koude nacht(en)

Maandag 11-03-19

Na een onverwachte stevige wind vannacht was het ineens een heldere sterrenhemel met een koude nacht. De rook was verdwenen en de lucht was weer lekker om in te ademen, bovendien was het ook in de ochtend, na een koude nacht (14 graden) , weer volop zonnig en aangenaam in de ochtendzon.

Het inpakken van de caravan en aankoppelen ging weer dik binnen een uur en om kwart voor tien reden we de weg op richting Traralgon op een afstand van 170km van deze heerlijke plek langs het strand. Deels hebben wij de afgelopen dagen deze weg al gereden , zonder caravan, om zaken te bekijken en te bezoeken maar met de allu sleurhut is het toch weer anders. Om te beginnen gingen wij stijl omhoog met een paar zeer scherpe bochten zodra we de stad uitreden gelukkig kan de auto dit werk goed aan alleen de chauffeur met goed wakker zijn.

Na een rustige gestage rit kwamen wij na een uur bij Bairnsdale aan waar we stopte om in de warme ochtend zon onze koffie te nuttigen waar we dat gisteren ook gedaan hadden en we aan het einde van de straat alle smog zagen, nu is alles heerlijk helder. Tijdens de koffie zagen de dames dat Rivers een uitverkoop hield en die gingen alvast kijken, buiten een broek en een paar slippers werd er verder weinig gekocht.

Op naar Sale en dan naar de Big4 in Traralgon waar we kort na 1 uur aankwamen en ondanks dat we bijna een uur te vroeg waren alvast wel mochten parkeren naast ons eigen hokje met douche en toilet, ensuit.

We zetten vandaag niet de tent op omdat we morgen verder rijden dus tijdens de basis opzet heeft Els de lunch gemaakt van de restanten van gisteren zodat we een heerlijke lunch hadden van kip met salade sandwiches of tonijn onder onze luifel.

Hierna naar de stad voor de dames omdat die graag wat aan hun voetjes wilde laten verbouwen en vernissen met gekleurde lak. Helaas was het winkeltje wat het zou moeten doen gesloten ivm labour day vandaag. Maar na wat zoeken vonden we in de hoofdstraat er wel 1die open was en de dames plus Carl wilde pijnigen en aflakken. Ik had graag mijn rug laten harsen maar daar had ze geen tijd voor, geen probleem hoor.

Na het boodschappen doen, deze keer bij Coles, wilde wij naar de spa gaan op de camping, helaas had één van de aanwezige kinderen de deur ruit gebroken en konden we de spa niet gebruiken, dan maar zwemmen in het buitenbad. Marja en Carl lagen er al in toen ik met mijn grote teen het water voelde en bijna spontaan kramp kreeg dus ook dat ging niet door. Na het douchen kreeg Els een waarschuwing op haar telefoon binnen over een bosbrand, ja weer één, op de plek waar we geboekt hebben voor morgen om naar toe te gaan. Hoe dit verder gaat zien we dus morgenochtend wel. Kan alle kanten op.

brand en 4x4 nodig

Zondag 10-03-19

Na een goede rustige nacht ontwaakte wij bij een wazig zonnetje die probeerde er doorheen te breken maar de reuk gaf aan dat het géén bewolking was maar een sluier van rook van de verder weg gelegen bosbranden die op dit moment de omgeving tijsteren helaas. Na het uitgebreidde ontbijt, worstjes, ham, bacon, pastramie en eieren zijn we de weg op gegaan om de 90 miles beach aan de andere zijde te bezoeken. Ik dacht dat het slechts 100 km zou zijn maar het bleek bijna 150 heen. En heel de weg werd het als maar blauwer buiten en de rook dikker zodat zelfs de autoverlichting aan moest.In Bairnsdale gestopt voor een koffie langs de Princes Highway. Daar kwam een Griekse dame met ons in gesprek, nou gesprek zij sprak en wij konden alleen maar luisteren, die 5 kwartier in een uur pompte. Gelukkig konden wij haar ontsnappen door weer in de auto te stappen. Vlak bij de kust waaide het wat en verdween de rook uit de onderste laag maar de bovenlaag bleef een geheimzinnige kleur van bruin, oranje, geel en grijs met een rare bol die de zon moest voorstellen. Op diverse plaatsen langs de kust gestopt om de mooie starnden met helder azuurblauw water te bewonderen, alleen jammer dat de zon wel zijn best deed maar de roet in de lucht het verpeste voor de strandgangers. Na een tijdje brak hij wel door maar toen waren wij al weer op weg. De ute kwam nog even vast te zitten in het zand op een zijpad naar een groot moeras maar door de 4x4 in teschakelen waren wij er zo weer uit.

Op de weg terug van het eindeloze strand werd de smog weer super dik en ondanks dat het nog geen zes uur was leek het wel vroeg donker te worden. Gelukkig was het bij de camping door zijn kustligging niet zo erg hoewel wel al duister.

Na het avond eten ben ik als een speer begonnen met alle campings te boeken voor de komende weken langs de Great Ocean Road omdat via anderen we de waarschuwing binnen hadden gekregen dat bijna alles vol zat onderweg. Het boeken lukte vrij goed op één van de belangrijkste schakels in de rit na , Geelong. Maar via internet vonden Marja en Els één van onze vorige campings die van organisatie was veranderd en die konden we nu goed gebruiken zodat we tot aan het einde van de weg alles hebben geboekt.

