Talbingo and Party English

FromTalbingo to Canberra.

We are leaving this beautiful caravan park “Lake Talbingo “ with sadness and reluctant.

The owners James & Diana are real host and take care of there costumers as family with lots of good advice and help to get you around the Snowy’s and most of all to show you spots you want find on any of the tourist maps or info leaflets. So just before we drove off in the early morning we made some pics together for our albums.

The drive on this Friday morning was a easy one so we had time to have an iced coffee along the road and drove into very familiar area for Marja , Els and me when we hit Yass.

The campsite we had pre booked is at Sutton just a couple of clicks away from the end of Northbourne ave in Canberra. We got there at about 4.30 and much to our surprise we discovered that Chris and Jeanne were there as well and later on David Moore to. So before we knew it everyone was lending us a hand with building up the annex and food was shared together with drinks David brewed himself, all was very nice and good. And a big surprise for Marja to meet up with them so soon.

Saturday morning we took Marja and Carl to Bungendore for an iced coffee pancakes and her birthday present to buy. It was a big painting of Elvis which we bought for her .

She was very happy with it and after visiting some of the locale shops we decided to head back for the camping where we suppose to meet up with the gang from yesterday to go to John’s for coffee and cake ( how Dutch ) . when driving out I thought it would be a good plan to put first some juice in the car, so we drove back. At the Caltex in the middle of the town I looked in the side mirror to be at the right pump and just as I stopped a big truck who was parked in the parking lot across from us started to back out without looking and hit the front of the car bending the bulbar smashing the front right hand headlight. When I got out the guy asked, how long where you parked there? When I asked for his insurance he said he had none. Long story short, police had to come, cctv secured etc.

Even dough we got a bit tight in time after this incident we arrived on time at the campsite to make it on time to John’s, were Marja got a very big surprise party with lots of relatives and nice food and drinks till late at night. It was fun watching this develop and to see her glow. Late that night we got back to the van, where all of us slept like baby’s.

Sunday we took it easy with a slow start but went to visit some area’s she could have memory’s from.

This we repeated all week until we left Canberra on Sunday morning to head for Orange and on the way up there we drove past lake George and went into Goulburn for a short stopover. The road from there to Oberon was a bit of a surprise to me with heavy climbs and lots of small roads with funny cornersbut we got to Orange on time to rest our heads in a cool night.

From this spot I like to thank all the family and the ones who organized the party and our lovely stay in Canberra , many thanks for everything.

So dear follower’s, till the next story.

By the way; the sore leg of Els is almost healed, the car is fixed again and paid for.

Grotten dag

15 feb. 2019

Na alweer een koele nacht rustig ontbeten en om 10..00 in de auto, deze keer op weg via de Great Western Highway naar Jenolan om daar naar de grotten onder in de blue mountains te gaan. Het is slechts 80km terug op de weg richting van Orange maar om daar te komen moeten we weer een stuk van ruim 8 km de berg af die we opkwamen om naar Katoomba te rijden en daarna een afdaling naar de grotten van ruim 8 km waar zelfs caravans en vrachtwagens niet mogen rijden. Terecht want zelf personen auto’s hebben moeite om elkaar te passeren. Wat ook wij ervoeren vandaag want normaal heeft diegene met het ravijn naast zich voorrang en moet diegene met de bergzijde stoppen of wachten. Helaas hadden wij een campertje, stomme toeristen, die gewoon doorduwde en ik vlak langs de vangrail moet om schade te voorkomen. Gelukkig geeft hier de ervaring de doorslag en kwam alles goed.

Tegen 12.00 uur zaten wij aan onze verslaving en om 12.30 vertrok er een groep onder begeleiding de Chifley Cave in waarin wij voor net over de 40$ mee konden. Hoe beschrijf je zo’n ondergronds bezoek, bijna niet te doen, maar in één woord GEWELDIG!!!!!

