De Gibb River Road Nederlands

De Gibb River Road.

Hoewel het niet meer in onze bedoeling lag om deze zware trip te gaan doen, is Els door de vele gesprekken met zowel oudere als jongere mensen die het wel gedaan hebben, omgegaan en zijn we op 1 september aan dit avontuur begonnen.

Niet in onze eigen auto (geen 4wdr), maar een van Wicked gehuurde 4wdr Suzuki Vitara met een tent op het dak. Hierbij was alles verzekerd ook twee banden en een voorruit.

De Gibb, is één van de laatste lange stukken weg in Australië die de naam weg niet mag hebben. Lange stukken zand en gravel weg met zo nu en dan een klein stukje asfalt en veel diepe rivier kruisingen waar je over of beton, of losse rotsen en stenen, of zandbodem met rotsen rijdt. Nergens vlak, altijd oneffen, berg op of af, veel bochten en het gevaarlijkste van al, scherpe stenen die los liggen of omhoog steken en je banden lekprikken.

Het meest verraderlijke van al, zijn niet de voorgenoemde zaken maar wat men hier noemt de “corrigations”, de ribbels in de weg die lijken op golven in golfplaat. Dit varieert dan weer van 3 cm hoog tot 30 cm hoog en van 5 cm breed tot 40 cm in elke combinatie denkbaar met alle hier voorgenoemd wegdek (on)mogelijkheden. Toen ik vroeger in de buurt van Canberra mijn rijbewijs haalde leerde je “pas je weggedrag aan naar de weg omstandigheden”, deze regel uit mijn jeugd paste hier precies. En zo wordt je dan weer knap jong in je kop ineens.

Soms reden wij 80 à 90 km per uur (zonder geschud te worden) en soms slechts 15 kilometer per uur (waarbij je elk botje in je lichaam voelt).

Het eerste stuk weg vanaf Derby is geasfalteerd en wordt onverwachts een éénbaansweg met rood gravel langs de zijde.

Kort daarna rijd je alléén nog maar op rode en grijze gravel en begint de uitdaging werkelijk.

Je ogen op het wegdek houden en de scherpe punten en grote rotsen ontwijken terwijl je de kuilen in de weg probeert te missen. Ondanks de gesloten ramen komt er langzaamaan een rode waas in de auto en je proeft het stof en de zéér droge omgeving. Wij zijn er op voorbereid en hebben een 12volt koelbak en een koelbox met elementen, 50 liter water, 20 liter extra benzine en voor meer dan twee weken droog en blikvoer bij ons. Wij drinken veel en stoppen regelmatig even, dat is wel telkens wennen van de koele 19 graden in de auto naar bijna 40 buiten. De zon prikt op je blote huid.

De eerste dag (bijna 300km) zijn wij tot de kampeerplaats van Windjana Gorge (bijna 40 km vanaf de Gibb af naar rechts) gekomen en voor het donker stonden we onderaan de klif wat ooit een rif (zoals de Great Barrier Reef) was. De daktent opzetten is een fluitje van een cent, binnen vijf minuten was onze slaapplaats gereed, met kussens, slaapzakken, lakens, flesje drinken en hoofdlampjes voor de nacht. Terwijl ik het eten voorbereide is Els wat foto’s gaan maken voordat het stik donker werd. Want het is hier rond zes uur al donker en dan is het ook zwart overal. Ondanks dat het een bush camping is zijn (Basic) toiletten en zelfs douches (ook Basic, koud water). Toen wij aankwamen was er één andere caravan ter plekke maar tegen zessen waren wij met vijf vervoermiddelen. Om zes uur al weer wakker na een heerlijk en vooral stille nacht met een prachtige sterren hemel. Om acht uur aan de wandeling begonnen in de schaduw van het hoge klif, de wind is al weer warm en droog. Lopend langs de rotsen kan je zien dat het ooit zeebodem was want overal zitten zee fossielen in de wanden. De rivier staat laag en je kunt deels over de zandbodem lopen wel met beleid want overal zie je de krokodillen op de kant liggen zonnebaden, op een stuk van 500 meter zeker 100 stuks. Als je verder loopt (in de zon is het alweer boven de 30 graden nu) kom je bij poelen waar allerlei vogels drinken, eten en badderen. Terwijl wij staan te kijken naar een steeds groter wordende voorbij vliegende groep gele en groen parkieten zitten er ineens een paar Bichenows naast mij op de grond op nog geen twee meter afstand. Overal zie je reigers, Ibissen, Lepelaars, grote en kleine parkieten en zwarte papagaaien samen met brilvogeltjes en andere vinken, je komt hier ogen te kort. Op een droog stuk rivierbedding vinden wij en huid van een Python en even later een afdruk over ons pad van meer dan 30 cm breed van een Python.

Eigenlijk is dit een plek waar je dagen zou kunnen blijven rondhangen maar wij moeten nog ontbijten en weer verder.

Tegen 11,30 hebben wij alweer bijna 40 km schudweg achter ons en staan we op de parkeer plaats van iets aparts “The Tunnel Creek”.

Zoals het woord het al zegt, een beek door een tunnel van een berg. Lopend naar de ingang zie je niets van de Creek en de ingang zelf wordt afgesloten (verborgen) door een mega groot rotsblok waardoor je door een zeer smalle spleet tussen het rotsblok en de bergwand heen moet wringen waarna je ineens in de grot met water staat. De tunnel zelf varieert van 2 meter hoog tot een meter of 8 en breed van 4 tot 20 meter. Het eerste stuk van 200 meter lang heeft licht van buiten waarna het aarde donker wordt. In deze tijd (de droge periode) staat er slechts 40 tot 50 cm water in en kan je ondergronds door de bergketen heen lopen tot aan de rivier die deze Creek zelfs in de droge tijd nog voedt met vers helder water.

Els zag het niet zitten om de tocht van 45 minuten lopen (één richting) door de tunnel en het water te maken, zeker niet toen ze van anderen hoorde dat er zoetwater krokodillen waren gezien. Maar ze wilde wel dat ik ging. Zoiets laat ik mij geen twee keer zeggen, dus gewapend met een lamp op mijn hoofd en een stevige zaklamp ben ik op weg gegaan. Soms is het even goed zoeken naar het juiste pad zowel op droge als door het water maar vaak kan je langs de bedding lopen en hoor je alléén het gesop van je eigen natte voeten en het (soms) fladderen en krijsen van de vleermuizen die vlak boven je hoofd vliegen en hangen. Ineens zie ik halverwege een paar rood oranje knopjes weerkaatsen van de lichtbundel van de zaklamp. (vreemd dat je dat niet hebt van de LED lamp op je hoofd), dus wat langzamer en voorzichtiger lopen en ja hoor hier ligt op de rivier bank waar ik loop een krokodil van ongeveer 1,5 meter rustig naar mij te kijken. Op een goede meter afstand wat foto’s gemaakt en weer verder gelopen. Even later zie ik ook nummer twee in het water drijven langs de bank waarop ik loop. Voor mij zie ik wat LED lampjes wiebelen en dit blijken mensen die al weer op de terug weg zijn, na een praatje en de aanwijzing waar de krok ligt verder wadend in het stikken donker met alleen de koplamp als gids, machtig mooi. De tunnel bodem varieert van zand naar grind naar rotsen, van droog naar nat en soms ook behoorlijk slipperig van ondiep, net je voeten nat tot bijna het water aan je kruis. De lucht is in het eerste deel fris en wordt gevoed door een inzakking waardoor je ineens in het volle zonlicht loopt halverwege. Het tweede deel is langer, de lucht is muf en zompig en het pad wat ik koos slingerde zich van links naar rechts en weer terug langs de wanden. Aan de wanden kan je goed zien wat het water geweld hier doet in de natte tijd en de rotsen zijn dan ook super glad afgesleten, bijna gepolijst. Na een scherpe bocht wordt het ineens licht en sta je bij een weelderige begroeide opening van de Creek aan de andere zijde van de bergrug. Mooie oude bomen volop in bloei grote varens en heerlijke frisse lucht. Na een paar foto’s besluit ik terug te gaan want Els zit op mij te wachten. Wat een heerlijk, spannend en mooi avontuur wat ik voor géén goud had willen missen. Voor dit soort dingen neem je de moeite om de Gibb te bedwingen.

Dit is slechts één klein stukje van onze eerste 24 uurs belevenis op, maar vooral naast, de Gibb. Ik weet dat ik niet alles kan gaan beschrijven en omschrijven maar dit soort dingen doen (wandelingen, beklimmingen, oversteken) doen wij onderweg overal.

Jullie zullen het met de bijbehorende foto’s en commentaar moeten doen helaas.

Wel zal ik hier nog even de “El Questro” ervaring beschrijven.