Nu nog even afwachten hoe de bosbranden zich ontwikkelen en wat voor invloed dit heeft op ons weer de komende dagen.

Zaterdag 9-3-19

Na een koele nacht waarin iedereen goed heeft geslapen zijn wij vandaag de stad ingegaan en wat een bonus er is een grote markt gaande langs de zijarm van de rivier die naar de zee stroomt. Bij een stalletje konden we gratis vers gevangen reuze garnalen eten en mocht ik na ruim 50 jaar weer eens een “Gummy Shark” vasthouden. Leuk om te doen.

Langs de boulevard geslenterd en toen de brug over naar het strand wat het begin is van de 90 miles beach en heel ver doorloopt richting het zuiden hier vandaan, hopelijk krijgen we de kans om een deel er van te bezoeken. Nog niet zo lang geleden mocht je hier nog met de auto over het strand rijden maar dat is blijkbaar afgeschaft want alle op en af ritten zijn er niet meer, helaas. Na het bezoek en een lange wandeling langs dit mooie strand waar we zelfs nog een stuk afgebroken maar nog levend rood koraal vonden wat we probeerde terug in de zee te krijgen, wat niet lukte want naderhand lag het weer op het strand, hebben wij een heerlijke visburger met verse vis en salade gegeten zittend in de warme middag zon.

Terug op de camping bleek het stik druk en was bijna elk plaatsje bezet wel vlogen er erg veel Gala’s in het rond die uiteindelijk op de elektra draden gingen zitten zodat zowel Marja als Carl alle tijd kregen om deze prachtige beesten op de plaat en film vast te leggen voordat ze verdwenen in de bomen om te roesten.

In de avond eindelijk één van de nieuw gekochte spellen gespeeld, Skibo, totdat we tegen 24.00 uur allemaal voldaan en moe plat gingen. Even zien hoe de bosbranden gaan want het blijkt spannend te worden. Maar dat lees je weer later.

Bergen door en bosbranden

Vanochtend in een zachte ochtend zon zonder wind onder een strak blauwe lucht na het ontbijt de tent aan de caravan afgebouwd terwijl de dames hun ding deden in en rond de caravan, het gaat zo snel en soepel dat we voor tienen al aan de gratis koffie zaten (door het park aangeboden) terwijl de auto al aangekoppeld klaarstond.

Vandaag, vrijdag 8 maart, een behoorlijk rit deels langs de kust door twee bergruggen heen naar Lakes Entrance waardoor we steeds verder zuidelijker afzakken richting Melbourne. Hoewel we gisterenavond hebben besloten om hoog boven Melbourne landinwaarts te gaan rijden om zo bij Sovereign Hill uit te komen, later meer hierover. Het probleem is namelijk dat er tamelijk veel bosbranden zijn in het gebied waar wij vertoeven en door gaan rijden en dat brengt zowel verantwoordelijkheid met zich mee en beperkingen.

De bergen zijn géén problemen voor onze combinatie en wij kwamen dan ook na twee urr rijden al aan bij een doorgaans stadje Cann River waar we even een pauze namen voor onze dagelijkse verslaving en het eten van een overheerlijke verse pie in een klein bakkerijtje. Wat wel opviel dat ook hier men bijna één van ons vergat te serveren maar doordat ik nu vraag wat men op de kassa heeft staan werd dit voorkomen.

Ondanks dat ik de gewoonte heb om af te tanken indien mogelijk zodat je niet zonder peut komt te zitten onderweg heb ik besloten hier niet te tanken omdat het merk United een slechte naam heeft en vrij veel water in zijn benzine doet waardoor het verbruik stijgt en de motor niet soepel loopt. Tegen de tijd dat we bij onze eindbestemming aankwamen begon er een bekend lampje op het dashboard te branden, gelukkig was het laatste stuk heuvel af.

Omdat ik vanochtend tijdens de koffie op de camping had opgevangen dat het een lang vrij weekend zou zijn in Victoria ( ja we zijn weer een grens over), heb ik snel twee Big4 gebeld en gelukkig was er nog plaats voor leden in één er van. Het voordeel van lid zijn is niet alleen de 10% korting maar ook de voorrang tijdens boeken op niet leden en dit is de tweede keer dat het werkt voor ons.

Onderweg roken wij de sterke geur van brandend hout en zagen we de lucht betrekken maar niet met wolken. Hier aangekomen bleek dat op slechts een kleine afstand van de weg waar wij reden er een behoorlijke brand gaande was evenals op een aantal plekken verder weg waar we nog naar toefgaan.

Na het inparkeren, was een makkie deze keer kon gewoon doorrijden, stond de boel binnen een uur opgesteld en zijn eerst gaan tanken en boodschappen doen. Els heeft heerlijke gehakballen gemaakt welke samen met verse bloemkool en aardappelen goed te verteren waren en een toetje van donkere chocolade van hoe toepasselijk “Wicked Sister”.

Er is wat wind opgestoken en nu om half elf in de avond zijn de laatste mensen met hun vervoer binnen en schijn de smog te worden weggeblazen, maar dat zien we straks wel als we weer onze luiken open doen.