Na de meegebrachte lunch op een terrasje zijn we de rivier die deels is ontstaan buiten de grotten en deels door beekjes en stroompjes in de grotten en een paar zeer oude dammen gaan volgen inde hoop op eindelijk die platte poes te zien. Hoewel de natuur en de omgeving overweldigend was het water helder en soms diep aqua blauw kabbelende beekjes en watervallen die ruisten, geen enkel teken van een voor mij zeer illustere Platypus helaas. Bovendien bleken wij niet op de juiste wijze naar de routebeschrijving op een bord te hebben gekeken en bleek dat wij een 45 minuten lopen dezelfde weg terug konden gaan. Dus alle obstakels voor een tweede maal, zoals roosterplaten als brug, houten planken als brug, golvende stalen platen als brug en als summum een kabelhangbrug die heerlijk schommelde, wat niet iedereen met mij eens is geloof ik. Tegen 16.30 uur terug bij de auto voor een ritje terug maar dan wat afdaling was is nu klimmen en draaien.

Een zeer indrukwekkende dag in de bergen met veel mooie en blijven indrukken die op de gevoelige plaat werden vastgelegd en op onze eigen interne harde schijf. Vanavond zijn alle foto’s van de diverse apparaten overgezet naar harde schijven of sd kaarten zodat er weer ruimte is voor een nieuw avontuur.

Nog even een jaloers makend nieuwtje, gisteren langs de highway super plus 95 getankt voor $ 1.28 komt neer op € 0.77 per liter, leuk he.

Nog één dag hier en dan vertrekken we zondag naar de big city, Sydney, om te stoppen in Lane Cove at North Side. Maar hier weer later over leesvolgers.

Treintje en zo.

14 feb. 2019

Vandaag is het Valentijnsdag, en we zijn vanavond in Blackheat een pub maaltijd met onze dames wezen eten. Drankje vooraf en een keuzemaaltijd van het bord. Carl een T-bone Marja , Els en ik een fischermans basket, diverse soorten vis en garnaaltjes enzo., en bij allemaal salade en patat erbij. Heerlijk en voldaan via een benzinestation en Woolworths terug naar de camping waar we nu uit rusten van de dag.

Die begon om 8 uur met opstaan en gezamenlijk ontbijten , zoals gewoonlijk, waarna wij om voor tienen op weg waren naar Senic World waar we voor 39$ p.p. de gehele dag mogen reizen met een trein die 50 graden afdaalt, een gondel die bijna hetzelfde doet en een Skyrail gondel die dwars over de watervallen en vallei heen gaat.

Voor Marja was het een hele grote stap om in die trein te stappen naar het dal van het regen woud waar je heerlijk op een houten pad boven de grond alle mooie oude en nieuwe bomen en stuiken kan bewonderen terwijl de wilde beekjes je van veraf aankondigen door hun gekabbel. Soms moet je geluk hebben en dat hadden wij, halverwege ontdekte Carl twee vogels scharrelend op de grond, het waren Lyerbirds, een koppeltje die op zoek waren met lange kromme tenen en nagels in de grond naar insecten om op te eten. Even naderhand zag Els een gevlekte vogel die lijkt op onze Europese lijster maar hier Jacky Winter heet. Tijdens het vervolg van ons rondje zat er opeens een soort nachtegaaltje naast ons en die bleef tot hij zijn liedje had gezongen voor de film van Carl, het was een Fuscous Honeyeater. Totdat er een dikke Engelse meid vond dat ze zonder te kijken dwars door ons heen , en de vogel, kon lopen waarmee het feest ten einde kwam. Terug naar boven kon op twee manieren, één via het treintje met 50 graden hoek of lopen via een lange bush walk met steile paden en glibberige rotsen ruim 400 meter naar boven. We zijn met ons allen toch maar met het treintje gegaan. Daar aangekomen iedereen naar de wc en eindelijk onze koffie deze keer met blueberrybrood erbij want het was al ver over onze lunchtijd heen. Marja bleef in het restaurant achter terwijl wij met de gondel en de Skyrail heen en weer gingen voor de lol. Na terug keer wat leuke souvenirs gekocht en op weg met de auto naar de volgende waterval, voor een mooie foto sessie. Waarna we tegen vijven richting Blackheat reden voor boven genoemde maaltijd.

