Reismee Nederlands. Coober Pedy.

Van alle plaatsen, dorpjes en steden waar wij door heen gekomen zijn op onze reis naar het rode hart is er één die er echt uitspringt en dat is Coober Pedy.

Deze plaats is ontstaan in het einde van 1800 begin 1900 toen er Opaal (Topaas) werd ontdekt, hiervoor hoefde men toen nog niet te graven want het lag gewoon op de vlakte in de woestijn. Het nadeel was dat deze stenen erg broos waren door de blootstelling aan het weer door de eeuwen heen. Door het ontdekken van de Opalen ontstond een stadje van mijnwerkers en opkopers daarna volgden er anderen die er geld aan wilde verdienen. Ondertussen is deze stad de wereld stad van de Opaal winning.

De omgeving bestaat uit heuvelachtige gebieden die vroeger de bodem van de inlandse zee was ongeveer 300 tot 400 miljoen jaar geleden. Het was toen de aarde warmer was en er nog géén poolkappen waren. (lees ook “de Apostelen” langs de Great Ocean Road).

Na het vormen van ijskappen daalde het water niveau en de mineralen die achterbleven werden door regenval meegenomen dieper de kleibodem in waar het holtes in de steenmassa vulde met silica in allerlei door de zon invloed opgedane kleuren. Door de tijd heen versteende dit onder druk en werd het een gekleurde steenlaag onder de oppervlakte.

Aangezien dit gebied uit steen en rosten bestaat is er amper begroeiing, elke boom of struik die er nu staat is door mensen hier naar toe gebracht en geplant. Zelfs nu nog heeft begroeiing het erg moeilijk, zo vertelde de eigenaar van de Oasis camping waar wij stonden dat er twee bomen, die al vijftig jaar oud zijn, op het punt van dood gaan en vervangen moeten worden.

Geen wonder, steenachtige grond, geen voeding, zilt verleden en geen dag schaduw. Twee tot drie cm regen per jaar en meestal veer in de veertig graden Celsius.

Okay, een stadje met mijnwerkers in een hete droge woestijn, wat is er dan zo speciaal aan?

Juist omdat het zo heet en droog is en omdat men de mooiste Opalen tussen de grondlagen vier tot achtentwintig meter diep ondergronds vindt waar de temperatuur altijd tussen de 23 en 24 graden is, zijn de mijnwerkers huizen gaan bouwen ondergronds.

Hierdoor leven er nu honderden gezinnen in holtes in de heuvels en bergen en op de vlaktes in de diepte en ondergronds.

Er zijn zelfs hotels, kerken, complete huizen met badkamer en wc gebouwd en daarachter begint de mijngang naar hun bron van Opalen.

Ook heeft men hier nog een drive Inn theater waar je met de auto naar binnen rijd om een film te gaan kijken, wat wij dus ook gedaan hebben.

Omdat het een woestijn is waar je slechts voor $ 50,00 een plekje kan kopen om te boren zie je ook overal afgedankte voertuigen, van vrachtwagens tot treinstellen en personen auto’s staan.

Hoe vaak krijg je als mens de kans om dit soort bewoning te beleven, zo nadat we naar de film zijn geweest zijn wij in een hotelkamer in de berg die in het midden van de stad ligt gedoken.

Het was een aparte ervaring, de rust de stilte en de constante temperatuur. Wat versterkt werd door de gastvrijheid van Mike Murphy en zijn geweldige verhalen en uitleg over de stad en de mijnbouw.

Als je ooit in de buurt ben, slaap ondergronds bij hem; Michael Murphy, Catacomb Road Coober Pedy , contact@theundergroundmotel.com.au 0886725324, hij regelt zelfs ophalen van het plaatselijke vliegveld.

Vroeger groef men met pik houweel en schop een diep gat inde grond totdat men bij de rijke laag uitkwam, hierdoor zie je ook overal bergen met puin naast een gat. Tegenwoordig zijn er twee methodes, één; men boort een gat van een meter breed en dertig meter diep waarna men via een takel er in gaat om gangen allerlei richtingen te graven, twee; graaft met een bulldozer de bovenlagen weg totdat men de opaal laag ziet of men dertig meter diep is en dan teleurgesteld stopt. Het resultaat is dat er overal bergen puin liggen waar zelfs nog Opaal stenen tussen liggen die men vrij mag oprapen in de stad maar niet daar buiten.

Ja, wij hebben wat steentjes.

Coober Pedy en zijn omgeving (the Breakaways & Oodnadatta track) is en was een geweldige ervaring voor ons die ons altijd bij zal blijven.

Groetjes van de “ondergrondse” Downunders.