Gisteren, donderdag, een heerlijke dag in Merimbula. Eerst bij het ontbijt gebakken eieren met bacon en worstjes gemaakt, op de achterbak van ute natuurlijk, na een heerlijke nacht slapen. Toen naar Eden en het walvis/orca museum bezocht en het verhaal van oude Tom de 80 jarige leider van een grote orca groep die samen met de toenmalige Aboriginals walvissen opdreef in de bay om na de vangst van de visser de tongen en de lippen te mogen eten voordat de vissers de walvissen sloopte voor hun vet en belijnen. Toen Tom overleed bleven ook de anderen van de orca groep weg en nam ook de walvis vangst af.

Daarna in plaats van lunch hebben we een vrij kostbare snack gegeten bij een oesterfarm “Wheelers” onder het genot van een heerlijk wijntje , behalve voor mij, ik had dat spul waar vissen in zwemmen, paren , leven en dood gaan.

Besloten geen boodschappen te gaan doen maar op te maken wat we nog hebben liggen in de aluminium sleurhut. Dus voor het eten nog even een lange strandwandeling gemaakt in en langs de Pacifische oceaan in het mulle zand wat varieerde van zachtgeel tot wit met grijze strepen en met bewondering gekeken naar hoe de golven braken op de op sommige plaatsen diepe in zee liggende zandbanken.

De avond pratend en plannend doorgebracht om te bepalen hoe we verder rijden nu er een koudere weerperiode (koud, in de 20 overdag en 15 in de nacht) langs de kust is aangebroken, het heeft zelfs al gesneeuwd in de bergen km hier vandaan. Ja Australië is een divers land.

Van Regen naar Wind

Onder een heerlijk balsemde zonnetje met de lucht van een bosbrand in onze neus op het gemak ontbeten en op ons gemak de tent die aan de caravan vast zit afgebroken en ondertussen grappen makend met onze naaste bewoners waren we om even over half tien klaar om te vertrekken uit Burrill Lake.

De Big 4 is een fijne rustige camping waarbij we buiten onze staanplaats een eigen wc/badkamer hadden gehuurd wat alles een stuk makkelijker en aangenamer maakt, het is bijna geen kamperen meer op deze manier, maar we doen het toch maar als de camping die mogelijkheid heeft. Ook de plek naast de caravan is anders dan anders , hier hadden wij een verharde plek met kunstgras naast de caravan waar de tent kon worden opgebouwd en zo een comfortabele toevoeging aan je ruimte wordt, maar ook dit is extra luxe dus lijkt het op glamping. Het enige wat minder was , is het wifi gebruik wat gratis, bij de prijs in, maar soms erg zwak was en ook wel onverwacht werd uitgeschakeld.

Nu zijn wij vandaag naar Turross Head gereden om Ann van Kees. even te bezoeken en wat tijd met haar door te brengen. Op de weg heen door het oude goud stadje Mogo gereden en gestopt, ja dat kan gewoon langs de snelweg zolang jij je maar houd aan de borden en aangewezen plekken. Onze dagelijkse verslaving werd een lachertje. De cappuccino van Els en de iced latte van mij gingen goed maar de iced long black van Carl en Marja kwamen als hete koffie op tafel en werden na een opmerking van mij weer meegenomen naar de bar. Toen kwam ze vragen of er ijsblokjes in mochten, nou dat mocht als het maar koude koffie werd. In dezelfde kopjes kwam het terug maar dan lauw met ijsblokjes erin, niet echt een succes dus. Na wat rondwandelen en wat leuke dingen kopen zijn we weer de weg opgegaan onder een langzaam dreigend wordende hemel. Tegen de tijd dat we in Moruya, de laatste plaats voor Turross aankwamen druppelde het zo nu en dan. Het lag in de bedoeling een bosje onkruid te kopen voor Ann in een lokale onkruidwinkel die wij daar wisten te zitten. Helaas voor ons was die winkel er niet meer dus op zoek, gelukkig vonden we wat. Tegen die tijd was het al over enen dus tijd om weer te bikken cementen. Terwijl ik de bloemen wegbracht naar de auto zocht de rest naar een eettentje. Het bleek een alternatief winkeltje met veel organisch spul en goed uitziende belegde sandwiches die ons aanspraken dus plaatse wij onze bestellingen. Na wat wachten ontvingen wij 3 van de 4 milkshakes, bleek er ook maar 3 afgerekend te zijn dus weer naar de kassa en nog 1 bijbesteld en betaald. Toen het brood kwam bleek er ook een sandwich te weinig, bleek er ook hier dezelfde fout gemaakt. Bij het opnieuw bestellen bleek het ei op, terug naar de tafel doe maar kip, bij het bestellen bleek ook dit op uiteindelijk toch wat gevonden zodat we via delen en uitwisselen toch allemaal aan onze trekken kwamen gelukkig.

Met Ann zijn we eerst naar het graf van Kees gegaan , dit is hier zeer apart met beekjes en watervallen slinger paadjes en heuvels en bruggetjes met hier en daar gewone grafstenen en urnen muren. Daarvandaan naar Brullee voor een lange wandeling over het lava maanlandschap wat een beschermde status heeft vanwege al het bijzondere land en zee leven aldaar.

Heerlijk gegeten bij Ann thuis waarna men tussen 12 en 2 naar bed ging. Wat we morgen gaan doen weten wij nu nog niet maar zal hier ongetwijfeld beschreven gaan worden.