Hebben wij gisteren dan niets gedaan? Jawel op de 13^de zijn wij ook op pad geweest in dit gebied. Eerst naar het grote uitkijk punt en een paar wandelingen onder andere naar de eerste toren van de drie zusjes. Daarna naar een loopje rondom de watervallen en een stukje bush walk. Bovendien hebben de dames nog even een tijdje op de mannen moeten wachten terwijl wij een wat steilere loop en een gevaarlijk loop deden langs de rand van de vallei. Foto’s staan volgens mij al bij beide dames op het bekende verhaal van Facebook.Al met al vermaken wij prima hier met de warme dagen en de koude nachten die zorgen dat we heerlijk kunnen slapen en zelfs onze dekbedden uit de kast moesten trekken om warm te blijven. Sterker nog zowel gisterenavond als vanavond hebben wij de verwarming aan staan in de tent die aan de caravan is gebouwd. Niet dat het heel erg koud is maar zo tegen negen uur zakt het wel onder de twintig graden en dat is niet echt lekker als je in een korte broek en T-shirt loopt of stil zit om het thuisfront op de hoogte te houden.

Even nog wat diverse mededelingen; Els haar been is na twee redelijk netjes genezen gelukkig. De koplamp van de auto samen met de bullbar zien er weer fatsoenlijk uit. Dus dit in vervolg op eerdere verhalen. Het enige is de kwaliteit van het internet. De dames moeten er nu steeds om lachen hoe het telkens uitvalt en opnieuw opstart. En foto’s versturen lukt al bijna helemaal niet , maar zal weer goed komen, denk ik.

Nou tot het volgende verhaal beste volgers. Vragen stellen mag ook hoor!!!!

scherpe bochten en bergen

12 feb. 2019

Vandaag een korte maar zeer uitdagende rit, van het voor Marja niet echtherkenbare Orange in het binnenland naar Katoomba in de “The Blue Mountains” , een totaal ander gebied. Dit is een regenwoud in de bergen die vanaf de kust bij Sydney het binnenland in leiden tot bijna 180 km diep.

De rit begon zoals die van gisteren over lang glooiende heuvels met wat licht groen gras en en verspreid de o zo bekende Australische eucalyptus bomen, dit bleef zo totdat we Bathorst 20 km voorbij waren en er ineens slechts twee rijbanen waren op de redelijk vlakke stukken en drie berg opgaand. Drie klinkt veel maar het is slechts een inhaal strook voor een 400 tot 500 meter. Dit veranderde toen de echte grote jongens begonnen die stijl zijn en behoorlijk bochtig met daarna zeer lange scherpe afdalingen. De regel is, de versnelling die je gebruikt op te stijgen gebruik je ook om te dalen, dit doet niet iedereen. Ook een knoert van een vrachtwagen niet die geladen was met hout, vermoedelijk voor pallets. Die kwam iedereen met een rotgang voorbij berg af maar berg op moest hij remmen voor een klein busje met het resultaat dat hij slechts met 20 km p.u. naar boven kroop en een sliert verkeer ophield. Gelukkig heeft onze auto low gear ( het is een 4x4 ), waarin we vanaf net onder de 20 tot aan 50 km konden doortrekken en zo de jongen voorbij naar boven reden. Hoewel in de bochten moesten ook wij terug naar net boven de 20. Deze actie hebben wij vandaag diverse malen herhaald. Hiermee wordt een ritje van 150 km tot redelijk inspannend en voor sommige anderen ook uitdagend om mee te maken.