Na vijf dagen rijden komen wij bij onze eerste echte uitdaging voor Els en de auto en mij aan. Na onze heerlijke overnachting op “Home Stead Vallei”, omdat wij niet meer “El Questro konden bereiken voor het donken en bijna zes uur hadden gereden over nog géén 200 km, komen wij bij een rivier crossing met voldoende stromend water. Het is de hier beruchte “Pentacost”. Ik ben even uitgestapt, het is al 39 graden, en de oversteek getaxeerd. Eerst rechts rijdend halverwege naar links uitwijkend voor een puntrots en direct weer naar rechts om een andere te ontwijken (maar niet te veel, want we willen niet in de rivier zelf belanden) en met extra gas naar boven over de rots en keien bodem. Gemiddeld geschatte diepte valt mee, 40 tot 50 cm, denk ik. Els vindt deze situatie niet leuk en vraagt of ze niet beter over de rotsen naar de overkant kan lopen, dat kan maar ook hier zitten groene platbekteckels, dus géén goed idee. Advies, blijf rustig zitten pak je camera en schiet wat plaatjes, ik rij wel.

Auto in 4wdr vast en lage giering en rustig pruttelend in de één naar de overzijde gereden, geen probleem. Alléén boven bleef te auto in 4wdr lock staan, na een paar maal proberen iets achteruit gereden en dat hielp, dus we konden weer verder. Na een uurtje waren wij vlak bij de camping van “El Questro” met nog één hindernisje te gaan, weer een rivier. Deze is dieper en stroomt sneller maar rijden regelmatig auto over en daardoor heeft het zand met rotsbodem een duidelijk spoor. Els vindt het nog steeds niet een leuke bezigheid maar ik zie de lol er wel van in dus binnen een paar minuten staan wij aan de overzijde en rijden wij de mooie natuur camping op. Is dit dan het einde van dit avontuur? Nee, de volgende ochtend wilde wij de “El Questro Gorge walk gaan doen en wat bleek onze auto was niet geschikt om de dubbele uitdaging aan te gaan volgens de rangers. Wat te doen, de tours waren al weg, wij wilde het niet missen, en nog een dag hier blijven om dan de volgende dag met een tour mee te gaan was veel tijdverlies. Gelukkig bood een ranger uitkomst, voor $ 40,00 p.p. brengen wij jullie naar de Gorge en halen je drie uur later weer op waarna je weer op weg kunt. Dit aanbod hebben wij natuurlijk aanvaart, je gaat géén 600 km rijden om deze kans te laten liggen.

Na een kwartier zaten wij in een grote open Land Cruiser en ik moet toegeven toen ik het 60 cm hoge losse zand zag voor de rivier en de 80 cm er na, denk ik niet dat onze auto dit had aangekund. Ik had het wel zelf willen proberen!.

Na een fantastische wandeling klimtocht langs mooie plekken van de Gorge bereikte wij na een goed uur een heldere poel waarin een super kei lag waardoor je alleen zwemmend en klimmend het volgende zeer zware traject zou kunnen bereiken waar vijf uur voor stond. Hierop besloten wij wat rust te nemen in de koelte en de schaduw van het hoge klif voordat we terug zijn gegaan naar ons ophaal punt. Om even voor twaalf uur was ons vervoer daar en deze had zelfs wat moeite om nu door het losse zand en water heen te komen. Na de lunch zijn wij met de auto weer door de rivier gegaan de dirt weg op richting Wyndham, om daar vogels “Goulds” in het wild te gaan bekijken, maar dat is weer een ander verhaal.

Natuurlijk hebben wij nog veel meer gedaan en gezien, indien ik dat nu allemaal opschrijf wordt dit verslag een boek en dat willen we niet, toch.

Tot zover een indruk van de Gibb.

Ik hoop dat jullie ook een beetje mee kunnen genieten via onze foto’s die ik er zo snel mogelijk bij plaats.

Groetjes “Thedownunders”.

Lake Argyle. Nederlands.

Lake Argyle. Nederlands.

Na ons verblijf in Kakadu National Park, zijn wij net buiten Darwin in Howard Springs neer gestreken op een Big4 camping met alle faciliteiten en rust want we staan zeker 7 km vanaf de Hwy richting Darwin.

De eerste middag alléén maar boodschappen gedaan en de afspraken voor de service van de auto en caravan gemaakt, was nodig want de auto is al 300km over zijn kilometer stand heen en de caravan moest rond de 8500km en daar zitten wij net op.

In de loop van de avond kregen wij een sms van de zus van David dat haar broer ook op een Big4 stond met een camper, merk Winnabago en een klein blauw autootje er achter. Wij in het donker op zoek, staat hij in de zelfde laan drie plaatsen verderop. Je begrijpt wel dat we even aanklopte en voor dat wij het door hadden was het weer laat.

In de ochtend op zoek naar een monteur voor de auto en gelukkig kon ik om 12,30 uur al terecht. Hoewel er geen problemen met de auto waren en er niets extra moest worden gedaan heb ik al vast wel de aandrijfriem laten vervangen want die drogen snel uit hier met de hoge temperaturen en ik moet er niet aan denken als die breekt ergens in de bush straks. De volgende dag, zaterdag, waren om 10.00 uur alle reizende Moore’s aanwezig voor koffie maar voor we het wisten was het lunchtijd en na veel plezier zijn ze om een uur of vijf weer vertrokken. Zondag overdag rustig aan gedaan en de eerste strepen van de caravan een andere kleur geverfd moest wel op tijds klaar zijn zodat wij net als op donderdagavond weer naar de Mindil Markets konden gaan in Darwin. Deze markt doet mij echt terug denken de oude hippie markten in Sydney. Veel te zien en heel veel soorten eten om uit te kiezen, deze keer hebben wijn het bij allemaal kleine hapjes gehouden van verschillende kraampjes.

Maandag zonder de caravan naar Litchfield Park gereden en daar verschillende stevige wandelingen naar watervallen gedaan waarvan één er uit sprong.

Dit heet de “Cascade Falls”, en je kon kiezen uit een makkelijke route naar de lage waterval of een iets moeilijkere maar veel langere wandelroute naar de hoge watervallen en dan via de lage weer terug. Aangezien Els en ik nergens meer voor terug deinzen hebben wij de lange route gekozen. Flink wat water mee en rustig lopend hebben we de drie kilometer naar boven afgelegd door ruig en heet terrein de berg op in drie kwartier toen wij arriveerde bij de hoge “Cascade”. Erg mooi en er liep zelfs nog water over ondanks dat we midden in het droge seizoen zitten en het al zes maanden niet meer heeft geregend. Even een pauze genomen en genoten van de koelte van het water, maar toen we weer op weg wilde gaan, naar de gemakkelijke en lage waterval, konden we de richting niet meer vinden. Dus de schaduw van de bomen opgezocht waar Els even ruste terwijl ik de berg op klom om te kijken of het pad daar liep. Toen ik bijna boven was, riep Els mij terug, en wat bleek tijdens het foto’s maken (en inzoomen) zag ze een bordje met een pijl richting de lage waterval aan de overkant van de rivier. Na klauteren en ontwijken van de rivierstroming belande wij weer op een soort pad waarin met kleine rood/oranje die geplakt waren op de rotsen in de rivier de richting aangaven. Helaas waren de meeste pijltjes door de stroming en rotsblokken weggevaagd en kon je hooguit nog de bevestiging er van vinden als aanwijzing. Na een goed uur klimmen en klauteren kwamen wij bij de lage waterval uit en was het pad weer zoek. Gelukkig kwamen er wat mensen via de lage waterval naar boven geklommen en bleek bij navraag dat zij het “easy” pad hadden genomen wat zwaar tegen viel want het was klimmen en klauteren en glibberen over puntige rotsen in door en over het water om weer bij het pad te komen. Els wilde verder en niet terug dus wij ook over smalle richels en puntige rotsen heen om de overzijde van de rivier en de waterval te bereiken, ik vond het machtig mooi om te doen (een beetje jeugd van de Cotter en Suriname was weer terug). Gelukkig bereikte we na een half uur een zand/rots pad wat ons direct in een stuk onverwacht regenwoud leidde met steile klimmen en boomstronken als hindernissen. Hier vandaan, bereikte wij na een uur weer onze auto en konden we voldaan en vermoeid terug kijken op een geweldige wandeling met een zeer avontuurlijk karakter, met mooie herinneringen en prachtige foto’s van schitterende ongerepte natuur.

Dinsdag een grote schok toen de monteur onze caravan een beurt kwam geven (op de camping, goed he), want toen hij het linker wiel demonteerde voor het bekijken van de remmen en de lagers stak het ijzerdraad aan de achterzijde van de band door het loopvlak heen. Kan gebeuren dus het reserve wiel gepakt wat nog nooit was gebruikt maar in het zonlicht zag ik kleine barstjes in het rubber, bleek de band nog ouder dan de caravan zelf, namelijk van 1983. Dus niet meer te gebruiken helaas. Uiteindelijk alle wielen in de auto gegooid en op zoek naar drie nieuwe banden. Die vond ik bij K-markt, het waren “Goodyear” lichte truck banden die men binnen twee uur kon monteren. De monteur op de camping heeft ze er weer onder gezet en daarmee hebben we een groot probleem weten te voorkomen denk ik. Ondanks de extra onverwachte kosten zijn wij toch naar Bunnings (Aussie Praxis) gegaan om wat LED verlichting te halen voor de sleurhut want toen laatst de stroom uit viel hadden alleen wat zaklampen.

