11 februari 2019

Na een zeer koude nacht waarbij de temperatuur daalde tot richting de 7 graden zijn wij eerst de stad, Orange,in gegaan om te zien of we een startpunt voor Marja konden vinden uit de jaren 60. Helaas zelfs het oude postkantoor was vanbuiten nog wel oud maar vanbinnen volledig gemoderniseerd. De winkelstraat was niet meer stoffig en alles lag er keurig netjes bij, anders dan haar herinneringen waren er over. Na weer eens aan de koffie ( ijs) te hebben gelurkt zijn we rond gaan lopen in de hoop op ergens een glimp van iets, helaas bleef dit uit. Toen met de auto de oudere wijken in en rondjes rijden, en hoewelwe wel oude caravans en auto’s vonden die meer dan 50 jaar oud waren geen huizen die een belletje deden rinkelen.Nog een paar oudere mensen aangesproken om te zien of die wat wisten , maar helaas buiten een leuk gesprek werd ook dit niets zelfs niet met een dame die er al 55 jaar woonde en dacht iedereen te kennen. Als het een jongen was geweest in plaats van een meisje dan hadden wij bij haar wel kans gehad zei ze zelf. Uiteindelijk als laatste bij een verzorgingstehuis aangeklopt en via hun computer systeem gekeken of er een Gloria Murray was die aan onze leeftijd voldeed, ook hier nul op het rekwest.

Heerlijk geluncht in de caravan en toen op naar Bathurst gereden alwaar we het race circuit Mount Panorama hebben gereden. Ben eerst, toen Carl en Els, Marja alleen het rechte stuk i.v.m. de bergachtige hoogtes waar zij weinig heil in ziet. Terecht want dit soort dingen moet je alleen doen als je het echt wilt. Op dit circuit worden de v8 races gehouden en die jongens vliegen er over met snelheden van 300 km maar wij mogen niet snellen dan 60 km en de politie controleert regelmatig met kans op verlies van je rijbewijs, dat kunnen wij niet gebruiken. Bovendien is onze Holden wel krachtig maar niet supersnel.

Op de weg terug even getankt bij de BP en dat scheel 20 $ cent per liter met de Shell van gisteren onderweg, die laten wij dus voortaan links liggen als het kan, want niet alleen wij hebben vaak dorst maar ook onze sleurbak met zijn v van 3.5 liter.

Gelukkig was onze favoriete groentehandel langs de boulevard open en hebben we een berg fruit ingeslagen voor een leuke prijs. Men had er bakken met mixed fruit staan voor 8 $ maar Carl wilde graag zo’n bak maar dan alleen verschillende pruimen om te proberen. Normaal betalen wij in de winkels gemiddeld 1 $ per gele pruim, nu hadden wij 10 gele, 10 rode, 10 paarse en nog wat andere voor totaal 8 $, wat neer komt op 5,50 euro.

De rit terug was simpel en snel en na het eten van broccoli en een heerlijke sappige mango en een soepele whisky die Carl had gekocht zijn we allemaal bijtijds plat gegaan in de koelte van de nacht, want straks gaan we weer verder nu richting de kust, maar nog niet helemaal.

Op naar het volgende verhaal.