Reismee april 2016. Nederlands.

Wij zijn nu echt aan onze laatste weken begonnen en het voelt nog niet zo dat het is afgelopen met deze eindeloos durende rondreis als vakantie. Toch nadert het einde met rasse schreden en niet alléén omdat we onze vertrekdatum op de vliegtuig tickets hebben staan maar ook het weer op onze huidige locatie geeft dit al aan.

Wij staan nu nog tot en met donderdagochtend nog op een semi bush camping net buiten Canberra om onze laatste bezoeken aan familie daar te doen het weer is nog steeds fantastisch en warm hoewel er een stevig wind staat en de nachten voor ons gevoel al kouder werden waarbij we de verwarming in het begin van de avond soms aan moesten zetten. Het is overdag tussen de 25 en 30 graden en zeer zonnig vandaag zelfs 31. Toch gaan wij morgenochtend rijden richting de kust omdat het volgens de weersverwachting om gaat slaan, overdag net rond de twintig en snachts rond de vijf graden, ja de winter komt er aan hier. Nog een paar weken, dan vriest het in de nacht en is het overdag tussen de tien en twintig graden.

Daarom gaan wij naar de kust waar het over het algemeen warmer blijft maar de kans op regen ook toeneemt.

Onze Holden Rodeo is deze week ook al verkocht terwijl de reis nog niet ten einde is, maar we mogen hem tot het einde blijven houden. Wij zijn aan deze auto gehecht geraakt, want nu na ruim 43.000 kilometers blijft hij ons nog steeds over trouw brengen waar we naar toe willen en sleept hij de caravan overal mee naar toe.

Bovendien zullen wij zeer aandachtig door onze kleding heen moeten om te sorteren wat mee terug kan en wat hier blijft en wat weg kan. Ook de caravan moet geschoond worden, en dat kost ook tijd, voordat die de stalling in gaat. Ook het inpakken van onze koffer verdient aandacht omdat wij maar 30 kg p.p. mogen meenemen en één stuks handbagage p.p. volgens mij kunnen we wel vijf koffers vullen met zowel legaal als illegaal spul aan souvenirs.

Kortom het einde is in zicht helaas.

Joepie het einde is in zicht.

Wij gaan onze kinderen, kleinkinderen, broers, zussen, zwagers en schoonzussen en vrienden weer zien. Wonen in een huis van ruim 150 m2 in plaats van de 12 m2 van nu. Altijd een heerlijke warme douche wanneer we ook willen. Leven uit een kleding kast en niet uit een rugtas. Jullie weer zien op verjaardagen en feestdagen.

Kortom wij voelen ons tweedelig in onze gedachte gangen.

Hierbij nog wat foto’s van Canberra en omgeving, familie aldaar en de laatste camping hier.

Het volgende reisverslag zal komen uit de kuststreek van Batemans Bay en is dan vermoedelijk ook het laatste voor we landen op Schiphol.

Nog een paar weken en wij gaan jullie eindeloos lastig vallen met onze heimwee en verhalen met onze nieuwe gewoontes en gemixte taal gebruik met onze “wine o‘clock en “beertime” en met onze ongetwijfeld zware en langdurige Jetlag.

Hopelijk hebben jullie het geduld om ons hier door heen te helpen anders vluchten wij snel weer terug naar ons huidige leven van “Grey Nomads” zijn.

See you soon,

The Downunders.