Na bijna 2 uur ploeteren kwamen wij bij het plaatsje Blackheat waar we na wat zoeken een parkeerplekje in een straatje vonden voor onze combinatie zodat we eindelijk aandacht aan onze verslaving konden geven, (ijs)- koffie. Ja ook Marja en Carl zijn voor het koude spul gevallen, iced long blacks. Ben dus niet meer alleen hiermede.

Hiervandaan was het nog maar 30 km naar de camping, Katoomba Falls , net tegen de 3 sisters waardoor de Blue Mountains zo bekend zijn.

Het inchecken ging gemakkelijk omdat wij vooraf gereserveerd hadden, gelukkig maar want ondanks dat de vakantietijd is afgelopen zit het stampvol, alleen het betalen ging niet. Na drie keer proberen mochten we doorrijden en later betalen. Het pin betalen gaat hier soms net zo als het internet, het weigert of is net even te zwak, heeft te maken met de kwaliteit en de verschillende systemen die botsen in dit grote land met lange afstanden en veel obstakels zoals bergen. Tegen de avond is het wel gelukt nadat de pinautomaat was reset.

De caravan opzetten samen met de tent, de uitbouw staat nu erg strak nadat er wat modificatie zijn doorgevoerd, ging zeer soepel en binnen 1.5 uur stond alles naast onze eigen badkamer en wc op een groot stuk beton. Moest wel 3 keer steken voordat de sleurhut stond zoals ik het als chauffeur wilde hebben. Samen een drankje genomen waarna de eerste blik op de eerste “look out “ hier werd geworpen. De komende dagen staan wandeling en bezoeken aan diverse leuke en mooie zaken gepland.

Meer weten , blijf ons volgen.

Orange

11 februari 2019

Na een zeer koude nacht waarbij de temperatuur daalde tot richting de 7 graden zijn wij eerst de stad, Orange,in gegaan om te zien of we een startpunt voor Marja konden vinden uit de jaren 60. Helaas zelfs het oude postkantoor was vanbuiten nog wel oud maar vanbinnen volledig gemoderniseerd. De winkelstraat was niet meer stoffig en alles lag er keurig netjes bij, anders dan haar herinneringen waren er over. Na weer eens aan de koffie ( ijs) te hebben gelurkt zijn we rond gaan lopen in de hoop op ergens een glimp van iets, helaas bleef dit uit. Toen met de auto de oudere wijken in en rondjes rijden, en hoewelwe wel oude caravans en auto’s vonden die meer dan 50 jaar oud waren geen huizen die een belletje deden rinkelen.Nog een paar oudere mensen aangesproken om te zien of die wat wisten , maar helaas buiten een leuk gesprek werd ook dit niets zelfs niet met een dame die er al 55 jaar woonde en dacht iedereen te kennen. Als het een jongen was geweest in plaats van een meisje dan hadden wij bij haar wel kans gehad zei ze zelf. Uiteindelijk als laatste bij een verzorgingstehuis aangeklopt en via hun computer systeem gekeken of er een Gloria Murray was die aan onze leeftijd voldeed, ook hier nul op het rekwest.

Heerlijk geluncht in de caravan en toen op naar Bathurst gereden alwaar we het race circuit Mount Panorama hebben gereden. Ben eerst, toen Carl en Els, Marja alleen het rechte stuk i.v.m. de bergachtige hoogtes waar zij weinig heil in ziet. Terecht want dit soort dingen moet je alleen doen als je het echt wilt. Op dit circuit worden de v8 races gehouden en die jongens vliegen er over met snelheden van 300 km maar wij mogen niet snellen dan 60 km en de politie controleert regelmatig met kans op verlies van je rijbewijs, dat kunnen wij niet gebruiken. Bovendien is onze Holden wel krachtig maar niet supersnel.

Op de weg terug even getankt bij de BP en dat scheel 20 $ cent per liter met de Shell van gisteren onderweg, die laten wij dus voortaan links liggen als het kan, want niet alleen wij hebben vaak dorst maar ook onze sleurbak met zijn v van 3.5 liter.

