Hoi allemaal, ja het heeft even geduurd maar daar is dan het vervolg van onze reis met een reisverslagje.

De reden voor de vertraging is duidelijk, erg druk met dingen organiseren en op/uitzoeken waardoor weinig tijd om achter de pc te kruipen. Maar nu op vrijdag morgen om even 7 uur , wel.

Zondag was onze vertrek dag van Singapore naar Melbourne en dat zou een simpele rustige reis zonder enige opwinding moeten worden.Deze zin verraad al dat het anders uitpakte.

Bij de balie van Vietnam air begon het al. De door mij gemaakte boarding kaarten werden niet geaccepteerd om dat daar de namen anders wilde hebben. Namelijk alle christelijke namen waar normaal alléén je voornaam staat en men wilde de achternaam van Els “de Waal” hebben als DeWaal. Ook bij zus en zwager paste men de boardingkaarten aan. Veel werk en tijd extra voor hen maar men bleef zeer vriendelijk. De koffers waren onder het gewicht en werden direct door geboekt naar Melbourne terwijl een tussenstop hebben op Saigon of Ho Chi Min City zoals het nu heet. Na het rondslenteren en wat eten en drinken op het vliegveldkonden we zonder enig probleem de grote vogel in. Onderweg nog wat gegeten en gedronken en gelukkig ook wat geslapen op deze nachtvlucht in ruime en comfortabele stoelen met zeer veel been ruimte. De overstap ging makkelijk en snel tot dat we bij de in-check ruimte waren en Carl zijn bril miste. Alle bagage nagekeken maar hij was er niet . na wat aandringen mochten Carl in ik de ruimte weer terug uit om bij de informatiebalie te gaan vragen hoe verder. Helaas , onbezet, en zou voorlopig onbezet blijven omdat de persoon aan het lunchen was. Op naar de beveiligging, ik wilde zelf terug naar het vliegtuig maar wist dat dit een onmogelijke missie zou worden. Bij de controle aan een dame met strepen op de mouw uitgelegd watwe zochten en een stel dames begonnen als Truus de mier ijverig rond te rennen bij de bagagebanden, grappig om te zien maar niet efficiënt. Dus dat onderbroken door een militair aan te schieten met nog meer strepen op de mouw. Die was kordaat en stopte de miertjes en gebood ons om te volgen. Via allerlei gangen en gesloten en bewaakte deuren kwamen wij tot op meters van het door ons verlaten vliegtuig. Waar hij een bewaker naar zich toe riep die samen met iemand die over de schoonmaak van het vliegtuig naar ons moest luisteren. Duidelijk gemaakt wat er aan de hand was welke stoel en welk kastje. Waarop men ons beloofde dat als de bril gevonden zou worden die naar de incheck gebracht zou worden. Gelukkig kwam Carl nog met de opmerking van dat de bril in een zwarte koker zat. Wij samen met die officier weer via de gangen en krochten terug naar de hoofdgang en na een partij handen schudden en hen stevig bedanken terug naar de incheck crew. Diegene die ik had gesproken om eruit te mogen herkende ons en wilde ons doorlaten waarop er een ijverige Truus de mier zich ermee begon te bemoeien. Toen die twee stonden te argumenteren zijn Carl en ik er gewoon door heen gelopen zonder wat te zeggen en hebben wij onze twee ladies weer opgezocht. Ons vertrekkend vliegtuig had wat vertraging opgelopen en dus toen wij een korte tijd later bij de balie stonden ( afgesproken tijd ) werd ons verteld dat we moesten wachten. Ondertussen was het billenknijpen al wel begonnen want er was nog steeds géén tekenvan de beruchte leesbril.Het boarden verliep al en de business class was al weg en de andere groepen begon al toen er ineens iemand van achter de boarding vandaan stond te zwaaien met een zwarte koker. Bril terecht!!!. Ook wij boarden en verder een onbekommerde onrustige vlucht met redelijk veel turbulentie gehad. Hierdoor niet zo veel kunnen slapen helaas.

Melbourne, volgt snel.