Woensdag

Hoewel het hier normaal gesproken weinig regent heeft dat nu vannacht wel gedaan en is het voor ons makkelijker om te beslissen om verder naar het zuiden af te dalen omdat het daar in elk geval zonniger en droger zou zijn. Dus in de ochtend met Ann mee naar de stad om de hond, Peppie, te laten knippen scheren. Terwijl hij onder behandeling is doen wij weer werken aan onze coffeïne verslaving dit maal in een oude bankgebouw van eind 1800. En ja hoor ook hier dreigde de iced long blacks bijna fout te gaan. Bij na controle door mij bleek er 1 te weinig op de kassa te staan en wist de dame ook niet hoe ze die moest maken, gelukkig een jonge dame achter het espresso apparaat wel en die zou er voor zorgen. Aan tafel bleek het correct te zijn en smaakte het ook goed. Ondertussen was het gestopt met zachtjes regenen en viel er grote dikke druppels uit een donkere zwerk en dat terwijl er een donker groene oude Holden Ute uit 1946 buiten stond te wachten op zijn eigenaar, zonde zonde zonde.

Peppie opgehaald , geluncht en de caravan rijklaar gemaakt zodat we kort voor tweeën de weg op konden. Na een stukje hield de regen op en waren er alleen grote heuvels en donkere wolken over. Bij een klein benzinestationnetje even wat getankt en twee banden wat opgeblazen zodat de combinatie weer goed op de weg lag. Na wat stevige klimmertjes en dalen kwamen wij bij de kust van Merimbula aan en was er buiten een stevige wind uit het zuidwesten, is koud, ook weer wat zon. Tijden het opbouwen, het inparkeren ging deze keer niet zo simpel, een hoop gegrapt achteraf met andere campinggasten. Toen we klaar waren moesten wij nog boodschappen gaan doen en besloten de dames om de mannen uit eten te nemen, dus via Woolworths naar een Tai restaurant , heerlijk.

Nu zit iedereen zijn ding te doen en is de wind gaan liggen op wat vlagen na maar is ook de temperatuur behoorlijk gedaald tot aan 14 graden, wat een verschil met het begin van onze reis , he.

Morgen, zien we wel, er zijn geen plannen. Wel zitten we nog maar 600 km van Melbourne af en zijn we langzaam op weg naar “The Great Ocean Road”.

Verzonden vanuit Mail voor Windows 10

Kust bij Batemans Bay deel 2

4 maart 2019 maandag

Na de koffie in Ulladula bij Native door naar Ucki om de verloren en gevonden zonnebril weer terug op te halen. Even wat drinken en via de Wheelbarrow road langs het oude huis van Jeanne en Chris , Westwinds, over de gravelweg het regenwoud door naar de Highway om dan terug te rijden naar Haydens Pie shop waar we heerlijk hebben genoten van hun lekkernijen. Nog even gebabbeld met de Hollandse vrouw die daar werkt en wij drie jaar geleden al hebben ontmoet. Via een u-turn naar het strand van Mollymook waar het wel warm was maar de zon deels werd tegengehouden door één van de twee bosbranden in de buurt en veel roetdeeltjes de lucht in gooien. Na een wandeling door naar Kioloa waar we een tijdje hebben liggen soezen op het strand van Merry Beach alwaar we om 17.00 vertrokken naar de camping. Tussendoor hadden wij weer de lege flessen ingeleverd en de boodschappen gekocht die nodig waren voor morgen en vanavond. Morgen gaan we weer rijden en zakken we verder af naar het zuiden richting Melbourne waar overigens ook een grote bosbrand schijnt te zijn op dit moment, indien nodig schrijf ik hier later over.

1 maart 2019 vrijdag

Weer een heerlijke zonnige dag in dit mooie gebied dus was het de bedoeling om er een stranddag van te maken, helaas niet mogelijk. Morgen gaat Marja bami koken voor 8 personen en wij gaan vanavond oppassen op de honden van de Deans die onverwachts naar Sydney omdat een vriend van hun is overleden in een tragisch bus ongeval. Een afspraak met Ted en Rizzie was al gemaakt en dus gaan wij na alle boodschappen en was die morgen gewassen moet worden bij de Deans van de camping eerst eten op de grote hoge berg, maar niet nadat we eerst een wijnproeverij hebben gehad bij de 2figs waar Ted werkt . 80 km heen richting Nowra en dus ook weer terug en dan 20 naar de grote berg waar we na het eten hopen op het zien van Wombats in levende lijve. De wijn was prima dus zijn er wat flessen ingekocht, de rit ging goed en waren we precies op tijd bij Rizzie, het eten was lekker en ja we hebben 2 Wombats voorbij zien komen voordat we weer de berg afreden met zeer groot licht aan om niet van het smalle draaiende pad af te glijden. Nog twee wassen gedraaid voordatb we naar bed gingen. Al met al een vruchtbare dag geweest.

28 februari 2019 donderdag.

Vandaag het strand bezocht van het voor Marja en mij oude bekende Pebble beach, heerlijk genoten van de natuur en de mooie omgeving en op de weg terug waren daar ineens de grote konijnen aanwezig. Geen spannende dag met veel te doen maar een ontspannende dag waar we allemaal van genoten hebben. Morgen een drukke dag maar dat volgt later wel.