Gelukkig was onze favoriete groentehandel langs de boulevard open en hebben we een berg fruit ingeslagen voor een leuke prijs. Men had er bakken met mixed fruit staan voor 8 $ maar Carl wilde graag zo’n bak maar dan alleen verschillende pruimen om te proberen. Normaal betalen wij in de winkels gemiddeld 1 $ per gele pruim, nu hadden wij 10 gele, 10 rode, 10 paarse en nog wat andere voor totaal 8 $, wat neer komt op 5,50 euro.

De rit terug was simpel en snel en na het eten van broccoli en een heerlijke sappige mango en een soepele whisky die Carl had gekocht zijn we allemaal bijtijds plat gegaan in de koelte van de nacht, want straks gaan we weer verder nu richting de kust, maar nog niet helemaal.

Op naar het volgende verhaal.

Einde van ons bezoek aan Canberra

10 februari 2019

Zondag vandaag en ja wij gaan reizen. Van Canberra de hoofdstad en onze plek waar we jaren hebben gewoond en gewerkt gaan we achter ons laten, maar niet zonder dat we nog even langs een paar mogelijke memorie lane  gaan.

Op de weg naar Orange gaan we een omweg maken, eerst langs “Lake George “ wat nu bijna droog staat en wij vroeger regelmatig in zwommen. Was leuk om te zien alleen jammer dat het niets is uit onze jeugd. Toen door naar Goulburn waar we stopte voor een bekende koffie tijd. Dat werd een kleine verrassing, het koffiebarretje had geen koude dranken meer, de andere koffieshop te druk dus eindigede we bij Macca’s (McDonalds) met wel een echte koffiehoek gelukkig.

Toen door naar het grote schaap op de hoek van de oude snelweg want tegenwoordig wordt je om de stad heen geleid terwijl je er vroeger dwars doorheen reed. Ook stonden de dwarsrailingen er toen nog waar de paarden aan vast gemaakt werden tot ver in de jaren zestig. Waarom, dit stadje was het centrum van de schapen en hun wol uit een verre omgeving en schapen werden gedreven door een soort cowboys met honden, de schaper werden er geschoren de wol werd verzameld in gigantische schuren gebundeld en per trein vervoerd naar de verwerkers en zelfs naar Engeland per schip. Overal waar je kijkt zie je dit verleden terug en de oude gevel van de huizen winkels en schuren dateren terug tot begin 1800.

Hiervandaan via een mooie rustige binnenweg langs dromerige dorpjes en boerderijen kwamen wij bij Taralga voor een korte stop. Op onze oude kaart stond er een gravelweg van 72 km lang op de nieuwe kaart van Carl & Marja leek die nu geasfalteerd dus die namen wij dan ook anders dan een omweg te nemen van ongeveer 100 km. In eerste instantie leek die keus een gemakkelijke weg die ons rechtsreeks naar Oberon zou voeren over een vlakke weg. Niets was minder waar. Na 50 km veranderde de vlakke makkelijke weg in een bochtige bergweg met smalle paadjes en steile klimmen met haarspeldbochten en scherpe dalingen. Wij waren aangekomen aan de eerste uitlopers van de “ Blue Mountains”. Er waren stukken bij waar we in de laagste versnelling van de 4x4 moesten rijden om zowel naar boven als naar beneden te gaan. Al met al zeer leuk om te doen en uitdagend voor de anderen om mee te maken.

Via Oberon en Bathorst kwamen wij voor 17.00 uur in Orange aan en stonden we snel opgezet om de zon onder te kunnen zien gaan in een oranje paarse gloed aan de ene kant en een helwitte lucht aan de andere kant met een maan die op zijn kop stond.

De nacht viel snel en het koelde snel af zodat we vannacht allemaal onder dekens zullen moeten slapen.

Morgen gaan we Orange in, voor en nieuwe belevenis.