Natuurlijk hebben wij nog veel gedaan, beleeft en mensen ontmoet en nog veel te vertellen maar dan wordt dit echt een boek en dat willen wij jullie niet aandoen, dus hieronder beknopt een paar dagen tot op heden, vrijdag 22 augustus.

Woensdag 12 -8.

Naar Katherine terug waar de splitsing van de wegen lopen en wij moeten gaan kiezen wat te doen. Voor de derde keer naar de Big4 aldaar in vier jaar, moet dus wel bevallen. Bleken Jos en Laz daar ook te zijn aangekomen op een ander camping in de stad waar wij de avond hebben doorgebracht met eten en een drankje.

Donderdag 13-8.

Naar Edith Falls gereden waar we weer een lange wandeling hebben gedaan over de bergen rond de watervallen zodat we de watervallen van bovenaf konden bekijken na ruim twee uur waren we terug bij de start en zijn we gaan zwemmen in de rivier die door de waterval wordt gevorm, en hoewel er krokodillen zijn daar was het veilig omdat het zoetwater jongens zijn. Voor ons beide geldt dat onze conditie blijkbaar beter wordt met de dag want het ging er “easy” deze keer.

Vrijdag 14-8.

Na een heerlijker lange nachtrust (inspanning???) is Els naar de kapper gegaan op de camping en ben ik wat kleine klusjes gaan doen aan de caravan. In de middag heeft Els alle was weggewerkt terwijl ik de strepen op de caravan heb geverfd.

Zaterdag 15-8.

Gewoon een reisdag op weg naar Timber Creek als tussen stop. Met een grote verrassing, een basis camping niets op aan te merken en goedkoop in tegen stelling tot de meeste roadhouses onder weg, maar een kleine rivier aan de achterzijde met zoetwater krokodillen die om 17.00 uur gevoerd werden zodat wij foto’s konden maken. Ook veel vogels in de bomen en op het gras en een hangbrug over de rivier waarna de bush begon en er in de bomen wel een paar honderd vliegende honden (vruchten etende vleermuizen) hingen te schreeuwen).

Ik had in de middag nog tijd genoeg om weer een streep te schilderen, is nu bijna af en het wordt wel wat.

Zondag 16-8.

Weer een reisdag nu naar een geliefde “Lake Argyle”.

Hier kregen wij een mooie plek in de schaduw waar vandaag wij de vallei onder ons kunnen overzien tot aan het meer wat 18 tot 19 keer groter is dan de haven van Sydney. Hoewel de weg 4 jaar geleden hier leeg was en nu nog niet druk merkten wij wel dat er veel mensen deze richting op gaan in augustus/ september en was er meer verkeer dan toen. Na het betalen en wij naar onze plek reden begon er een feest van herkenning want we werden welkom geheten en toegezwaaid door stellen die we op eerdere campings hadden ontmoet en onze felle strepen op de caravan schijnen op te vallen en worden een punt van herkenning blijkbaar.

Wij hebben hier een week geboekt, deels om de omgeving te verkennen, vogels te bekijken in het wild, dingen te doen en wandelingen te ondernemen.

Maandag 17-08.

Nog voor het ontbijt en de hoge temperatuur ( richting de 35 tot 40 graden) de bovenrand aan de deurzijde die goud was lichtgrijs gemaakt. Was dat gisteren van plan maar de tijd is hier 1,30 uur terug gezet dus het was al snel donker maar ook eerder licht in de morgen.

Tot mijn verbazing heeft Els het over onze route aanpassen en in plaats hier vandaan naar Alice Springs te gaan toch richting Broome en Perth te rijden.

Dinsdag 18-08.

Weer vroeg begonnen met klussen en de andere zijde van de caravan de streep na het verwijderen van de overtollige siliconenkit ook grijs geschilderd.

Toen omgekleed en onze zweemkleding aangedaan want vanmiddag gaan we een boottoer maken over het meer “Lake Argyle” met als hoogtepunt de zonsondergang tijdens het zwemmen onder het genot van hapjes en drankjes ( wijn en bier) terwijl je in het water drijft.

Uiteindelijk ben ik wel het water in gegaan en Els niet die vond het te koud ,23 graden water en de lucht tegen de 30, maar ik denk dat het idee van de krokodillen hier (er zijn er 30.000 in het meer) haar partte speelde. De bergen waar het meer in ligt zijn 800 miljoen jaar oud en bevat om die redenen ook geen fossielen om het leven pas 500 miljoen jaar bestaat. Het diepste punt is 42 meter en is 18 a 19 x groter dan de haven van Sydney. Er verdampt 2 cm water uit meer per dag omdat het midden in de woestijn ligt. De Hydro centrale die de rivier voedt vanuit het meer zorgt voor genoeg stroom voor de gehele regio van de Kimberley. Hiermee bespaart men 1 miljoen liter diesel per week wat eerder werd verbruikt. Over groene energie gesproken.

Woensdag 19-08.

Naar Kununurra gereden (75km heen en ook weer terug) om samen met Els in de shopping Mall daar via internet (bij ons is er géén bereik) onze plannen te bekijken en eventueel te boeken.

Na drie uur interneteten en navragen hadden wij twee optie over.

a) Wij gaan met een 4wdr vanaf Kununurra de Gibb River Road doen, ja zij wilt nu ook graag, en moeten allerlei dingen aanschaffen om dit te kunnen doen en een deel van onze spullen uit de caravan meenemen. Terwijl niet alles is te verzekeren bij het huren. Slechts 1000km vrij.

b) Wij rijden door naar Broome, stappen daar in een 4wdr camper met een vaste uitklap tent op het dak waarbij we alléén onze kussens en slaapzakken hoeven mee te nemen terwijl alles verzekering technisch is geregeld. Kost wel meer maar geeft ook meer zekerheid. Zelfs twee banden en een vooruit zijn verzekerd tijdens onze rit en alle km vrij, komt goed uit want onze rit zal ergens tussen de 2000 en 2200 bedragen waarvan 900 over zware en moeilijk begaanbare dirt roads.

Uiteindelijk hebben wij besloten met Wicked ( optie B ) in zee te gaan en ja wij vertrekken vanaf Broome op 1 september voor 10 dagen voor de ultieme ervaring en uitdaging.

Dit houdt ook in dat wij tot die tijd , zeg 11 september, onbereikbaar zullen zijn en ook niets meer op reismee kunnen /zullen zetten tot na die datum.

Van één van ozne buren , die ook de GRR heeft gedaan, hebben wij een extra jerrycan gekregen voor de diesel, zelf hebben wij genoeg water bij ons dus maak je géén zorgen over ons.

Donderdag 20-08.

Vandaag de dam zelf bekeken en de gehele te rijden route langs de dam en de Ord rivier verkent. Weer heel wat foto’s gemaakt van de dam en ook van veel vogels, vanmiddag zelfs van een grote groep Gordelgrasvinken die hier tussen de caravans aan het scharrelen waren.

In de avond samen met de achter buren Des & Jeannette nasi en varkensvlees gegeten waarna we bij de buren naast ons met ons allen een tijdje hebben doorgebracht bij hun kampvuur en verhalen en ervaringen uitgewisseld onder een heldere sterren hemel en een zwoele avond van 25 graden.

Vrijdag 21-8.

Vanochtend vroeg opgestaan, 05,00 uur, om de zonsopgang te kunnen bewonderen en daarna drie wandelingen gedaan waarvan de langste ruim 2 km bergop om de kloof van de Ord rivier te bereiken en te bekijken. Het is nu nog geen 12.00 uur en het voelt alsof het al laat in de middag is. Het is langzaamaan ook warmer aan het worden richting de regentijd die ergens in november gebint en voor die tijd gaat de temperatuur eerst nog dik in de 40 dagelijks voor 2 maanden lang.

Zaterdag 22-8.

Naar Kununurra om de laatste dingen voor de Gibb te regelen en te kopen en dit verhaal op reismee te plaatsen. Ook hebben wij een koffie afspraak staan met ander reizigers die we eerder hebben ontmoet.

Zondag 23-08.

Reisdag richting Broome, wat hier bijna 1000 km vandaag ligt en wij ons grote avontuur te gemoed gaan. Waarschijnlijk rijden we eerst richting Wyndham om te zien of we daar de Goulds kunnen vinden want hier hebben we die nog niet gezien.

Wel lieve mensen, beste volgers, dat was het weer voorlopig en het is weer meer en een langer verhaal geworden dan ik vooraf dacht maar we doen en beleven ook zo veel samen waar we jullie deelgenoot van willen maken.

Tot ziens ergens half september!!!!

Lake Argyle. English.

Lake Argyle. English.

After we finished our trip through Kakadu, we went to a Big4 caravan park just outside of Darwin at Howard Springs with all the facilities and a lot of quite ness because it is situated about 7 kilometers away from the Hwy to Darwin.