Verzonden vanuit Mail voor Windows 10

Kust bij Batemans Bay

Na het zondag ontbijt, gebakken eieren en fruit, zijn we richting Batemans Bay gereden om daar vandaag onze dag in de heerlijke zonneschijn door te brengen. Het was zeker 50 jaar geleden voor Marja sinds ze daar voor het laatst was geweest maar toen we de berg afreden richting de brug wist ze direct waar ze was en ook het strand uit het verleden herkende ze tijdens het koffie drinken op de in de zon badende boulevard langs de rivier arm die naar de Pacific Ocean loopt. Het enige wat hier echt is veranderd zijn dat de oude houten vissersscheepjes zijn verdwenen en dat er nu kleine en grote plezierjachten liggen in de haven, niet van die vervelende peper dure glimmende dingen maar gewoon dagelijkse bootjes .

Na de koffie wat rondgelopen en de brug bewandeld naar de overzijde en het strand op waar we vroeger als teenagers speelde en zwommen en ik viste. Op de weg terug sprongen er kinderen van de brug , wat verboden is, dus ook dit is nog altijd hetzelfde gebleven.

Met de auto naar een maccas voor onze gebruikelijke lunch, toast ham en kaar en milkshake, waarna ik op de gok en gevoel verder reed naar een strand wat ik ergens achter in mijn hoofd had, het lag verder weg dan wat ik dacht maar uiteindelijk kwamen wij bij Malua Bay Beach. Een kleine Bay in de vorm van een kom met aan beide zijde zwarte lava rotsen en heerlijk zacht zand wat langzaam glooiend vanaf een grasvlakte naar de oceaan loopt waar de golven op een meter of tien van de kust breken over zandbanken waardoor er erg weinig onderstroming is en toch uitdagend is in het water. Wij hadden de bedoeling bij een barretje aan de parkeerplaats wat te gaan drinken maar toen we tegen half vijf van het strand kwamen was het al gesloten helaas.

Dus terug naar Batemans om daar een heerlijk biertje te pakken en hoe gek het ook klinkt we moeten vanwege hun vergunning ook wat te eten bestellen, ik moet zeggen knoflookbrood en bier en gaan goed samen hoor.

In de ochtend hadden we al besloten om bij een tentje, eetgelegenheid, die er al 50 jaar staat te gaan eten en het familie pakket Fish & chips smaakte fantastisch en verdween zonder enkel probleem in onze hongerige buikjes.

Wegrijdend over de bekende brug maakte Els een opmerking over de weg naar Canberra die net buiten de stad links van ons begint in plaats van recht door naar de camping. Marja reageerde hierop met de vraag of we daar nog tijd voor hadden, dus wij naar links om de Clyde, een berg van buiten categorie, te bedwingen. Na vele stijgingen en haarspeldbochten door het regenwoud wilde ik bij een zijweg draaien toen er een vraag kwam over Braidwood en voor we het wisten reden wij ook die laatste 20 km maar door. Het was nog net licht toen we daar aankwamen en konden er weer foto’s worden genomen van plekken die Marja spontaan herkende, wat een bonus.

In de halve schemer en later in het volledige donker dezelfde weg terug door en over de Clyde en via de Princes Hway weer richting de camping waar de vermoeid maar zeker zeer voldaan kort na 21.00 uur aankwamen.

Nu na het douchen en wat slurpen zijn we allemaal ons eigen dingen aan het doen.

Zaterdag 2 maart 2019

Vandaag een dag met een apart schema. Ontbijten en dan gaan de dames aan de was werken, Carl en ik naar het huis van Jeanne om het Elvis schilderij te ontmantelen zodat het canvas in een koker past. Ondertussen gaat Marja zich storten op het voorbereiden van de beloofde Bami schotel voor vanavond waar we met ons 8ten van gaan eten, deze keer Bami op de Indonesische manier.

Zodra het kan gaan wij met ons allen naar een Farmers Fair op de showgrounds in Milton zelf.

Al onze bezigheden verliepen soepel, alleen bleef het in de ochtend bewolkt zodat de was niet echt wilde droegen buiten terwijl wij de wasdroger niet konden vinden, bleek achteraf verborgen in het onderhuis achter een gesloten roldeur en wordt alleen sporadisch door zoon Charly gebruikt.

De entree van de fair leek duur $ 15 ,00 p.p. maar wij mochten als gepensioneerde voor $ 10.00 p.p. naar binnen , grijs zijn heeft soms zijn voordelen. In mijn gedachten was ik vroeger zo klaar met dit soort zaken maar deze keer verliep het anders . wij hebben ons goed vermaakt en lekkere koffie gedronken en veel rondgelopen en gekeken naar de grote verscheidenheid van zaken zoals; hondenshows, hondenraces, paarden en concours, wielen en velgen, kippenrassen, eenden rassen, showautos, super v8ten, oude auto,s enz enz. ondertussen was de zon volop doorgebroken en was het bloedheet geworden. Tegen vieren liepen wij terug naar het huis van Jeanne & Chris waar de auto stond geparkeerd omdat er ergens anders geen plaats meer was. Terug naar de Deans waar we wat kleine hapjes hadden voordat we aan tafel gingen voor de Bami wat door een ieder goed werd ontvangen. Om half elf in de auto die was beladen mat al het schone goed maar ook het beddengoed wat nog op de bedden moest voordat we plat konden. Om dook ik erin en om twaalf uur lag iedereen in hun mandje. Op naar morgen.

