Onder een heerlijk balsemde zonnetje met de lucht van een bosbrand in onze neus op het gemak ontbeten en op ons gemak de tent die aan de caravan vast zit afgebroken en ondertussen grappen makend met onze naaste bewoners waren we om even over half tien klaar om te vertrekken uit Burrill Lake.

De Big 4 is een fijne rustige camping waarbij we buiten onze staanplaats een eigen wc/badkamer hadden gehuurd wat alles een stuk makkelijker en aangenamer maakt, het is bijna geen kamperen meer op deze manier, maar we doen het toch maar als de camping die mogelijkheid heeft. Ook de plek naast de caravan is anders dan anders , hier hadden wij een verharde plek met kunstgras naast de caravan waar de tent kon worden opgebouwd en zo een comfortabele toevoeging aan je ruimte wordt, maar ook dit is extra luxe dus lijkt het op glamping. Het enige wat minder was , is het wifi gebruik wat gratis, bij de prijs in, maar soms erg zwak was en ook wel onverwacht werd uitgeschakeld.

Nu zijn wij vandaag naar Turross Head gereden om Ann van Kees. even te bezoeken en wat tijd met haar door te brengen. Op de weg heen door het oude goud stadje Mogo gereden en gestopt, ja dat kan gewoon langs de snelweg zolang jij je maar houd aan de borden en aangewezen plekken. Onze dagelijkse verslaving werd een lachertje. De cappuccino van Els en de iced latte van mij gingen goed maar de iced long black van Carl en Marja kwamen als hete koffie op tafel en werden na een opmerking van mij weer meegenomen naar de bar. Toen kwam ze vragen of er ijsblokjes in mochten, nou dat mocht als het maar koude koffie werd. In dezelfde kopjes kwam het terug maar dan lauw met ijsblokjes erin, niet echt een succes dus. Na wat rondwandelen en wat leuke dingen kopen zijn we weer de weg opgegaan onder een langzaam dreigend wordende hemel. Tegen de tijd dat we in Moruya, de laatste plaats voor Turross aankwamen druppelde het zo nu en dan. Het lag in de bedoeling een bosje onkruid te kopen voor Ann in een lokale onkruidwinkel die wij daar wisten te zitten. Helaas voor ons was die winkel er niet meer dus op zoek, gelukkig vonden we wat. Tegen die tijd was het al over enen dus tijd om weer te bikken cementen. Terwijl ik de bloemen wegbracht naar de auto zocht de rest naar een eettentje. Het bleek een alternatief winkeltje met veel organisch spul en goed uitziende belegde sandwiches die ons aanspraken dus plaatse wij onze bestellingen. Na wat wachten ontvingen wij 3 van de 4 milkshakes, bleek er ook maar 3 afgerekend te zijn dus weer naar de kassa en nog 1 bijbesteld en betaald. Toen het brood kwam bleek er ook een sandwich te weinig, bleek er ook hier dezelfde fout gemaakt. Bij het opnieuw bestellen bleek het ei op, terug naar de tafel doe maar kip, bij het bestellen bleek ook dit op uiteindelijk toch wat gevonden zodat we via delen en uitwisselen toch allemaal aan onze trekken kwamen gelukkig.

Met Ann zijn we eerst naar het graf van Kees gegaan , dit is hier zeer apart met beekjes en watervallen slinger paadjes en heuvels en bruggetjes met hier en daar gewone grafstenen en urnen muren. Daarvandaan naar Brullee voor een lange wandeling over het lava maanlandschap wat een beschermde status heeft vanwege al het bijzondere land en zee leven aldaar.

Heerlijk gegeten bij Ann thuis waarna men tussen 12 en 2 naar bed ging. Wat we morgen gaan doen weten wij nu nog niet maar zal hier ongetwijfeld beschreven gaan worden.

Woensdag

Hoewel het hier normaal gesproken weinig regent heeft dat nu vannacht wel gedaan en is het voor ons makkelijker om te beslissen om verder naar het zuiden af te dalen omdat het daar in elk geval zonniger en droger zou zijn. Dus in de ochtend met Ann mee naar de stad om de hond, Peppie, te laten knippen scheren. Terwijl hij onder behandeling is doen wij weer werken aan onze coffeïne verslaving dit maal in een oude bankgebouw van eind 1800. En ja hoor ook hier dreigde de iced long blacks bijna fout te gaan. Bij na controle door mij bleek er 1 te weinig op de kassa te staan en wist de dame ook niet hoe ze die moest maken, gelukkig een jonge dame achter het espresso apparaat wel en die zou er voor zorgen. Aan tafel bleek het correct te zijn en smaakte het ook goed. Ondertussen was het gestopt met zachtjes regenen en viel er grote dikke druppels uit een donkere zwerk en dat terwijl er een donker groene oude Holden Ute uit 1946 buiten stond te wachten op zijn eigenaar, zonde zonde zonde.

Peppie opgehaald , geluncht en de caravan rijklaar gemaakt zodat we kort voor tweeën de weg op konden. Na een stukje hield de regen op en waren er alleen grote heuvels en donkere wolken over. Bij een klein benzinestationnetje even wat getankt en twee banden wat opgeblazen zodat de combinatie weer goed op de weg lag. Na wat stevige klimmertjes en dalen kwamen wij bij de kust van Merimbula aan en was er buiten een stevige wind uit het zuidwesten, is koud, ook weer wat zon. Tijden het opbouwen, het inparkeren ging deze keer niet zo simpel, een hoop gegrapt achteraf met andere campinggasten. Toen we klaar waren moesten wij nog boodschappen gaan doen en besloten de dames om de mannen uit eten te nemen, dus via Woolworths naar een Tai restaurant , heerlijk.

Nu zit iedereen zijn ding te doen en is de wind gaan liggen op wat vlagen na maar is ook de temperatuur behoorlijk gedaald tot aan 14 graden, wat een verschil met het begin van onze reis , he.

Morgen, zien we wel, er zijn geen plannen. Wel zitten we nog maar 600 km van Melbourne af en zijn we langzaam op weg naar “The Great Ocean Road”.

Verzonden vanuit Mail voor Windows 10