In the afternoon we did some shopping and made the appointments for the service of the car and caravan, the car is already 300 kilometer over and the van got to be done around the 8500 and we just reached that today.

In the evening we got a text from Betty, the sister from David Moore that her brother Jim should be at the same park as us with a Winnabago and a blue small car behind it. So we got the torch out and went for a stroll in the dark would you believe it he was only three parking spaces away from us. You will understand that we knock on his door and before we knew it, it was late again.

Next morning I went out to look for a car mechanic to do the service to keep the warranty on the car. I was in luck because at 12, 30 he had some time to do it and even dough there was nothing wrong with the car I got him to replace the drive belt, because they dry out very fast here in the heat. And I don’t want any problems here in the outback.

The next day, Saturday, all the traveling Moore’s where at 10.00 o’clock at our place for a coffee but before we knew it, it was lunch time and by 17.00 hrs. we had to say good bye to the lovely bunch.

Sunday we took it easy and I covered the first gold stipe on the van with a new layer of red paint to brighten the van up. In the evening we went just like Thursday to the Mindil Markets in Darwin where ate all little small foods from different stalls, this Market really remind me of the hippie markets in Sydney in the old days. Lovely to be but we got to move on.

Monday we went without the van to Litchfield Park to do a couple of long walks to visit different waterfalls, from one I have to tell you the complete story.

This one is named “Cascade Falls”, and we could choose from an easy short walk or a bit more difficult and longer one where you end up on the top of the Cascade. After all we did in Kakadu we don’t scare easy anymore us we decided to do the long walk up and the easy short walk back; loaded with plenty of water we started the trip. The long way took us up the mountain for a long and hot three kilometers walk through ruff bush country with lots of rocks and high grass and we reached the waterfall after about 45 minutes which by the way is still flowing even after six months without rain in the middle of the current dry period. Lovely to be here, and to see this remote pristine wilderness.

After a short break along the river with nice cool running water we wanted to move on to

The easy part of the walk via the lower Cascade, but there was not a sign in sight to find the right track at all. So we crossed the river into the shade of the trees where Els waited while I climbed the next mountain to find out if the trail or path could be there somewhere. After a while Els called me back. When she was taking a photo she noticed a sign in the bush across the river with a arrow to the lower Cascade. We had to climb over rocks and wade through the river to get there to find out that most of the yellow/orange arrows where in the riverbed and either got washed away or became very vague to see. It took us an hour to climb down and then all the direction was gone. Luckily some people came climbing up from the lower fall over the supposed easy path. They told us it was a heavy walk and it took them more time effort than expected. Els didn’t want to go the same way back so we carried on. We had to climb down over pointy rocks, slippery wet green rocks, small edges and some deep steps down but after a good half an hour we got to the easy path and back on the promised track to find us in the middle of a unsuspected part of a rainforest with other difficulties. Like big tree stomps and steep climbs but we loved it anyway. Shortly after that we got on the path back to the carpark and got back into the car about an hour. Tiered, we looked back on a wonderful walk and a nice experience with a lot of adventure, nice memories, and beautiful photos from a part of pristine wilderness.

Tuesday, we got a big shock, when the caravan service guy took of the left wheel to check the brakes and wheel bearing, the steel was sticking right through the profile, which was still plentiful. No worry, I got a never used spare so got that of and when it got into the sun I saw cracks in the rubber everywhere. When we checked the date, the tyre was from 1983, older then the van. In the end I just put all the wheels in the Ute and went to look for 3 new tyres. I found them over at K-mart, Goodyear truck tyres which they promised to have ready within two hours for me. When I got back to the campsite the mechanic put them back on the van for me. I think we got saved from a big problem with our van further on on the road.

Even dough that we got a big dent in our budget we went to Bunnings to buy some battery operated Led lights for in the van so we will have lights inside even when the power fails like a couple of night ago.

Of course we did a lot in the days after this, we met people, done things, experienced a lot but we can’t write everything on this blog so I do just a short resume.

Wednesday 12-8.

To Katherine, where we have the choice of roads to take and we have to decide where we want to go from here. So, back for the third time to the Big4 there in four years’ time, must like it somehow. Found out that Jos and Laz got to Katherine too just on another campsite in town. We joined them for a lovely dinner and a drink that evening. Here our road will part but I am sure we will meet up again.

Thursday 13-8.

Went to the Edith Falls to do the 2 hours walk over the falls and end up at the bottom lake to do a swim in the waterhole. We know that it inhibits fresh water crocs but it is save. Our condition must get better with the days passing because it went (very) “easy”, this time

Friday 14-8.

After a long, long, night of good sleep, (tiredness????) Els went to the camp hairdresser and I did some jobs on the van in the meantime. In the afternoon Els did the laundry while I painted another panel on the van in grey.

Saturday 15-8.

Just a travel day on our way to Timber Creek as stop before we get to Lake Argyle as destination.

We got a big surprise; it was just a basic campsite with basic amenities but very cheap compared to other roadhouse camps on the Hwy, with a little creek at the end of their plot with fresh water crocs in it. Just for the guest they feed them at 17.00 hrs. so we can take photos. They also and a swing bridge over the creek which take you into the bush and in the trees just there you find more then couple of hundred bats hanging and screaming. Also a lot of different birds in the trees and on the lawns

I even had some time to paint another panel of the van. Slowly it is getting there.

Sunday 16-8.

Jet another travel day and pretty early in the afternoon we got to our beloved “Lake Argyle”.

They gave us a nice shady site overlooking the lake and the surrounding mountains. When we entered we got welcomed by people we seen on the road before and they recognized the different colored striping of the van. The lake is 18 till 19 times bigger than the Sydney harbor and is completely filled with fresh water.

We booked here for a week to do walk and see things and hopefully a lot of birds.

Monday 17-8.

Just before brekkie and the high temps (it is going into the 35 till 40) I gave the top edge of the van a little paint at the entrance side from gold to grey. Wanted to do it yesterday but it got dark to soon because of the 90 minutes time change.

It gets dark fast but it is a lot sooner light in the morning to.

Much to my surprise, Els is talking about a change in our itinerary and to move on towards Broome instead of Alice from here.

Tuesday 18-8.

Started early this morning, with removing all the unnecessary silicon from the top panel of the van, and painted that part as well light grey, to match up with my hair.

By lunchtime we had to get ready because we are doing an afternoon sunset cruise at Lake Argyle. At the end we have a swim in the lake while the sun sets and you drinking a beer or wine floating in the water. In the end I went alone in the water and Els stayed on board, she recons the water was to cold (23) and the air temp was almost 30, but I think it was the idea that the lake has about 30.000 crocs.

The mountains where the lake is formed are about 800 million years old and have no fossils in them because life as we know it started about 500 million years ago. Like a said before the lake is 18 till 19 bigger then Sydney harbor and filled with fresh water which supply the region with water whole year trough. It has a hydro power plant and produces enough power for all the towns and mines around here. By doing so they save on diesel they used to need about a million liter a week to supply power. Talking about sustainable energy!

The lake in the dry season, evaporate about 2 cm a day.

Wednesday 19-8.

We drove to Kununurra (75 k up and 75 k down) just to have internet in the shopping mall, because we don’t have any reception at Lake Argyle. So we can look at our plans and see what we can to do and have book.

After about three hours we have two options to choose from.

A) We pick up a 4wdr at Kununurra to do the Gibb River Road from there, yes Els wants to do the GRR. To do so we have to buy stuff and bring some of our things from the van over as well. We can’t get a complete insurance and only have 1000 kilometer’s free.

B) We move on to Broome (instead of Alice) get a 4wdr camper whit a tent on the rooftop and we only have to bring our pillows and sleeping bags. Everything is insured; even the windscreen and two tyres and all km are included. Cost a bit more but gives a lot of assurances, and the whole trip might take up to 2000 till 2200 km and from that about 900 over heavy dirt roads.

In the end we went for the 4wdr camper from Wicked at Broome (option B) and we will leave Broom on the 1th of September for 10 days for this ultimo challenge and new experience to do together.

This means also we want have any reception in that time, say till 11 of September, and we want be able to put anything on our blog till after that date.

From one of our camping neighbors we got an extra jerry can for diesel he has no need for anymore because he just finished the GRR, we have plenty of water, so don’t worry about us please.

Thursday 20-8

Today we traveled all along the dam and the Ord River for as far as we could. We took a lot of pictures again from the dam but also from the abounded birdlife which you find here as well.

In the evening we had dinner together with our neighbors from behind us and afterwards we joined the neighbors next to us at the campfire to exchange travel experiences under a ski full of stars and balmy evening with 25 degrees.

Friday 21-8.

Early up to watch the fantastic sunrise here over the mountains and after brekkie we did three walks. One was 2 km long up on the mountain just to see the gorge of the Ord River. While I am writing this it is only 12.00 o’clock but it feels like late in the afternoon. It is slowly becoming warmer as well as the buildup is starting according the locales and they expect it to go into the 40 degrees.

Saturday 22-8.

Up to Kununurra, to get the last things done for the trip on the Gibb, and to put this on our blog as well. Besides that we have a coffee date with a couple we met before and got to Kununurra now.