BBQ

Vrijdag 8 februari,

Vanochtend erg vroeg op maar voor een goede reden.

Na ruim een uur rijden waren wij vanaf Canberra dwars door de heuvels en lichte bergen rond de stad bij Tidbinbilla aangekomen waar ruimte schotels, parabool, digitaal en zelf laser, staan om alle Amerikaanse ruimtevoertuigen en satellieten te volgen en de informatie door te sturen naar Texas.

Hier kregen wij een door Peter Hengst georganiseerde vip toer over en in het complex door een vriend , Bill. Aangezien alles geclassificeerd is en moet blijven laten wij het bij deze uitleg en kunnen we zeggen dat we veel geleerd en gezien hebben die ochtend. Met dank aan Peter en Bill.

Tidbinbilla ligt ver achter een zeer bekende (voor mensen die hier gewoond hebben) rivier en hoge dam namelijk de Cotter, een plek waar wij vroeger gingen zwemmen en over rotsen klimmen op de warme lange zomer dagen. Nu door het bouwen van de dam, een water reservoir en hydro centrale ineen, is de rivier niet meer zo breed en diep maar toch nog een zeer mooie rustige groene omgeving om in te vertoeven. Wij hebben dan ook een aardig stuk gelopen en gelukkig waren er voor Marja ( en ook voor mij ) veel herkenningspunten die leuke herinneringen uit lang vervlogen tijden. Ook begonnen wij aan een klim naar de bovenkant van de dam, maar mede doordat we géén flessen water hadden meegenomen en de hitte die richting de 40 ging zijn we halverwege omgedraaid om weer de koelte van de rivier te volgen tot waar de auto stond en onderweg hopend dat we eindelijk eens de verdomde Platypus (vogelbekdier)ergens zouden zien , maar helaas nog niet.

Wij hadden een bbq afspraak bij Jos en Laz staan in de middag mede ook omdat we gebruik wilde maken van gereedschap van Laz om de auto te herstellen voordat we Canberra op zondag gaan verlaten. Zoals eerder vermeld hebben wij een kapotte koplamp en een bullbar die verhinderde dat de motorkap open kon. Carl en ik hebben met behulp van een boom en een singel de bullbar in voorgaande dagen al 3 cm kunnen terugbuigen en naderhand met een steviger nylon koord zelfs geheel weer kunnen richten zodat die er weer fatsoenlijk uitzag. In het begin van de week een koplamp besteld bij een sloop in Queanbeyan, ( ja daar wonen ook Jos en Laz ) welke wij op vrijdag op weg naar de bbq hebben opgehaald. Ondanks dat het weer erg snel wisselt op dit moment, vanochtend erg heet en vanmiddag zwaar bewolkt met kans op onweer, kregen wij samen met Laz het voor elkaar om de totale bumper aan één zijde los te maken waardoor er ruimte ontstond om de kapotte lamp te verwijderen en de nieuwe te plaatsen voordat de bui los barste. Dus de Rodeo heeft weer twee ogen en alles is weer normaal. Tevens de led verstraler voor het nacht rijden bijgesteld waardoor je niet de boomtoppen ziet maar de weg en alle beesten die er overheen lopen in het donker.

De middag verliep samen met de bbq erg gezellig en het eten was heerlijk en veel te veel evenals de hoeveelheid wijn die werd geschonken en gedronken, maar aangezien ik niet mijn rijbewijs wil verliezen heb ik mij gedragen als bob en kon zodoende ook op een fatsoenlijke manier met alle lampen spelend terug rijden naar de camping in het donker. Waarna iedereen moe maar voldaan al snurkend weggleed in een diepe slaap na wederom een fijne dag.

Morgen is onze reserve dag die we niet ingevuld hebben dus is er van alles mogelijk, dus blijf lezen als het internet sterk genoeg is tenminste, tot dan volgers.

50 jaar terug in de tijd.

