Weg van Wilcania.

Tijdens ons ontbijt hebben wij overlegd wat te doen, gaan we naar Ivanhoe zoals afgesproken of doen we het anders.

Gelukkig hadden Marja en Carl in hun cabin heerlijk geslapen met de airco op vol, dus die waren net als ik goed uitgerust, Els helaas wat minder door de warmte. Aan het einde van het rijtje cabins waar Marja en Carl hadden geslapen zat er een reislustige politieman die aangaf aan nog te vliegen in geheel NSW en omgeving. Bij de vraag hoe de weg was naar Ivanhoe kreeg ik te horen“redelijk te doen met tussen de 80 a 100 km dirtroad” en een oplopende temperatuur die hoger zou liggen dan in Wilcania. Ook gaf hij aan dat Lake Mungo met de Chinese duinen muur volledig droog lag en het ook nog eens 5.5 uur rijden zou zijn vanaf Ivanhoe. Met deze informatie het overleg weer ingegaan.

Onder het genot van een flesje ijskoud water besloten we richting de Snowy Mountains te rijden waar het zeker 10 graden koeler zou zijn overdag en wellicht 15 snachts, wel een lange rit, 750 km.

IJskoud water krijgen wij door veel flesjes in de plaatselijke koeldiepvriezers te leggen en de volgende dag in onze eigen koelkast, zo blijft de koelkast koud onderweg en hebben wij koud drinken.

Via rustige en lege wegen kwamen wij aan een plaatsje Hillston, op een bijna lege camping waar we zeer goedkoop konden vertoeven voor één nacht omdat ik gepensioneerde korting kreeg vanwege mijn Australisch pensioen. Nog steeds tegen de 50 graden dus besloten we eerst naar de RSL (ex soldaten) club te gaan voor een paar koele drankjes tot de zon onder was en de afkoeling begon. Na het eten en wat kletsen lekker plat voor de nacht.

Volgende ochtend waren we binnen een uur klaar met inpakken en reden we om even 9.30 weg.

Op naar Lake Talbingo, die we onderweg belde zodra we bereik hadden en aangegeven dat we een paar dagen eerder wilde komen. Kon eerst niet maar toen ik het had over onze email contact was het zo geregeld. Het gaat niet om watje kunt maar wie je kent.

In totaal wel een lange dag om daar te komen want we moesten ook nog een bergrug over die heet“The Great Dividing Range “even na 19.00 liepen we binnen en via een hartelijk ontvangst kregen wij plek 76 aangeboden voor 1 nacht.

Het was er inderdaad een stuk koelen en gedurende de nacht moesten wij zelfs een laken over ons heen trekken omdat de temperatuur tegen de 20 zakte.

Volgende ochtend , heerlijk uitgeslapen op ons gemak bij een zeer aangename temperatuur ontbeten en naderhand de caravan verzet naar 75, en dit ius dezelfde plek als vorig jaar waar Els zo ziek werd, en we na een week naar het ziekenhuis mochten rijden.

In de middag naar Tumut voor alle boodschappen en een ijskoffie en wat kleine reparatiespullen tbv de caravan. Kortom een rustige dag , met in de avond zalm, salade en aardappelen, en iedereen vroeg naar bed om weer heerlijk te kunnen slapen bij slechts 20 graden in de loop van de nacht.

Zijn er dan géén negatieve dingen te melden, ja hoor de laptop doet erg moeilijk. Alle e-mails en email adressen kwijt, word wil niet openen en meer . maar dat zl de pech niet drukken.

Morgen gaan we weer verder, maar dan zonder caravan.