Langs de kust in de ZON.

Maandag 25 feb. 19

Na een nacht met zowaar ook hier wat lichte regen gedurende onze slaapperiode brak tijdens de het ontbijt de zon langzaamaan door tussen de bewolking. Op ons gemak eerst de lege flessen weer eens weggebracht , dit keer bij Vinnie’s, wat ons 9 $ opleverde. Het was niet gelijk raak want het eerste adres wat Els op de Aussie phone vond lag midden in een woonwijk en kon dus niet goed zijn. Na het inleveren zijn we direct aan de koffie gegaan, ja hoor weer drie ijs en één gewoon, zodat er weer coffeïne door onze aderen kon stromen om onze zware dag als reiziger aan te kunnen. Oak Flats is een slaperige voorstadje waar het tempo laag ligt de vriendelijkheid hoog en het verkeer zich kalm voort beweegt zodat dit als een typische ouderwetse kustplaatje van weleer kan worden bestempeld.

Shell Harbour was ons doel om te kamperen maar aangezien men niet op mijn e-mails had gereageerd zijn wij gisteren bij Surf-Rider geëindigd, ook een camping die vlak bij het strand ligt maar ook lekker rustig is omdat de grote doorgaande weg ver weg ligt. De oude stad van Shell Harbour bezocht en ook even naar de VVV voor de nodige kaarten en informatie voor de komende weken zodat wij allen weten waar we naar toe gaan. Jammer genoeg was er deze keer weinig herkenning voor Marja hoewel ze er wel is geweest, mede ook door de grote veranderingen die er zelfs nu plaats vinden. Dit is één van de slome kust plaatsen die snel door de Sydneybewoners wordt overspoeld en verpest wordt en daardoor hun charme dreigen te verliezen door hoogbouw en winkelcentra.

Samen heerlijk geluncht bij een oud koffiebarretje en daarna gewandeld langs de straatjes en de grillige kustlijn welke gevormd wordt door oude lava stromen die paarse rotsen en geulen hebben achtergelaten drie of vier honderdduizend jaar geleden. De paarse rotsen worden afgewisseld door baaien van geel/witte zandstranden waar de golven kort voor de kust gebroken worden door of rotsen of hoge zandbanken, dit was al zo in de jaren 60/70 en is nu nog zo. En gelukkig hebben de mensenhanden dit nog niet verpest en de natuur zijn gang laten gaan wat blijkt uit het vele wildleven langs de Pacifische oceaan zoals, Pelikanen, diverse soorten meeuwen en plevieren, vissen en haaien en diverse ander spul tussen groot en klein zeewier.

Op de weg terug, let op 2 km rijden, naar de camping besloten om te gaan zwemmen. Dus omgekleed en naar het strandje gelopen , 200 mtr, en heerlijk een duik in de redelijk warme Pacifische oceaan genomen met ons vieren , tegen 17.30, was de zon nog warm maar wij toch terug om te douchen en het eten voor te bereiden, Marja, en ik even wat schrijven.

Morgen hebben we hier bijgeboekt in de hoop weer zulk mooi en warm zonnig weer te hebben om onze oude botten op te warmen en de Grand Pacific Drive te veroveren. Daarover later meer volgers. Tot dan mate’s.

Zondag 24 februari 19.

Redelijk vroeg op want straks moeten we voor 10.00 uur weer van deze camping af en gaan we uit het stedelijke gebied van Sydney richting de kustweg. Na een rustig ontbijtje bij een bewolkte hemel met wat wolkjes zijn we gaan inpakken en opruimen, wat super snel gaat met ons viertjes want we raken steeds meer ingespeeld op elkaar, de vrouwen doen binnen en de mannen buiten. Kort na half tien kon iedereen nog even naar de toilet voordat we de weg op konden rijden. Behoudens een kleine verwarring in het begin met onze navigatie en de werkelijkheid en mijn eigenwijze rijden was de rit simpel en snel alleen het eerste uur nog wat regendruppels om ons te laten ontwennen van de afgelopen dagen . bij Warrawong (85 km na het vertrek) zijn we gestopt voor de verslaving en om wat boodschappen in te slaan. Gelijk ook alvast maar een pie genomen als lunch en om even na drie uur kwamen wij aan bij de camping, Surf Rider, in Barrack net buiten Shell Harbour. Het insteken ging niet zo soepel als anders maar na een tijdje stond alles zoals we het wilde en ook de tent weer opgebouwd zodat we tijdens de avonduren ook rustig buiten kunnen zitten.

Als avond eten , zalm met worteltjes en salade en aardappelen, was heerlijk. Tijdens het winkelen eerder op de dag een nieuwe externe harde schijf gekocht omdat de vorige niet meer wilde mee werken en eindelijk kon ik nu foto’s opslaan en overzetten zonder problemen. Dus nu werkt het voor iedereen weer gelukkig, maar net als bij de kapper ben ik weer de laatste helaas.

Het weer zag er goed uit hier al werd het wel steeds bewolkter en donkerder, en ja hoor gedurende de nacht waren er weer wat lichte buitjes, maar wij willen zon, zon zon.

Shell Harbour is een oud kust plaatje wat we morgen gaan bezoeken, daar lees later over, dear followers.

