis toch.

2 januari, vroeg op en met de auto naar de ons bekende plaats Narwee gereden en de trein gepakt naar Sydney centrum. Daar op ons gemak koffie gedronken en naar de pijlers van de Sydney Harbour Bridge gelopen om ons aan te melden voor de beklimming van de bogen van de brug. Hoewel er twee van ons last van hoogtevrees hebben leek het ons leuk om deze icoon eens van de andere zijde te bekijken en ons nieuwe jaar anders te beginnen dan anders.

Aangezien we vroeg waren eerst nog wat gegeten voordat we in een groep werden meegevoerd naar de catacomben van de brug. Hier gaf men ons uitleg over de kleding, je moet op je ondergoed na alles uitdoen en krijg je een soort piloten overall aan, over de zekering aan de stalen lijnen en stalen geleiders langs de brug, en de vorderingen van de wandeling en stopplaatsen op de brug.

De kleding verwisselen was géén probleem, het harnas omdoen is iets dat secuur moet gebeuren en wordt gecontroleerd, daarna komt de aansluiting aan de geleiders die over de gehele brug lopen en waarvan je niet los kan komen zonder hulp van de begeleiders.

Het eerste stuk loop je over smalle plankieren hoog dwars over de doorgaande weg langs de haven naar de ladders die je naar de binnenste van de bogen geleiden. Hier begint de klim langs de met zandsteen beklede betonnen pijlers over smalle ladders en bochten waar je goed moet bukken zodat je niet met je knar ergens tegenaan botst. Voor diegene met hoogtevrees is/was dit het moeilijkste stuk van de klim omdat je hier door de sporten naar beneden kunt kijken en je de diepte in loert. Na de ladders krijg je een stuk van de bogen waar je wel naar buiten kunt kijken maar nog niet in de open lucht bent. Onderweg wordt er regelmatig gestopt om iedereen bij elkaar te houden, geen grotere groepen dan 16 stuks, en uitleg te geven over de bouw van de brug en de constructies. Na een goed half uur tot driekwartier staan wij ineens in de open lucht aan het begin van de lange klim naar het midden van de boog. Ben jr. en Rowie hebben de leiding genomen bij het begin van het aanhaken en staan nu op de rest te wachten, ondertussen worden er diverse foto’s van ons gemaakt, zowel alleen als per paar als per groep. Doordat je over de bogen aan de buitenzijde loopt zie je de ondergrond niet meer onder je voeten voorbij gaan en kan je op je gemak rondijken naar de fantastische vergezichten die je hier vandaan hebt. We lopen door tot aan het hoogste punt en het midden van de rechterboog. Hier krijgen wij uitleg over hoe de twee brug delen na jaren van bouwen op twintig centimeter na op dezelfde hoogte bij elkaar kwamen. Door snachts de tuien aan één kant iets te laten vieren en de andere zijde aan te trekken kon men de brug verbinden voordat de zon zijn uitwerking weer kreeg op het metaal. Het verhaal gaat dat bij het gooien van de hete gloeiende popnagels naar elkaar om te plaatsen er ongeveer zes miljoen op de bodem van de haven te recht zijn gekomen.

Via de midden balk steken wij over naar de linkerhelft van de brug waar wij onze Nieuwjaars groet op video vast leggen voor later. De weg terug is een makkie en na ruim twee en een half uur lopen zijn we terug bij de pijlers. Via het binnenste lopen we terug naar de kleedkamers, mogen onze petjes houden en kleden wij ons om. Via de fotoruimte, waar we onze posters en foto’s kopen terug naar de ontvangstruimte en de winkel waar wij diverse souvenirs kopen om deze fantastische ervaring te vieren. Nog een bakkie en dan de stad in om te eten.

Voor het eten lopen wij tegen een grondexpositie van grote Aboriginal schilderen aan en besluiten er samen twee te kopen, krijgen we korting en wij zijn en blijven Nederlanders toch.

In de schemer verlaten wij voldaan Sydney.

3 januari, een spannende dag voor de jongelingen. Wij rijden vanaf Camden naar Picton want daar gaan onze twee helden parachute springen. Onderweg is de spanning van de gezichten af te lezen naar mate wij dichterbij komen. Ondanks dat we er veel te vroeg zijn worden ze direct in gedeeld en krijgen ze kleding en een harnas aan en worden ze gekoppeld aan een eigen instructeur die aan hen vast zit als ze springen. Het gaat ineens zo snel dat ze al in het vliegtuig zitten voor wij het door hebben en moeten hollen om nog foto’s kunnen maken.

Na een tijdje wordt er gemeld dat die hele kleine stipjes in de lucht hun groep is die daar hangt te zweven. Het is magnifiek om die twee uit de lucht te zien komen vallen en wij maken foto’s als ze dichterbij komen. Bij het landen slaken ze beide een harde kreet en lopen lachend naar elkaar toe en springen nu weer maar dan in elkaars armen.

Het lange wachten begint op de beloofde foto’s en video’s en langzaam slaat de ontspanning toe in vermoeidheid. Zodra we in de auto zitten op de weg terug naar Camden, bijna een uur rijden, vallen die twee dan ook als baby’s in slaap, met een aparte ervaring rijker.

4 januari, het einde van hun vakantie komt er aan. Dus nog één keer naar Narwee, in de regen dit maal, en op naar Sydney voor het laatste bezoek. Wij hebben dankzij de brugklim vrijkaarten voor het bezoek aan de pylon en de expositie daar. Bovendien kunnen wij vanaf de pylon 360 graden foto’s maken van Sydney. Hoewel het weer niet mee zit wordt het een leuke dag en klaart het tegen het einde van de middag geheel op wat leuke foto’s geeft op de kade en bij het Opera house. Ook komen wij weer bij onze vrienden van de schilderijen terecht en wordt er nog het één en ander gekocht. Na het eten besluiten we terug te gaan naar Camden waar het jonge stel zicht kan voorbereiden op het vertrek morgen in een cabin i.pl.v. bij ons in de tent aan de caravan.

Als we bij de auto in Narwee komen wil deze niet meer starten, ben vanochtend de lichten vergeten uit te doen, lege accu. Via iemand uit de straat wordt de auto gestart en rijden wij terug. Die avond sart de auto zonder problemen.

5 januari. Als ik om 6,30 uur wakker wordt en de auto probeer, geen geluk, dus de oplader er aan. Om 8,30 uur nog niets. Uiteindelijk via de receptie een accu besteld en om 10,00 uur was dit probleempje opgelost. Het zal je maar gebeuren op de dag van vertrek, géén vervoer!

In de loop van de ochtend naar het vliegveld in Sydney gereden waar we zonder problemen aankwamen maar wel een probleem bij het inchecken kregen. De PTT kokers waar de schilderijen in zaten waren te groot om als handbagage mee te nemen, als vracht werd het veel te duur en volgens de Post daar waren de kokers te lang ( 5cm). Uiteindelijk met extra kosten als ruimvracht meegezonden zodat Ben & Rowie hem gelijk mee konden nemen bij het uitchecken in Nederland.

Al met al een drukke, leuke, spannende en zeer aangename vakantieperiode met ons vieren waarvan we genoten hebben, elk moment van de dag en nacht.

En ik, Ben sr., ben blij dat ik de kans heb gehad om in elk geval één van mijn jongens een stukje van dit mooie land en mijn familie en zijn relaxte levensstijl te kunnen laten zien en proeven.

Ps. Tante Toos, dank je wel voor de extra geschonken foto ruimte op reismee, heel lief.