Sunday 23-08.

Travel day towards Broome, almost 1000km from here where a big adventure is waiting for us. Maybe we move on to Wyndham first, in an attempt to find the Gouldian finches which we haven’t seen yet up till now in this area.

Well you lovely people, dear followers, this was it for now and it became a lot longer story than I had planned but don’t forget we see, do and experience a lot together and there is so much to tell to you.

See you all again somewhere in the second half of September.

Kakadu Nederlands

Dag 5. 1^e dag in Kakadu.

Op ons gemak van Katherine naar Pine Creek gereden nadat wij een stel uit NSW hebben ontmoet die graag contact met ons houden, Jenny en Kevin. Hij bood ons aan om daar de caravan te stallen, heeft ruimte zat. Dat kan zolang ze de boel niet gaan verkopen wat wellicht één van de plannen is.

We hebben de toegangs kaarten voor Kakadu gekocht en verder alles bijgewerkt en nagelopen, de plaatsen voor twee nachten besproken in het park op een mooie camping met zwembad en zelfs stroom.

Vandaag de eerste rit door het voorland al gemaakt en de look out van Pine Creek naar de goud mijnen ook gelijk gedaan. Het is erg warm overdag maar nu ook snachts koelt het niet meer af en blijft in de 20 graden.

Weer veel oud ijzer zien staan en wat foto’s van genomen.

Dag 6. 2^e dag in Kakadu.

Voor twaalf uur stond vanochtend de caravan volledig opgezet op de camping “Mary River Roadhouse”, zodat wij vanmiddag al onze eerste tocht door de wildernis konden gaan maken.

Na een rit van zeker 40 km over grove en heuvelachtige “dirt road” bereikte wij even voor 14,00 uur Gunlom. Dit is een plek waar ooit een deel is opgenomen van de film Crocodile Dundy. De auto konden we parkeren aan de voet van een berg waarvan een waterval loopt van de top naar drie natuurlijke zwembaden die op hun beurt weer overlopen naar een nieuwe waterval die een beek (Creek) vult 500 mtr. lager. Normaal gesproken mag je ook naar de beek aan de voet van de berg, maar blijkbaar heeft iemand een melding van een krokodil gedaan en is de beek en omgeving voorlopig afgesloten. De klim naar de top mag wel. Die klim is in totaal één kilometer lang over rotsen en stenen en tussen bomen en struiken door slingerend de berg op. Hoewel wij er al in 2011 geweest waren stond dit punt op ons verlanglijstje. Het is er mooi en apart en je moet er een inspanning voor leveren. Na een drie kwartier klauteren en klimmen waren wij boven en hebben kunnen genieten van een adembenemend uitzicht en de waterval met waterkommen die je van beneden uit niet kan zien. Het is fascinerend dat zelfs nu in het droge seizoen er nog steeds water vanaf de hoogvlakte naar de waterval loopt.

Tegen het einde van de middag weer op de weg terug naar beneden en alvast de routes verkent voor onze twee lopen (walks) morgen die op de planning staan.

Vanavond samen met de camping buren fikkie gestookt en ervaringen uitgewisseld onder genot van een drankje en een heldere sterren hemel met een volle maan bij nog steeds dik 20 graden.

Dag 7. 3^e dag in Kakadu.

Vandaag van de Mary River roadhouse naar het oosten gereden en weer 20 km via een Dirt road naar een bush parkeerplaats gereden voor twee Walks. De eerste was de Yurmikmik Look Out waarbij je dwars door de ruige out back heen heuvel op en heuvel af naar een hoog punt loopt over een slingerend en oneffen pad vol met rotsen en hindernissen, maar het uitzicht maak alles goed. Zeker als je dit in de vroege ochtend doet wanneer de zon er wel is maar nog niet zo brand. Wat mooi is dat je langs zeer oude bomen komt maar ook erg jong spul, soms door het zand, soms door laag gras en struiken en dan weer door gras en riet van 2 tot 3 mrt. hoog ( speargrass). Elke bocht is het weer anders en andere natuur.

Op de terug weg zagen wij een bord voor de Car water Falls en achteraf bleek dat wij al ruim 2km van de afstand zouden hebben afgelegd, gelukkig hebben wij deze route niet gekozen want hij is veel zwaarder en zou één dag in beslag nemen. Wel zijn wij de andere route gaan doen, die van de Boulder Creek, alleen stond er géén druppel water meer in en waren er alléén grote, ruige rotsen en een moeilijk te belopen pad. Op dit pad kruiste ons een lange dunne zwarte slang toen ik een foto wilde maken was hij/zij al vertrokken in het hoge gras. Deze beide routes namen de gehele ochtend van ons in beslag. Wat leuk was dat toen we in Nieuw Zeeland waren, Els voor het eerst over een hangbrug heeft gelopen, en waar begonnen deze routes mee? Juist ja een hangbrug en een rooster brug. Hier vandaan naar “Gungurul”, een klim de berg op om de Mary river te kunnen zien slingeren door het landschap, niet zozeer het water maar meer de soort begroeiing langs de rivier. Mooie zware loop zo net na de lunch die we een paar keer moesten onderbreken om op adem te komen en wat te drinken vanwege het vele vocht verlies.(ruim 35 graden) Toen wij bijna beneden waren zijn we de loop naar de Mary River zelf gaan doen maar Els wilde niet verder dan de eerste droog staande rivier bank, ik ben wel verder gegaan tot aan de rivier zelf, die zelfs nu in de droge tijd nog steeds stroomt. Ook wordt je gewaarschuwd voor de aanwezigheid van zowel de zoet als de zout water krokodillen, dus heb ik mij gewapend met een flinke stok zodra ik de droge bodem bereikte, je weet maar nooit. ( een beetje het Suriname tijd gevoel was er weer)

Aangezien we vlak bij onze volgende beoogde camping waren zijn we 70km naar het oosten gereden om een plaatsje voor zondag en maandag te bespreken. Maar goed ook, want het is er stervens druk dit weekend. Er uit rijdend hadden wij onze eerste confrontatie deze vakantie met een wilde Dingo die de weg over stak, langs de weg bleef hij nog even naar ons kijken terwijl ik stopte maar tegen de tijd dat we de camera klaar hadden liep hij op een draf het bos in.

Op de weg terug richting onze huidige camping nog even gestopt voor onze laatste walk van de dag, die van Bukbukluk. Ook boven op een berg met een magnifiek uitzicht over de rivier en de begroeide bergen.

Doodmoe en dorstig kwamen wijn terug op de camping waar we gelijk hebben vol getankt want de teller stond op ruim 420 km en het is géén pretje als je hier zonder komt te staan en de reserve jerrycan wil ik nog niet aanspreken.

Totaal hebben wij tussen de 15 en 20 km door de bush gelopen vandaag en dat is zeker een prestatie voor twee van die grijze nomaden.

Dag 8. 4^e dag in Kakadu.

Vanochtend om 9,30 vertrokken voor onze verhuizing dieper Kakadu in naar de camping Cooinda Lodge Kakadu, dit is meer “Glamping”.

Hier kwamen wij om 11.05 uur aan en kregen een mooie plek onder een groten boom die flink wat schaduw geeft en een ruim stuk grasveld aangewezen, met stroom en water. Tot onze verwondering werkt hier zelfs onze Aussie telefoon en hebben we beperkt internet, terwijl je honderden kilometers ver van alles af zit.

Het inparkeren ging niet vlekkeloos maar na drie keer stond de combinatie keurig op zijn plaats. In de middag ( om 12.00 uur stond alles weer opgebouwd zelfs de luifel) zijn we naar het Warradjan Culture Centre gereden om onze kennis over de zowel oude als nieuwe cultuur van de Aboriginals uit te breiden. Heel mooi en interessant, alléén mag je geen foto’s maken du hiervan geen ondersteuning van het verhaal. Buiten gekomen stond er een bord van een Walk van 1 km door de bush aldaar. Wij dit doen natuurlijk , staan we na een 20 minuten bij de camping en konden we weer terug voor de auto die nog bij het centre stond.

Daarna een rustige middag genomen en Els heeft twee wassen gedraaid nu het kon.

Morgen weer een inspannende dag.

Dag 9. 5^e dag in Kakadu.

Tegen tienen in de auto voor ons volgend avontuur in de bush. De ” Jim Jim Billabong”, was het eerste aan de beurt, en hoewel de kaart aangaf dat we een verharde teerweg zouden hebben was het weer heerlijk crossen door rode stof terwijl je ontbijt uit je darmen geschud wordt. De Billabong is mooi en helder maar de omgeving viel wat tegen. Het wandel pad door de bush was een erg korte en deels afgesloten i.v.m. de aanwezigheid van krokodillen. Maar we hebben wel kunnen genieten van de ongerepte natuur daar en de oneindige stilte.