Zaterdag 23 februari 19

Vannacht heeft iemand helaas weer de badkraan open laten staan zodat we getrakteerd werden op een nat begin van de dag. Tijdens het ontbijt ws het zowaar zonnig en hadden wij goede hoop op een zonnige dag na de natte vrijdag maar tegen de tijd dat we naar de bus liepen trok het alweer dicht en gedurende de (gratis) busrit naar Chatswood gingen de engelen sluizen weer open. Na de ons bekende koffie, in hetzelfde tentje, wachtte ons de volgende verrassing, de treinen lagen eruit tot aan een flink deel van het centrum van Sydney. Met een volgende gratis bus naar treinstation Wynyard waar vandaan de treinen wel weer de rails gevonden hebben, vervolgens naar Central en een stukje met bus 431 naar een alternatieve markt met leuke spullen en lekker eten. Was erg leuk totdat wij aan het lunchen waren en het vreselijk begon te plenzen. Met onze plastic poncho’s weer naar de bus en de trein naar Paddington ( Paddy’s) market wat gelukkig overdekt was en uit meerdere etages bestond waar vooral in de kelder veel leuk spul werd aangeboden en erg gezellig was om rond te lopen. Tegen vijven weer richting Wynyard om vandaar via de bussen weer naar de camping te gaan, helaas zat het verkeer inmiddels muurvast in geheel Sydney waar de bussen het vervoer moesten doen in plaats van de treinen, maar wij zaten heerlijk droog de gehele weg terug. De laatste kilometer lopen naar de caravan ging op meter na goed en toen begon het echt te gieten. Drijf nat kwamen wij van onze laatste Sydney dag binnen, kachel aan , eten maken en droge kleding aan en redelijk bijtijds naar bed want morgen weer rijden met de sleurhut op naar de volgende plek die wij gaan verkennen en onveilig maken. Ondanks dat het weer niet mee zat de laatste dagen hebben we wel genoten en veel , ik mag wel zeggen héél véél gezien en gedaan en genoten van het goed geregelde en goedkope openbaar vervoer in en rond Sydney, hiervoor kan je niet auto rijden, tanken en parkeren hoor.

Sydney, see you later!!.

verzameling van Sydney dagen

vrijdag 22 februari 2019

na alweer een nacht waarin het was gaan regenen terwijl wij heerlijk lagen te slapen was het vanochtend droog en besloten we wederom met de bekende bus naar Chatswood te gaan en in hetzelfde tentje onze gebruikelijke koffie te drinken, hoewel gebruikelijk eigenlijk nu niet klopt want Marja en Carl namen iplv iced een gewone warme. Met de comfortabele trein naar het centrum vanwaar we lopend naar het Opera-House zijn gegaan voor de rondleiding en uitleg binnen in het gebouw over het ontstaan en de constructie en alle uitdagingen die ermee gepaard gingen vanaf 1957 tot dat het klaar was in 1973. Zelfs nu nog worden er dagelijks dingen bijgehouden en bijgewerkt om het in een optimale staat te houden. Moet ook wel want er komen meer dan een miljoen concert bezoekers en nog eens 400.000 toerbezoekers , per jaar. Bovendien worden er veel trouwerijen, feesten, vergaderingen en andere functie gehouden. Dit was echt een ogen opener en een indrukwekkende rondleiding om mee te maken. Terwijl we binnen waren was het weer gaan regenen maar na de lunch was het droog en besloten we om weer in de trein te springen nu naar China Town drie station verderop. Tegen de tijd dat we er aankwamen stonden de sluizen weer open en hebben we ons wat van die Chinese poncho’s aangeschaft om onze toer af te kunnen maken. Zodra we die dingen aan hadden stopte het met regenen. We doen die dingen uit en ja hoor weer druppels en dat bleef door gaan. Tegen 17.00 de trein in om nog even bij het Luna parc wat foto’s te maken en dan rap op Chatswood aan voor de bus naar de halte welke 1 km lopen van de camping af legt. Al die tijd droog tot dat we uitstapte zodat we er weer als plastic zakken uitzagen tot we bij de caravan waren waar we heerlijk stamppot andijvie met gehakt gegeten en nu zitten te schrijven.

Ps. Dit kon wel eens één van mijn laatste blogs zijn omdat er grote problemen zijn met het huidige “office” programma welke hier blijkbaar niet op te lossen zijn. Maar dat merken jullie de komende dagen wel.

Donderdag21 feb. 19

Vandaag wel met de auto gereden. Eerst naar de nieuwe Dutch shop voor koffie met appelgebak en er zijn wat dingetjes gekocht zoals drop en sambal. Na een tijdje rondkijken op weg naar Ikea zodat we nog wat rommeltjes konden kopen en even onze Zweedse lunch konden verorberen, je weet wel de gehaktballetjes en ik Fish and Chips. Ondanks dat we volledig aan de andere kant van Sydney zaten toch besloten om naar de Militairi road te rijden om te zien of we de oude Dutch shop en omgeving konden vinden, helaas buiten een paar kleine herkenningspunten niets gevonden. Via binnendoor straatjes en de spits terug naar de camping waar we eigenlijk zonder verkeersproblemen, op één keer na bij een raar kruispunt, om 17.00 uur terugkwamen. Wat wel opviel is dat het bijna de gehele dag droog was geweest en op de camping alles nat en het nu ook weer regent. De dames hebben met veel moeite de was gedaan, de drogers werkte niet mee en ik ben met Word bezig geweest wat niet meer geactiveerd is, Junior een berichtje gezonden voor de code die bij hem binnenkomt. Kan nu wel weer schrijven maar na 26 februari is het afgelopen.