7 februari 2019

Allemaal vroeg op vandaag met wisselend slaap resultaat. De dames hebben hun gewone ontbijtje gegeten terwijl Carl en ik de laatste eetbare stukken van de varkenspoot hebben opgegeten, na opwarming in de magnetron, op bruin brood. Beetje anders ontbijt dan anders , maar wie maalt daarom, we zijn toch op vakantie.

De bedoeling was om vandaag , Lake Burley, op te gaan met een rondvaart bootje om zo Canberra vanaf het water te bekijken. Sommige van de lezers kennen dit. Helaas toen wij de informatie van tijden hadden bleek dat we binnen 20 minuten dwars door de stad moesten rijden, zelfs zonder iemand op de weg is dit mission impossible. Dus vergeten. Aangezien Marja nog wat herinneringen in het oude centrum heeft liggen zijn wij tijdens onze zoektocht naar onze dagelijkse ijskoffie ’s en 1 cappuccino beland bij de oude Monaro Shopping Mall, heerlijke koffie bij de Coffee Club. Hierna de stad zelf en zelfs het oude maar nog steeds volop in gebruik zijnde Canberra Theater, waar onze ma vroeger heeft gewerkt, bezocht en na 50 jaar straalt het dezelfde atmosfeer uitr zowel binnen als buiten. Er staan nog twee zeer markante punten in het centrum uit 1927 . twee identieke gebouwen in art Deco style, wit met veranda en zuilen, het Melbourne en Sydney gebouw, vroeger decadent en voor de upperclass nu vol met eettentjes, bars en leuke kleine winkeltjes. Het Sydney complex is deel opgeknapt en in oude glorie hersteld terwijl Melbourne dit op zeer minieme schaal heeft ondervonden. Overal hangen oude fotoborden met uitleg, soms zelfs gemaakt van oude films om de veranderingen door de jaren heen weer te geven. Gelukkig herkende Marja veel in het Sydney gebouw en waarschijnlijk ook haar oude werkplek van 50 jaar geleden. Dit zelfde gebeurde bij de oude Monaro Mall die is opgeslokt door een Mall die zeker tien maal groter is.

Omdat de tijd snel verstreek hebben wij een tosti bij Macca’s gegeten voordat we toch maar even naar het grote meer reden om foto’s te maken vanaf de lange in de hete middag zon badende boulevard die aan de overzijde van het centrum ligt maat wel te midden van alle regeringsgebouwen welk omzoomd zijn door zeer veel bomen en gras en parken. Tijdens onze slome slenterende wandeling ontdekte Els een bord met het feit dat er om 3 uur nog een bootje en ronde zou doen, na ampel overleg besloten deze kans aan te grijpen. Bij aanleggen stapte er 4 mensen uit en wij vieren erin, aangezien het nog geen 3 uur was wachtte hij met de afvaart en zowaar er kwamen nog 4 mensen bij uit Geelong vandaan. Al rap bleek er 1 Nederlandse bij te zitten die gelijk honderd uit kletste totdat de bootsman haar rol over nam en alles een uur lang uitlegde met wat grappen er tussendoor net als gisteren die dame deed bij haar rondleiding. Voor ons gevoel was het dik in de 30 graden vandaag hoewel de elektronische meters slechts 28 aangaven op weg naar de camping. Tussendoor nog wat te bikken ingeslagen zodat we ook deze nacht met een volle maag kunnen overleven, wij zijn ondertussen wel aan onze 6 bak maal 24 flesjes water van 500 cc begonnen buiten de 10 ltr canister om en alle cola, bier, wijn enz.

Na de heerlijke wortelen met zalm en vruchten toetje maaltijd welke vooraf ging met wat kleine stukjes kaas, zijn wij nu bezig om onze verhalen achterstand te proberen in te halen, alleen houd het zwakke internet ons af van het plaatsen, al een week lang. Ook dit hoort erbij en jullie lezen het wel weer als het zover is.