Het bezoek aan, Mirray Look Out, was heel andere koek, hier moesten we een behoorlijke klim over een steil pad in de volle zon langs de flank van de berg op. Aangezien we hier nu al vrij hoog zitten werd de lucht behoorlijk ijl en was ademen een opgave, dus met wat extra pauzes hebben we de klim in een half uur voltooid. Waarna we konden genieten van de koele bries op de top onder een afdak wat schaduw bracht en een fantastisch uitzicht naar alle kanten en een geanimeerd gesprek met een ouder Engels echtpaar wat ook aan het rondreizen is.

Na de lunch op de camping richting Jabiru gereden om wat inkopen te doen, alles dicht i.v.m. het lange weekend wat wij vergeten waren, wel alvast de camping kunnen boeken. Dit wordt een nieuwe ervaring. Een camping volledig gerund door Aboriginals.

Vlak bij de camping nog een drie kilometer lange bush loop gedaan en toen we om 18.30 uur terug waren bij onze sleurhut was er dus alweer een dag voorbij.

De dag van morgen heeft een veel belovend programma in petto voor ons.

Dag 10. 6^e dag in Kakadu.

Vandaag zijn wij precies 3 maanden in Australië. Onze rondreis begon later in die week.

Vandaag afscheid genomen van de vrij luxe camping en nu naar de Aboriginal camping in Jabiru waar we al om 10,30 uur arriveerde, beetje vroeg maar we mochten toch naar onze plek. Bleken we zowaar een eigen douche en wc achter de caravan te hebben, die was men nog een het schoonmaken terwijl wij de boel aan het instaleren waren. Het achteruit inrijden en parkeren met dit ding gaat ons steen gemakkelijker af en het opzetten en aansluiten ook dus binnen een half uur was alles klaar. Wij even de stad in waar we gisteren voor gesloten deuren stonden vanwege het lange weekend wat wij vergeten waren. Eerst een lekker cappuccino voor Els en een ijskoffie voor mij gescoord waarna we snel wat aanvulling aan onze voorraad hebben gedaan. Vond Els er twee leuke 3d kaarten voor de klein kinderen in het kleine lokale postkantoortje maar had men géén postzegels meer en dat kon wel dagen duren voordat ze er weer waren, de kaarten toch maar alvast gekocht en die postzegels kopen wij later wel. Tegen 12.00 uur weer bij de caravan voor de lunch en even later waren wij alweer op weg naar de volgende bezienswaardigheid “ krokodillen die bij hoog tij de rivier opzwemmen bij Cahill (Ubirr) om vis te vangen”’. Dit gebeurd een uur voor en na het hoogste getijde punt wat vandaag rond 14,30 uur lag. Wij kwamen er om even na enen aan en op verschillende punten was het al druk met kijkers. Je kon het water in de rivier zien stijgen terwijl de weg naar de overzijde langzaam onder water liep (wij mogen niet naar de overkant zonder schriftelijke toestemming, want het is Aboriginal land). Bovendien durf ik het wel aan, door het water rijden, maar Els vindt het maar niks. Langzaamaan kwamen er wat crocs de rivier op door zich met het hoogwater getijde mee te laten drijven, tegen de tijd dat het hoogwater was hebben wij er zeker tussen de 20 en 25 van de grote jongens tot aan 6 mtr voorbij zien komen, indrukwekkend. Ook veranderde het redelijk heldere water in een bruine modder massa door het verschil in boven en onderstroming. Tegen de tijd dat het water ging keren zijn wij weer op pad gegaan, deels omdat het spektakel over was en deels omdat de muggen het vandaag op Els hadden voorzien, en dat vond ze wat minder. Tussen door een geanimeerd gesprek gehad met ander toeschouwers, over milieu, Australië, kamperen en het verschil tussen kosten van leven hier en in Europa.

Hier vandaan een korte rit van een half uur naar een berg met veel rots schilderingen, Ubirr zelf, waarbij je de keus hebt van een korte route zonder klim of een lange route met klim de berg op waarbij je uiteindelijk boven op een rotsplateau eindigt ( hier is ook een deel van “Crocodile Dundee” opgenomen) en wat spectaculair om te zien. In dit gebied hebben wij een paar uur rond gelopen en veel foto’s gemaakt want het verschil tussen 5 jaar geleden en nu is erg groot. Helaas begint een flink deel van de tekeningen te vervagen door de weersinvloeden, het milieu en toeristen die er toch met hun handen aan zitten terwijl dat verboden is. Gelukkig is er ook nog verborgen “art” waar je wat beter en verder naar moet zoeken en wat er nog steeds zo uitziet als honderden of duizenden jaren geleden omdat het (nog) geen last heeft van negatieve invloeden. Hopelijk geven een deel van onze bijgevoegde foto’s jullie een beetje een beeld.

Toen wij terug liepen, was het al tegen 17.00 uur kwamen er nog busladingen met groepsreizen aan om een kort bezoek te brengen. Wij waren toen al op weg naar de enige winkel hier ( borderstore ) waar ik nog even twijfelde om in te gaan op een advertentie, om tegen vergoeding van B&B een paar weken een deel van de winkel te ondersteunen. Hebben wij maar niet gedaan, willen onze visum niet in gevaar brengen en we komen nu al tijd te kort.

Dan maar terug naar de camping in Jabiru voor het avond eten en wel verdiende rust.

Dag 11. 7^e dag in Kakadu.

Helaas is dit de dag dat wij ons geliefde Kakadu moeten gaan verlaten en richting Darwin gaan rijden. Heb voor de zekerheid alvast maar gebeld met de volgende camping want het wordt weer weekend en dan stroomt alles hier vol en zijn mooie rustige plekken schaars. Er ligt vandaag nog een andere uitdaging, wij gaan proberen met de huidige tank benzine de bewoonde wereld te bereiken zodat we ook weer eens een normale prijs voor de autosappen betalen. Hier in de bush gaan de prijzen richting de $ 1,90 per liter en in de steden rond de $ 1,32. Dat scheelt een behoorlijke slok op een borrel en in ons budget.

Het opruimen en rij klaar maken van de caravan gaat steeds sneller en binnen een half uur konden we kort voor 9.00 vertrekken. Onderweg nog een stop gemaakt bij Bark Hut voor wat foto’s, koffie en de toilet en tegen 12,30 uur reden wij de Stuart HWY richting Darwin op en een korte tijd later waren wij weer in de bewoonde wereld. Kort voordat we bij de camping waren even gestopt bij een mega winkelcentrum langs de weg voor de lunch en getankt voor ja ja $ 1,29, dat is dus onder de euro mensen.

Tegen 14.00 uur was onze trip door de bush afgelopen en bereikte we de camping waar we na drie keer steken een mooie plek hebben voor in elk geval 5 dagen. Die dagen gaan we gebruiken om alles schoon te maken, Darwin te bezoeken, voorraad aan te vullen en een beetje uit rusten. Hierover de volgende keer.

We hebben ongeveer 2000 foto’s gemaakt en zullen er wat selecteren om op de blog te plaatsen maar kunnen jullie nooit laten zien wat gedaan en beleefd hebben. Geniet er van!!

Kakadu English

Day 5. First day in Kakadu.

It was a easy drive from Katherine to Pine Creek this morning, just after we met up with a couple from NSW who wanted to stay in contact with us and he offered to stall our van at his place in a shed. That means if they still own the property by next year because they might downsize.

We filled up the petrol tank and bought the tickets for Kakadu and checked every ones again before we move into the bush camping right on the edge of the park called “Mary River Roadhouse”. We booked for two nights they even have powered sites and a swimming pool.

Today we did our first trip into Kakadu and on the way back we went to the Lookout of Pine Creek and the old goldmine area. It is very warm in this part and even at night it stays warm with 20 degrees or more.

In Pine Creek I found a lot of old iron standing around where I took some pics from as well.

Day 6 . second day in Kakadu.

Just before 12, 00 o’clock the van was build up completely at the “Mar River Roadhouse” only the water could not be connected because our hose is to short. No worries the van pump works well. So this afternoon we did our first real trip by driving over a 40 km (one way) dirt road to Gunlom to the mountain where a part of the movie, Crocodile Dundee, was made. We parked the car at the bottom of the mountain and climbed all the way to the top where you find three waterholes at the end of the waterfall which run out of the escarpment. The waterholes let the water run into a waterfall which fills a creek at the bottom 500 mtrs. down where the walks started. Normally you can swim there as well but someone sighted a croc last week, so no dice.

The climb to the top is allowed and is about 1km long and a tough one at that as well over rocks and boulders and a very narrow path.

Even dough we did this already in 2011 it was a lovely experience to do it again and it is the hard climb worth, with the water flow and the scenic view from the top. Also is it fascinating that even in the dry season the waterfall at the top still flows.

At the end of the afternoon we climbed down again and drove over the 20km dirt road back while in the mean time we looked at our walks for tomorrow which are in the same area.

At night back at the camping we lighted a nice fire with our camp neighbors and looked ta the clear sky full of stars and a full moon with a nice 20 degrees. Life is hard in the Out Back.

Day 7. Third day in Kakadu.