Woensdag 20 feb. 19

Een dag in de shoppingmall van Chatswood, deels vanwege de regen en deels ook omdat de ladies graag hun gezicht wilde verzorgen. Terwijl de dames met een touwtje hun gezicht lieten maaien is er bij mij wat haar gekortwiekt, was wel de laatste van het stel want de rest was al geweest de laatste weken. Een heerlijke nasi en mihoen lunch in het Chinese wijkje onder de shoppingmall maar niet nadat Marja problemen had met pinnen bij de bank, gelukkig bleef dit achteraf gezien zonder negatieve gevolgen en is het niet afgeboekt. Nadeel was wel dat ze opnieuw moest pinnen bij de ANZ en slechts 100$ als max had. Omdat we in de middag een grote lunch hadden gegeten hebben we wat kleine boodschappen gedaan en in de avond een stevige omelet als maaltijd op. Na een drankje was iedereen moe en zijn we kort na tienen plat gegaan en sliepen we heerlijk in de koelte en werden we wakker van de storm en regen rond vier uur . het was een bui die maar terug bleef komen zeker 5 keer rond en terug, voordat we na een uur of twee weer konden slapen.

Dinsdag 19 feb 19

Met de gratis bus, net als gisteren weer naar Chatswood voor een koffie op een andere plek bij het station in de buurt, we beginnen al lokals te worden. Na de verslaving op naar de Big City Sydney om eerst Bondi beach waar het stralend weer is maar wel een harde wind die ons zandstraalt terwijl we er lopen te kijken. Na de lunch nog even langs de boulevard en dan weer de bus in om even naar de Kings Cross te gaan kijken wat daar nog herkenbaar is/was. In eerste instantie herkende we niet veel maar toen we er dieper in liepen toch wel wat. Bij een Pub op de hoek van de straat met een open gevel hebben we op ons gemak een lekker biertje gedronken terwijl we uitkeken over de straten en de mensen al daar. Wat plaatjes geschoten en via kleine straatjes terug naar de trein om ons via de supermarkt van Woolworths in Chatwood weer met de bus terug naar Lane Cove, helaas kostte deze rit nu wel geld zodat we morgen de boel weer kunnen gaan opwaarderen ander kunnen we nergens met de ov kaarten naar toe. Dat zien we straks wel weer. Vandaag niet zo veel gelopen maar nog altijd 14 km. Maar ons avond eten uit een of andere chinees uit dekelder was nog wel warm toen we op de camping aankwamen alleen viel de smaak echt tegen zodat Carl niet echt de Bami had waar hij op hoopte.

Maandag 18 feb 19

De eerste dag waarin we Sydney willen verkennen. We wisten dat het treinstation Nord Ryde eruit ligt en bij aankomst stond er een medewerker klaar om ons in de bus te loodsen waarmee we zonder betaling naar Chatswood mochten om daar onze ov kaarten op te laden en via het treinstation aldaar naar de stad te reizen. De busrit was simpel en snel. Eerst een tentje opgezocht om koffie te drinken en de verslaving heeft zijn werk gedaan, dagelijks 2 iced long black , 1 iced latte en 1 warme cappuccino extra strong voordat we wat gaan doen. Opladen van de kaarten was ook geen probleem en zodoende konden we de rails op. Via Townhall de stad in waar we de brug, het Operahouse, de grote kade, via een water toer de haven bezocht, The rocks, waar we Pizza hebben gegeten, en een avondblik op Sydney hadden voor mooie plaatjes. Vermoeid maar voldaan kwamen wij laat aan in Chatswood waar de bus weer klaar stond voor een korte rit naar Nord Ryde vanwaar wij lopend een kleine km terugliepen naar de camping en bijna direct naar bed gingen. Morgen nog zon dag alhoewel, vandaag was het ruim 20 km wandelen, weet niet of dat morgen ook gebeurd.

Zondag 17 feb 19

Het rijklaar maken van de auto en caravan was zo gepiept zodat we na rustig ontbeten te hebben we net voor tienen op de weg waren vanaf Katoomba naar Lane Cove in Sydney. Omdat we slechts 110 km moesten rijden , waarvan ruim 80 door de bergen, zouden we veel te vroeg bij de camping zijn, 14.00 uur is incheck tijd besloten we om even om te rijden. Via Penrith en op een groot in het weekend ongebruikt parkeer terrein de combinatie neer gezet naar het bij Els welbekende winkelcentrum van Westfield ( is deels Nederlands). Hier eerst onze hoognodige verslaving gestild. Waarna er een tijdje is rondgelopen en gesnuffeld voordat we ook een lunch hebben genuttigd en weer vertrokken om kort na drieën in te checken. Tegen 17.00 uur zaten we met een drankje in de tent en konden we stellen dat dit een geslaagde dag was ondanks het verplaatsen.

We zijn naar Lane Cove vertrokken om Sydney te bezoeken, hopelijk houd het weer zich goed, mar dat zullen we later zien deze week.