From the Mary River Roadhouse due east and again 20 km’s of corrugated dirt road to get to the start of our walks for today. The first one was Yurmikmik Lookout. To get there you walk through the rough bush over a small and sometimes hard to find path which goes up and down over rock and boulders, sand low grass and scrubs, creeks and high grass up till 2 mtrs to the top of a high hill with a very steep climb to get to the top of the escarpment. The view is spectacular and worth the effort. It is nice to see that the old trees are still there and also new and young trees started to grow.

On the way back we crossed a path who led to the Car waterfalls and afterwards it showed that we had done already 2 km from this walk. But luckily we did not go on this track, it would have lasted all day to do so and it would have been too heavy for us any way. We did go a different walk as well while on the track, the Boulder creek walk. It was a rough track but doable, a pity that there was not a drop of water in the creek anymore but nice to have seen anyway. Both these walks took us through the morning and made us walk in total about 10km and both of them started with a hanging bridge, luckily Els done a hanging bridge in New Zealand so she could use her experience.

From here a drive, 20 km over dirt, and 40 over the Kakadu Hwy, to Gungurul, this is climb on a mountain to see the Mary River run through Kakadu and not so much the water but more the tree line along the water flow. It was a heavy walk short after lunch and we run out of water as well and we had to stop a couple of times to catch our breath again in the hot afternoon sun. When we came down from the top we went to do the Mary River walk, which take you to the riverbank itself. But Els did not go any further then the first dry river bank, I did go on to next bank and the water but got myself a sturdy stick because of the warning about crocs, you never know do you?

By now we were close, 70km, to the next camping we wanted to go to, so we went to visit them to book us in for two nights. It was good we did this because it seems to be very busy at the moment.

On our way back to our current camping, we stopped for our last walk of the day at Bukbukluk. This one is also located on top of a small mountain with a beautiful view over the river and the green covered hills and mountains.

Thirsty and tiered we arrived at the campsite where filled up the petrol tank because the meter reached 420 km, and running out of juice here is not an option, even if you haven 20 liters reserve in the Ute.

In total we walked between the 15 and 20 km today through the bush and we think we did well for two grey nomads.

Day 8. Fourth day in Kakadu.

At 9.30 we left Mary River to deeper into Kakadu to Cooinda Lodge Kakadu, this is more Glamping instead of camping.

We got there at 11,05 and got a nice shady spot under a big tree on a big spot of grass, with power and water and much to our surprise, Wi-Fi and the Aussie phone is working as well.

Parking the van did not go in one go but after the third time it was right on the dot. At 12, 00 o’clock all was build up again and we could sit down and have our lunch.

Part of the afternoon we spent at the Warradjan Culture Centre to learn more about the current and the old ways and culture of the aboriginals in and around Kakadu. It is a pity we can’t take photos there to underline this part of the story. But it is interesting and gives you more understanding. When we got back outside we noticed a sign for a walk for 1 km around the bush here. So of course we went for this walk and after 20 minutes we ended up at the campsite so we had to walk back again to pick up the car which was still at the centre. The rest of the day we took it easy, Els did the laundry and tomorrow we have a busy day again.

Day 9 . Fifth day in Kakadu.

Close to 10 o’clock in the truck for our next adventure in the bush today “the Jim Jim Billabong this is the first one. Even dough the road map showed us a bitumen road I had a nice cross on red dirt. It was so corrugated that it would shake your brekkie out of your stomach. The Billabong is nice clear blue water but the surroundings was a bit less this time , the walk became very short because of the warning and sightings of crocs so some parts where closed off. But besides that, we enjoyed the environment and the pristine nature and the quietness out here. There after a trip too “Mirray Look Out” this is a complete different story.

Here we had to walk and climb a steep path on the mountain in the full sunlight all the way to the top. Don’t forget we are already high up on a escarpment and climbing up make the air go thinner the higher you go so breathing wasn’t that easy at all. After a couple of breaks to have a drink and get our breath back we made it in a half an hour to a wooden tent so in the shade we could have a look at the fantastic view all around. Here we got talking to a British couple who are traveling about the same way as we do.

After we got down we had lunch and moved on to Jabiru to do a little shopping, everything was closed because of a public holiday, but we did book our next campsite, a Aboriginal managed one called, Lake View.

On the way back we did another 3 clicks bushwalk and by the time we got back to our current campsite at 18, 30 it was dinner time again and the day was past.

Tomorrow we have a full and promising day ahead planned.

Day 10. Sixt day in Kakadu.

Today exactly, we are three months in Oz, our trip started later on that week.

We had to say goodbye to the glamping at Cooinda and move on to the Aboriginal camping at Jabiru. We arrived there already at 10, 30, a bit early, but no worry’s at all. The cleaner was almost done and we are starting to learn to backing the van in. within 30 minutes all was done and we went into town to see if the doors are open now.

First a coffee, and an iced coffee, and some quick shopping. Els bought a set of 3d postcards for the grandkids but the post office run out of stamps to put on them. At 12 o’clock back at the van for lunch and then off to Ubirr. Here we went to Cahill to look at the changing of the tides because with high tide the croc’s come in to eat the big fish who feed there at the same time. At 14,30 it is high tide and you’ll see the crocs an hour ahead of it. When we arrived, shortly after 13.00, it was already busy and the water was rising over the road to the other side. We can’t go there without a special permit for Aboriginal country. I would love to drive through the water but Els want let me.

We were in luck today because we did see about 20 till 25 crocs who let themselves float with the tide into the river, and I can tell you they are big, pretty big fellows up to about 6 meters.

The water slowly changed from clear to muddy because of the different streaming. By the time the water started to subside again we left, partly because the spectacle was done and partly the mossies’ had a liking for Els today and she didn’t like that at all. While we were there we had some lovely conversations with other spectators, about the environment, the campsites, Australia and the different between living and cost here and Europe.

After a short drive we reached the mountain at Ubirr with all the ancient paintings and a wonderful look out on top. You can choose a walk without going to the top or one with. We took the long one with the look out. If Mike Dundee can do it, so can we.

The lookout is spectacular and the climb is good to do because part is in the shade, the painting are in our eyes fading fast if we compare it to almost 5 years ago. So we took a lot of photos. Luckily there is some hidden art where you have to look for and which is still in good nick and somehow escape the influence of the weather and the tourist. By the time we started to leave another busload of tourist arrived at 17.00 hours.

We went to the border store to have a browse around and there was a sign that we could stay there for B&B in order to support the store with odd jobs, I was tempted but decided against it because we don’t want to lose our visa, and we feel like we pressed for time as it is already.

So, back to the campsite at Jabiru for dinner and some well-deserved relaxation

Day eleven. Seventh day in Kakadu.

Sadly enough, this is the day we are leaving our so beloved park Kakadu and start driving towards Darwin. Just to be sure I just called the next campsite, Big4, just in case. It is becoming weekend again and everyone seems to go out, and all the nice and quiet site are gone before you know it.

We have another challenge to day, we are going to try to reach the Darwin area on our current tank of petrol so we can fill her up for a normal price again, instead of close to $ 1, 90 back to $1, 33 or so, this will surely help us with our budget.

Getting the van ready to go on the road goes faster every time it seems, so just before 9.00 o’clock we got on the road again. We stopped over Bark Hut for a pee and coffee and some pictures there, but at 12,30 we got back on the Stuart HWY again. Shortly afterwards we knew we are back in the busy world so we stopped over at a shopping mall we stopped in 2011 with the motorhome just before the turn of to the Big4. About 14.00 hours we reached the campsite and our trip through the bush was finished for now. We are going to stay here for at least 5 days and in those days we are cleaning, refilling, restoring, get the car serviced, get the van serviced and visit Darwin. But more about this, the next time.

We took about 2000 photos and will select some to put on the blog but we can never show you what we have seen and done. Enjoy!

nieuwe foto's bij Out Back verhaal. New photos by Out Back story.

zie foto's

See photos.

“Out Back” English.

“Out Back” English.

Yes, we are back with a story already!.

Day 1.

From Mount Isa ( see the previous story), we only drove a very short distance to Camooweal almost 200 kliks further on to the west and on our road towards Darwin, but here is where our out back experience begins. After the little town we crossed a long bridge and took a dirt road shortly after the bridge. Here is already a big campsite for free stay just under the highway and directly next to the river. This we just passed by, as we were told to do so. After a trip over the dirt road for about 4 km the river turned into small billabongs because of the current drought. It was here we parked our caravan and car under some old and large Eucalyptus trees. We stayed hooked on just in case if not everything wished to work like it should. After a couple of hours we decided to stay and we enjoyed the nice and very quiet scenery but also all the birdlife around here like; a couple Brolga’s, a lot of small and big cockatoos, gala’s, Pelicans, different sorts ducks (wondered how they taste like), Herron’s in grey and white, two different spoonbills, black and white Ibises, and al sorts of honey eaters. This is like a sort of open bird park. Got talking to some other travelers and by the time we finished our dinner it was 20,00hr and pitch dark with a blanket of stars above our heads. When we arrived the spot was almost empty but by now it was occupied by a lot of “grey Nomads” all along the billabongs.

In the early morning about 6 it was still clear and the stars where still there as well but when we got up and out at 7, 30 there was overcast and it was very windy. Yes, I know it is still winter here. Round about 10, 00 o’clock we took off with a very strong headwind. We both enjoyed our first free stay enormously.

Day 2.

Our plan was to drive up to Barkly’s roadhouse and have a stopover, but the drive went so well and we almost left the wind behind us and the clouds became thinner that we decided to move on to the next point, Three ways.

Our trip became a wonderful one just because we finally got to see the Gouldian finches in their own habitat. First it was only a lonely bird on his own later on even some small flogs. It was a pity that this ended after about 100km past Barkly’s Roadhouse there where the plants and grasses al of a sudden changed. It was about 16.00 hr. when we arrived at the crossing and roadhouse Three Ways. By the looks of things we still had a couple of hours of daylight to go and after filling our tank with some juice we took the gamble to reach Renner Springs and bring our total to almost 600km for the day. When driving out of the servo we picked up a hitchhiker for the next 140km. At Renner Springs there was only one site with power left over which we took because we wanted to charge everything after our free stay again. Even dough the roadtrains passed through our caravan all night I (Ben) slept like a log and Els could not sleep, maybe also because of the hard cold wind who was blowing al night. But the next morning it warmed quickly again for our next drive.

Day 3.

Today our aim was Katherine, because our feeling is that Kakadu is waiting for us and Katherine is the place to start from, but it mend another day with 530 km ahead of us. So an early start and every 2 hours a break and today with the wind behind us. This helps with the fuel consumption a lot, yesterday 1:6 with a headwind, now 1:7,5 with ease and it drives easier as well and less stress on the arms of the driver. Beside that we passed the 10.000 km mark as well today during this trip since we bought the Holden Rodeo in Fyshwick.

All in all we arrived just before 16, 00 hr. in Katherine at the info centre and before 17,00 hr. we were all set up on the Big4 camping just outside of the town. While I am writing this it is only just passed 21,00 hr. and it is very quiet here already , I think most people are asleap . I am not because I have to write my story’s down, but believe you me within 15 minutes I will be on my back as well.

Day 4.

The last day of preparations, for Kakadu.

We did the last bit of shopping, filled the tank with petrol, filled the caravan water tank, and bought a detailed map of Kakadu and Litchfield Park. On top of that we bought a new portable two burner cooker with a separate 3, 3 kg gas bottle, so we can cook outside the caravan from now on and leave the fridge working on gas with the caravan bottle.

The caravan seems ready, the car seems ready and we are ready for our bush trip.

Besides that we did a walk to the Katherine “Hot Springs”, but it was a little too late to jump into the water and even it is a side arm of the river they have warnings for crocs here.

We did not expect it but the internet seems to be reasonable so I will try to put the stories on the blog and maybe some photos.

The next blog want be before a week from now when we arrive in Darwin. So till then.

The Downunders.

Out Back Nederlands

“Out back” Nederlands.

Ja , ja , hier zijn we (al) weer!.

Dag 1.

Vanuit Mount Isa ( zie vorig verhaal), zijn wij een klein stukje verder gereden naar Camooweal wat bijna 200 km verderop richting Darwin ligt in de bush. Hier zijn wij na het dorp te zijn gepasseerd een grote brug over gegaan en daarna een dirt road op langs de rivier waar direct naast de weg een grote vrije kampeer plaats was die we letterlijk en figuurlijk links hebben laten liggen. Na een kilometer of 4 over de dirt road kwamen wij bij een stuk rivier aan wat allemaal kleine meertjes (Billabong) geworden waren door de heersende droogte. Hier hebben wij onze caravan onder een paar mooie oude eucalyptus bomen geplaatst en aangekoppeld gelaten voor het geval dat niet alles zou werken. Na een paar uur bleek alles te werken en konden wij gaan genieten van de rust en de stilte hier, maar ook alle vogels. Zoals; een koppeltje Brolga’s, kleine en grote witte kaketoe’s, Gala’s, pelikanen, diverse soorten eenden met jongen, witte lepelaars, witte reigers, grijze reigers, witte ibissen, zwarte ibissen, gele honing eters, gele blauwkop honing eters. Dus een soort open vogelpark.

Om acht uur was het aarde donker en lag er een deken van sterren boven onze hoofden.

Even een geruststelling, tegen etenstijd waren wij niet meer de enige hier en stonden er hier en daar veel andere “grey nomads” langs de rivier en Billabongs geparkeerd.

Om 6 uur smorgens lag die deken van sterren nog boven ons hoofd maar om 7,30 was het licht tot matig bewolkt en een harde wind. Ja, vergeet niet het is winter in dit gebied en ondanks de dikke dertig graden overdag kan het soms omslaan en zelfs gaan vriezen. Tegen 10,00 uur zijn wij weer gaan rijden.

Dag 2.

Het was de bedoeling om naar Barkly’s Roadhouse te rijden bijna 400 km verderop, maar het ging zo lekker en we waren bijna uit de wind en zelfs de bewolking werd al dunner dus besloten we om door de te gaan naar Three Ways. Onderweg eindelijk de beloning voor het vele rijden en onderweg je ogen scherp openhouden want dankzij de bewolking waren alle soorten vogels erg actief. Zo ook de Goulds ( Gould amadines)die we eerst alléén per stuk zagen langs en zelfs op de weg maar naderhand ook in groepjes. Jammer genoeg hield dit onverwacht op 100 km na het passeren van Barkly’s Roadhouse toen de begroeiing plots veranderde.

Toen wij om even na 16,00 uur bij Three Ways (hier komen ook de drie wegen bij elkaar) aan kwamen en bleek dat we nog twee uur daglicht hadden, hebben wij na het tanken besloten om door te rijden. Bij het uitrijden van het benzine station stond een man te liften die we mee genomen hebben totdat wij bij ons stoppunt Renners Springs Roadhouse er voor deze dag een eind aan maakte na bijna 600km.

Er bleek nog 1 plaats met stroom aan de rand van de camping tegen de weg aan die we toch maar namen want anders konden we niets meer opladen en dat was wel nodig.

Ondanks het feit dat er de hele nacht Road trains voorbij reden heb ik ( Ben) erg goed geslapen maar deze keer Els niet, mede ook omdat de harde (koude) wind ons blijkbaar had gevolgd en te keer ging. In de ochtend was het niet echt koud en warmde het snel weer op.

Dag 3.

Vandaag stond Katherine op ons lijstje want we willen naar Kakadu en dat kan alléén daar vandaan, maar dit ook wel weer 530 km verderop, dus bijtijds gaan rijden en netjes onze rustpauzes gehouden tussen de twee tot drie uur of 200 km. Vandaag met de wind in de rug en dat scheelt met onze combinatie een flinke slok op een borrel. Gisteren met kopwind 1op 6 met moeite, vandaag met rug wind 1 op 7,5 met gemak bovendien rijdt het een stuk gemakkelijker en minder vermoeiend voor de armen van de chauffeur. (Bovendien hebben wij vandaag ook de grens van 10.000 gereden kilometers tijdens deze reis gepasseerd met onze Holden Rodeo.)

Hierdoor waren wij om voor 16,00 uur al in Katherine bij het VVV kantoor en stonden wij voor 17.00 uur al opgebouwd op een Big4 camping net buiten de stad en weg van het eventuele lawaai. Het is nu net na 21,30 uur en het is al doodstil en de meeste gasten slapen zelfs al, ik niet want ik moet mijn verhaaltjes bij houden. Maar geloof mij oven een kwartietje lig ik ook plat.

Dag 4.

De voorbereiding dag voor het nationale park Kakadu.

Vandaag de laatste boodschappen gedaan, benzine getankt, water tank van de caravan bijgevuld en een gedetailleerde route kaart van Kakadu en Lichtfield park gekocht. Bovendien toch nog maar een extra kookstel, 2 pits, op gas met een separate navulbare gasfles zodat wij de koelkast van de caravan op gas kunnen laten staan werken en dat we buiten de caravan kunnen koken met eigen fles, als we op campings terecht komen zonder alle faciliteiten in de bush de komende weken.

De caravan, de auto en wij zijn er klaar voor.

Vandaag ook nog even een mooie wandeling gemaakt naar de “Hot Springs van Katherine”, maar het was te laat om nog in het water te springen. Hoewel het een zijrivier is van de Katherine River, wordt er wel gewaarschuwd voor eventuele krokodillen die hier zouden kunnen zijn, namelijk de zoutwater en de zoetwater krokodillen komen hier regelmatig voor.

Tot onze verbazing hebben wij vandaag ook redelijk goed internet hier dus ga ik proberen deze verslagen met wat foto’s te plaatsen straks. Hopelijk ook de foto's van de wilde Bichenow die Els kon vastleggen vanmiddag. wat mij gelijk doet denken dat we al twee dagen worden gewekt door lachende Cokabura's om 6 uur tegen zons opkomst.

Het volgende verslag zal waarschijnlijk niet eerder kunnen dan over een ruime week als wij in Darwin aankomen, Tot dan maar weer!

Groetjes van “The Downunders”.